Tanrılar Okulu

BÖLÜM DÖRT

Tanrılar okulu

Atlar, son sürat hızla uçuyordu arabadan düşmemek için sıkıca arabaya tutundum. William'a  sesli bir şekilde şöyle dedim.

Axel:Eğer buradan düşersem seni öldürürüm!.

O da sesli bir şekilde güldü ve şöyle dedi.

William:Merak etme bu zamana kadar düşen hiç kimse olmadı.

Axel:Sanırım ben, ilk olacağım. Bu okula gitmenin başka bir yolu yok mu? Arabayla trenle falan gidemez miydik İlla böyle atlarla uçmamız mı gerekiyordu?.

Daha sözüm bitmeden bir anda sağa doğru kaykıldım az kalsın düşecektim.

Axel:lanet olsun! Nerdeyse duşuyordum!.

William:Hey! Dikkat et. Tabii ki de başka yollarla gidebilirdik ejderhaya da binebiliriz.

Axel:Yok artık ebeninki.

Willam:Şaka şaka, az kaldı merak etme birazdan oradayız sen sıkı tutun sert bir iniş olabilir?.

Ve atlara seslendi. "Haydi kızlar daha hızlı yemek saatine yetişelim."

ve atlar daha hızlı uçmaya başladı yirmi dakika kadar uçtuk ve sonunda okul göründü şato gibi bir şeydi, dağların üzerine kurulmuştu ve bayağı yüksek dağların üzerindeydi.

Gözlerime inanamadım şatonun  üzerinde uçuşan bir sürü kanatlı at vardı üzerinde de insanlar vardı, umarım insandırlar.

Atlar, yavaştan alçalmaya başladı ve william, şöyle dedi.

William:Evet, şimdi sıkı dur birazdan bu evrende tek olan, yarı tanrı okuluna iniş yapacağız.

Ve bir kahkaha attı.

"Vay be buraya gerçekten çok özlemişim."

Ve atlar sonunda okulun dışındaki, uçak pisti gibi bir yere İnmişti tek farki buraya ucak değil uçan at İniyordu at arabasından indim ve ayaklarım yere bastı.

Axel:Tanrım sana şükürler olsun sağ salim şu arabadan indik bir daha bu arabaya binersem iki olsun!.

Ve william'da arabadan indi kolunu omzuma atarak, şöyle dedi.

William:Hadi bakalım axel brown, seni okul müdürü ile tanıştırma zaman. Sonra da sana okulu gezdirir ve odanı gösteririm. Tabii bir de kardeşlerini. Ama hepsinden önce babanin kim oldunu ögrenmemiz lazim.

Axel:Kardeşlerim mi?.Nasıl yani benim kardeşlerim mı var?. Bunca zaman hep yanlız olduğumu sanıyordum oysa ki benim kardeşlerim var demek.

William:Tabii kardeşlerin var ama babanın kim olduğunu bilmediğimiz için? senin kardeşlerinin kim olduğunu bilmiyoruz? Ama eminim kardeşlerin vardır bu okulda.

Axel:Ben, kendimi bunca yıldır yanlız zannediyordum ama değil mişim.
Ya beni kabul etmezlerse ne olcak?.

William, derin bir nefes aldı ve duyğu dolu gözlerle bana baktı.

William:Bak axel, sen hiçbir zaman yanlız olmadın bunu unutma. kardeşlerin niye seni kabul etmesin? Sen çok iyi birisin... Kabul etmeselerde ben hep senin yanın da oluncam unutma!.

"William'ın bu söyledikleri beni çok duygulandırdı.'

Ve okulun kapısına doğru ilerledik kapılara geldiğimizde william,eliyle kapıyı tıklattı kapı hafiften açıldı ve elinde defterle bir adam belirdi üzerinde güvenliklerin giydiği giysiler vardı... Adam: orta yaşlardaydı zayıf ve uzun beyaz saçları vardı ve "çok cirkindi diye bilirim size."