HanZeh hastalığına yakalanmış bulunmaktayım. Bütün kurguları bitirdiğim için yine dayanamadım kendim bir şeylere atıldım. Ne kadar devam ederim kesinlikle bilmiyorum. Bir şekilde gaza gelmediğim sürece diğer hikayem gibi kırk yılda bir bölüm atacağım gibi hissediyorum. Hadi hayırlısı.
Bu videoya bayılıyorum. Handenin gelişi çok tatlış.
—
Hande'den
Uyanmak istemiyorum. Kapan artık. Kapan!
Gözlerimi yarım yamalak açıp telefonda çalan alarmı erteledim. Sabahın 8'ine antreman koyan koç gerçekten insaflı değildir. Özellikle uykuyu çok seven oyuncularını olduğunu bilerek koyuyorsa hele hiç değildir. Neymiş efendim disiplin, disiplin, disiplin!
8 yerine 11'de antreman yapsak da disiplinli olabilirdik ama yok. Yıllar geçti ve ben hala bu düzeni kabullenemedim. Yatakta doğrulup ayılana kadar yerdeki halıyı izlemeyi tercih ettim.
Şu köşedeki leke hep var mıydı?
Evet ufak ufak akıl sağlığımı kaybettiğimi anlamaya başlıyorum.
Ayılabilmek için yüzümü sıvazlayıp zor da olsa ayağa kalktım. Kendimi zorlayarak banyoya attım. Ilık bir duşun ayıltamayacağı kimse tanımıyorum.
—
Radyoda çalan şarkıyla kulağıma dolan müziğe parmaklarımla direksiyonda ritim tutarak eşlik ettim.
Sen beni yine deli ettin
Sonra da yine sevdirdin
Bile bile yenildim kendime
Evrencan ve şarkılarıyla bağdaşlaşmam gün geçtikçe daha da artıyordu. Şarkının içine sizi sokup orda hapis etmeyi başarıyor. Özellikle benim gibi her şeyi fazla düşünen biriyseniz sözlerin içinde boğulma olasılığınız çok yüksek.
Sen beni yine kandırdın
Sabredip sana katlandım
Sen sağ gösterip
Soldan çaktın
Kısacası diyor ki insanların her dediğine inanmayın onlar yalan söylemeyi çok sever. Yine başladın Hande kendi kendine konuşmaya. Şuna bir son ver artık. Yol boyunca düşündüğüm için kısa olan yol sanırım daha da kısalmıştı.
—
Klüpten içeri girerken kimseyle karşılaşmadım. Eee herkes nerde? Normalde şu an Simge'nin bi kenardan çıkıp sabah rutini olan beni korkutmayı yapması lazım. Geç de kalmadığıma göre bir şeyler dönüyor sanırım.
Soyunma odası da boş. Umarım kötü bir şakayla karşı karşıya değilimdir şu an. Öyle bir şey varsa canım Singemin benden çekeceği var. Çantamı kendi dolabıma tıkıştırmadan önce dizliklerim ve kolluklarımım çıkartıp dolabı kapattım. Yere oturup önce dizliklerimi sonra kolluklarımı giydim. Artık 4 saat sürecek o mükemmel antremana hazırım.
Tam ayaklanıp kapıya doğru yürüyordum ki olduğum yerde çakılı kaldım. Olamazdı değil mi? Bunca yıl sonra olamazdı. O eski tandık koku. Portakal çiçeği...
Yıllardır bu kokuyu almamıştım. Şimdi tekrar ne kadar sevdiğimi hatırlattı bana. Ama 1 dakika bizim takımda bu parfümü kullanan kimse yok ki. Arkamı döndüğümde yerde oturmuş dizliklerini giyen kızı fark ettim. Dizliklerini giyip başını kaldırdı. Yıllar önce içinde kaybolduğum ormanlar beni tekrar bulmuştu...
—
Evetttt Hande ve Zehra aşkımdan kopamıyorum resmen. Bu ikilinin çekimi beni farklı etkiliyor.
Bölüm hakkındaki düşünceleriniz neler?
Oy atıp yorum yaparsanız çok mutlu olurum. Ona göre devam edip etmeyeceğime karar vereceğim sanırım. Okuduğunuz için teşekkürler ♡
