Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Strangers in the night Two lonely people We were strangers in the night Up to the moment When we said our first hello"
( Frank Sinatra - Strangers In The Night )
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ο Winston είχε από μικρός φοβία για τα απρόοπτα. Φοβία με την κυριολεκτική σημασία της. Φόβος παθολογικής φύσεως, ψυχαναγκαστικός και αγχώδης. Έμμονος φόβος. Αυτός που σε τρώει από μέσα σαν το σαράκι. Αργά και βασανιστικά προκαλώντας ζημιά στο νευρικό σύστημα. Αργός, επώδυνος θάνατος. Σωματικά τον ένιωθε στο στήθος του. Η καρδιά περνούσε από τρία (μετρημένα) στάδια. Πρώτα μούδιαζε προειδοποιώντας τον για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ύστερα, ξεκινούσε το στάδιο του πόνου. Χτυπούσε τόσο γρήγορα σαν να ήθελε να ξεκολλήσει από την προκαθορισμένη θέση της. Πίστευε ότι θα εκραγεί αν συνεχίζει με τέτοιους ρυθμούς. Τέλος, το χειρότερο και συνάμα το καλύτερο σημείο ήταν το βούλιαγμα. Την αισθανόταν να γλιστρά κυριολεκτικά προς τα κάτω, προς το στομάχι του. Να αφήνεται ελεύθερη και να πέφτει στα τάρταρα. Να κάνει ελεύθερη πτώση, να βουλιάζει στην κυριολεξία. Τόσο επώδυνο, μα τόσο σπαρακτικά όμορφο.
Έτσι ακριβώς ένιωσε και όταν την είδε για πρώτη φορά, γιατί ήταν ένα από τα μεγαλύτερα απρόοπτα της ζωής του.
"Τι στο διάολο;" Έβρισε ξεψυχισμένα με την καρδιά του να χτυπά χαμηλά, στο στομάχι του. Τα χείλη του έτρεμαν, όπως και τα άκρα του. Δεν είχε καταλάβει καν αυτό που του είπε.
