Bir ilkbahar akşamı çiseleyen yağmuru izliyordum odamın penceresinden. Tüm yaşadıklarımın aksine bugünün güzel bir gün olmasını diledim içimden. O gün yani 15 Nisan Cumartesi... Hayatımın yerle bir olduğu günün üzerinden neredeyse bir hafta geçmişti...
Reha'nın elindeki telefonda babamın ismini görmemle beynimden vurulmuşa döndüm. Reha'nın babamla ne işi olurdu ki ? Reha çalan telefonunu cevaplamak için masadan kısa bir özürle kalktı ve biraz ilerde konuşmaya başladı. Çok hararetli bir konuşma vardı belli ki. Reha biraz da sinirliydi mi sanki? O sırada Mayıs'ın bana sorusuyla düşünce alemimden çıktım: "Eee Feray düşündün mü bakalım, ne diyorsun teklifimize?" "Henüz yoğun bir şekilde düşünmedim Mayıs. Hala şaşkınım." "Senin fikrini açıklamanı sabırla bekleyeceğiz o zaman." bunu söyleyen nerdeyse sesini ilk defa duyduğum Selim'di. Hafifçe tebessüm edip tam Reha'ya bakmak için dönecektim ki Reha yanımdaki yerine gelmişti bile. Acaba onlar benim dikkatimi ordan çekmem için mi bu şekilde muhabbet etmişlerdi? Kafam çok karışmıştı. Resmen gerilim filminde oyuncuymuşum gibi geliyordu. Biraz daha oturduktan sonra eve doğru yol aldık. Bugün Aledayla konuşmada kararlıydım. Eve geldiğimde o çoktan gelmiş pijamasını giymişti bile. Gidip sarıldım ve sessiz bir yemek yedik. Daha sonra salona geçip televizyonu açmak için yeltendiğinde konuşmaya başladım: "Narem!" ona hep darda olduğumda, konuşmak istediğimde Nare derdim. "Ay kızı ne oldu ?" "Benim yanıma geçen gün sınıftan bir kız geldi. Okulda hukukçulardan oluşan bir araştırma grubunun olduğunu ve benim de aralarına katılmamı istediklerini söyledi." Kısaca Nare'ye olanları anlattım. Ayrıntılara girdiğimde Aleda'nın yüzü şekilden şekile giriyordu. En son bitirdiğimde hala yüzü şok içersindeydi. "Evet Narem ne diyorsun bakalım?" "Ay kızı bu grupta bir iş var bence. Ayrıca şu Reha'nın büyük Maralla ne işi olur ki onu hiç anlayamadım." Aleda Nare babama 'Büyük Maral' derdi hep. "Bilmiyorum maviş yani özellikle de o konuyu hiç bilmiyorum." Biraz sessizce oturduk. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Ama en sonunda bu sessizliği bozan Aleda oldu. "Ay kızı bence kabul et. Bunlar işi iş değilse bile görmüş oluruz. Bi ne yapmak istediklerini anlarız biz de ona göre yol çizeriz." Aleda'nın dedikleri mantıklı gelmişti. Biraz konunun daha üstünde durduktan sonra yatmaya karar verip odalarımıza çekildik. Kafamı dağıtmak için instagrama girip bir fotoğraf attım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
feraymaral: Bir derdim var artık tutamam içimde... rehagiraysönmez ve 41.567 kişi beğendi
mayısâlâyıldız: Derdine dermanım 🫶🏻 ↪️feraymaral: ✨ rehagiraysönmez: Zaman her şeyin ilacı derler ↪️feraymaral: Bana da ilaç olması temennim... +759: Gözlerinin güzelliği derdine derman olamıyor mu? +584: Bak baban zengin de olsa derdin var demek ki... candanmagazin: Röportaj yapmayı çok isterim Feray Hanım. Dönüş yaparsanız çok sevinirim. . . . 12.750 yorum
Telefonuma sürekli gelen instagram bildirimlerini susturmanın en kolay yolu olarak internetimi ve telefonumu kapatarak uykuya teslim oldum.
Sabah 06.30'daki alarmımla gözlerimi açtım. Kim sabah 8'e ders koyma fikrindeydi ki? Bugün hava durumuna baktığımda oldukça güzel bir havanın olcağını anlayıp hızla hazırlanmaya başladım. Kombinimden de emin olup arabama atladım. Bugünün hızla geçmesini istiyordum sadece.
