"Ben Lee Yongbok Felix. Avusturalya-Kore meleziyim, bu iki dünyanın arasında büyümüştüm. Tek çocuk olmanın getirisiyle fazla rahat ve sevgiye bol büyümüştüm. Bu beni daha mutlu insan yapması gerekirdi belki ama o kadar mutlu muydum?
Tabii ki hayır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ꕥ
"Günaydın Felix!"
Kafamı koyduğum sıramdan kaldırıp önümdeki sıraya yerleşen Seungmin'e gözüm yarı kapalı gözümle bir bakış attım.
"Bu kadar enerjik olman illegal olmalı."
Dediğime kahkaha attı ve başımı sağa sola salladı.
"Senin bu kadar uyuşuk olman illegal olmalı asıl."
Kafamı geri kollarımın arasına koydum. Seungmin kafamla oynamaya başlayınca kafamı salladım.
"Gece saat dörtte uyudum acı bana."
Ağlamaklı konuştuğumda bana bakıp gülümsedi.
"Sence bu benim umurumda mı?"
"Hâlâ konuştuğuna göre hayır."
Son kez beni sallamasıyla kafamı tamamen kaldırdım. Seungmin'de olan bakışlarım yavaşça sınıfa giren Hyunjin'e kaymıştı. Dün olan aklıma geldiğinde boğazımı temizledim ve önümdeki kalemi alıp birkaç çizim yaptım.
Hyunjin bana bile bakmamıştı, ne yapmalıydım şimdi? Dün onu gördüğümü söyleyemem sonuçta, ama çok da merak ediyorum. Acaba kasıtlı olarak mı yapmıştı mesajı yoksa öylesine mi gelişmişti.
Galiba en iyisi bir şey görmemiş gibi yapmaktı.
İçimdeki huzursuzlukla Seungmin'e döndüm.
"Sonraki ders bedendi değil mi? Umarım takla gibi hareketli şeyler yapmıyoruzdur."
"Onun yerine koşu yapıp oyun oynuyoruz. Bazen oturup ip atladığımız dahi oluyor."
"Ya bana ip demeyin, o konuda cidden çok kötüyüm."
Jisung yanımıza bir sandalye çekti ve acıklı bir şekilde bize baktı.
"Geçen ip atlamada Jisung'u zorla sokmuştuk oyuna, ama sen bul ki iplere dolanmış yere düşmüştü."
Seungmin ona gülerken Jisung kulaklarımı kapatıyor gibi yapıyordu.
"Hayır, hayır Felix dinleme sen onu, yalancı o."
Jisung'a güldüm ve kulaklarımda olan ellerimi avuç içime aldım.
"Tamam, yalan söylüyor."
Bana gülümsedi ve Seungmin'e dil çıkardı. İkisinin küçük çaplı atışmasını izlerken gülümseyerek onlara bakıyordum.
Zil sesiyle birlikte öğretmen sınıfa girince sıkıntı ile kafamı yine sıraya vurmuştum. Kaçamak bir şekilde Hyunjin'e bakmıştım. Bir şeyler anlatan öğretmeni dinliyordu.
Matematik öyle böyle geçmişti yeri geldi derse katıldım, yeri geldi kafamı sıraya gömdüm ve yeri geldi defterimi karaladım.
Üzerime çöken ağırlık zille son bulmuştu ve öylesine getirdiğim defterimi çantamın içine geri koydum. Jisung mutlulukla yanımıza geldi ve toparlanmamızı bekledi. Ders boyunca bu anı beklemiş hatta dersin son on dakikasında hazırlandığına eminim.
