"Ben Lee Yongbok Felix. Avusturalya-Kore meleziyim, bu iki dünyanın arasında büyümüştüm. Tek çocuk olmanın getirisiyle fazla rahat ve sevgiye bol büyümüştüm. Bu beni daha mutlu insan yapması gerekirdi belki ama o kadar mutlu muydum?
Tabii ki hayır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şimdi bana bak çocuk, sen bilmediğimiz ne işler çeviriyorsun."
Sırama kafama koymuş uyumaya çalışıyordum, ama başıma dikilmiş bir köpek ve bir sincap buna yeterince engel oluyordu.
"Annen, beni aradığında ne diyeceğimi bilemedim, tuvalete gitti, ama orada bir saate yakındır can çekişiyor dedim."
Seungmin'in aileme dediği bahane iyice midemi bulandırdığında kafamı kaldırdım ve ona baktım.
"Başka bir şey bulamadın mı cidden.. Yoksa canın bunu demek mi istedi?"
Seungmin şeytani bir şekilde güldüğünde ona gözlerimi devirdim.
"Bize bazı şeyleri anlatmamanın cezası olarak düşün."
Evet, bu çoğu kişinin masum olduğunu düşündüğü Seungmin'in gerçek yüzü.
"Bugün bana gelmeye ne dersiniz?"
Jisung'un önerisine olumlu anlamda başımı salladım ve Hyunjin'in boş olan sırasına baktım. Sanırım bugün okula gelmeyecekti, dün birkaç işlerinin olduğunu demişti.
Aklıma dün sarmaş dolaş halime gelmişti; sabah uyandığımda yatağımda olmasa da gece onun sıcaklığını kolları arasında almıştım.
Kulaklarım hatırladıklarımla ısınmaya başlamış, yanaklarım kıpkırmızı olmuştu.
"Sen neden kızardın?"
Jisung dibime kadar gelmiş elini yanaklarıma koymuştu, onun bu davranışına karşı eline vurdum ve kaşlarımı çatım.
"Kızarmadım."
Dedikten sonra söylediğimin saçmalığı yüzüme vurunca daha da utanmıştım.
"Üfleyeyim mi?"
Jisung şakayla karışık konuştuktan sonra yüzüme üflemeye başladı. Bunu yaparken bir yandan kahkaha atıyordu. Seungmin ise kahkaha atmamak için eliyle ağzını kapatıp bizi izliyordu.
"Kesin bunu."
Sahte kızgınlıkla onlara yükseldiğimde ikisi de halime gülüyordu, bir süre sonra ben de içimde tutamadım ben de gülmeye başladım.
Hocanın gelmesiyle Seungmin önümdeki tekli sıraya. Jisung yanımda duran tekli sıraya oturdu.
Bay Park tüm ciddiyetiyle sınıfa girmiş elindeki cetveliyle masaya vurarak dikkati kendine çekti. Konuşan sınıf hemen susmuş öğretmene doğru bakmaya başladı.
"Son deneme sınavında olan rezaletin hesabını kim verecek?"
Bay Park sinirle hepimize bakarken benim önümde oturan çocukta odağını topladı.
"Sen, Seungmin. Çocuğum listenin sonlarında olmaktan bıkmadın mı? Neden her seferinde çalışmamaya ant içiyorsun. Başka ülkeden gelen Felix bile senden yüksek netler yapıyor."
