5 KᗩᗪEᖇ~ // T᙭T

~LO$ER=LO♡ER~

Düşüncelere dalarak aşağıya indi. 3. Kata geldiğinde demin geldiği erkekler tuvaletine yeniden girdi.

-"Taehyun?"

-"Taehyun burda mısın?" diyerek kapısı kapalı olan kabinlerden birini tıklattı. Ses gelmeyince kapıyı koluyla ittirerek açtı. 'Boş'. Aynı şekilde yan tarafı da tıklattı. Yine boş. Burada kimse yoktu. Sıkıntıyla nefes verip tuvaletten çıktı. Nerede olabilirdi ki? Acaba yurda geri mi dönmüştü? Ama eşyalarını bırakıp neden odaya dönsün ki? Mantıksızdı. Buralarda bir yerde olmalıydı. Telefonumu çıkarıp Taehyun'u aradı. Bir süre bekledi. Açılmadı. 'Belki duymamıştır' diyerekten yeniden aradı. Sonra yakınlardan gelen bir telefon çalma sesi duyuldu. Bir an ümitlenmişti,ama bu yalnızca 2 saniyelik bir ümitti. Sesin Taehyun'un çantasının ön bölümünden geldiğini duydu. Hızla çantanın fermuarını açarak telefonu çıkardı. Evet, güzel. Taehyun telefonunu yanına almamıştı. 'Bir insan neden yanına almaz ki!' diye söylendi Beomgyu. Kendi telefonunu cebine, Taehyun'unkini ise çantasına geri koydu. Yeniden merdivenlere yönelip aşağı inmeye başladı. Ve bu kez de aklına diğer çocukları aramak geldi.

"Alo Kai?"

"Efendim Beomgyu."

"Taehyun yanınızda mı acaba?" diye sordu bir yandan da merdivenlerden inerken.

"O seninle değil miydi?"

"Benimleydi...Ama bulamıyorum. Eşyaları,çantası herşeyi bende, telefonu bile."

"O burada değil.. Hiç gelmedi, bilmiyoruz."

"Ne olmuş Kai?" diye bir ses yükseldi arkadan. Yeonjun'un sesi.

"Taehyun'u bulamıyormuş Beomgyu."

-"O da ne demek? Nasıl bulamıyor?" dedi Yeonjun telefona yaklaşarak. Şimdi sesi daha net geliyordu.

-"En son tuvalete gitmek için sınıftan çıkmıştı Yeonjun, ama şimdi hiçbir yerde yok. Bulamıyorum-"

-"Tamam sakin ol, her yere baktığına emin misin?"

Beomgyu son katı da inerken konuştu. "Evet emi-"

Merdivenin altından duyduğu sesle duraksadı. "Hayır- her yere bakmadım sanırım. Bekleyin, şimdi kapatmam lazım."

-"Bulamazsan haber et beraber arayalım. Bulursan da haber ver, merakta bekletme bizi."

-"Peki veririm görüşürüz."

-Arama Sonlandırdıldı-

Telefonu hızla cebine geri koydu. Ve sesin geldiği tarafa yöneldi. Bu bir ağlama sesiydi. Buna kesinlikle emindi Beomgyu.
Birisi yakın bir yerlerde sessizce ağlıyordu. Sessizce nasıl duyuyor diye sorabilirsiniz.. Ama demin okulun son dersi de bittiği için şuan görevliler ve müdür dışında kimse yoktu okulda. Öğretmenler bile. Bu yüzden en ufak ses duyuluyordu.

Sese gittikçe yaklaşıyordu Beomgyu. Sesin geldiği yönü bulmaya çalışıyordu. Bu ağlayanın Taehyun olduğuna emin değildi ve Taehyun olmaması için dua ediyordu. Fakat ağlayan kim olursa olsun, insanlığını koruyarak onun yanına yine de gidecekti Gyu.

Gittiği yol, onu merdivenlerin arkasındaki bir odaya doğru sürüklüyordu. Beomgyu'nun tahminice, görevlilerin malzemelerinin bulunduğu, merdiven altındaki süpürge odası gibi bir yerdi. Kapıya iyice yaklaştı ve birkaç saniye bekledi. Ağlayan kişi kesik kesik ağlıyordu. Sanki saklamak istercesine. Gerçi buraya gelen biri, saklanmak için değil de ne için gelmiş olabilirdi? İçi acımıştı. Daha fazla dayanamadım kapıyı bir anda açtı.