Tokyo revengers x reader Headcanons / Oneshot

Texting<3

Pov: Onlara gecenin geç bir vaktinde 
"İyi değilim, sonra konuşalım lütfen..." yazdın.

Ran:
Sen bunu yazdıktan sonra mesajını birkaç dakika boyunca görüldü* olarak işaretlendi.

Seni umursamasından ümidi kesmiştin, fakat...

"Kapıdayım güzelim, açar mısın?"

Rindou:
"Y/n'm... Gün boyunca bu yüzden mi hep sakindin? Bana anlatabilirsin biliyorsun. Her zaman yanındayım kar çiçeğim, seni üzgün görmeyi asla istemem sevgilim..."

Sen cevap yazamayınca hemen ardından bir mesaj daha geldi.

"Oraya geliyorum."

Zaten bir şeyler seziyordu sen de böyle deyince dayanamadı.

Izana:
"Neden? Birisi birşey mi yaptı? Belasını sikerim onun, kimdi y/n?"

O, kafasında üzgün olmanın sebebini direkt buna bağladığı için kendi kendine sinirlendi.

"Bebeğim ne olduğunu anlat bana."

Ciddiyeti bazen seni bile ürkütüyor...

Kakucho:
"Bu sabah olanlar yüzünden mi? Y/n... Senin suçun olmadığını biliyorsun, sadece bir kazaydı. Sıkma canını güzelim..."

O nedenini zaten biliyordu.

Koko:
"Bir sorun nu var bebgim benimk2 paylasabilirsin biliyorsun swnin ocin burdim"

Biraz daha uykusuz kalsa bayılacak kadar yorgundu ama sen öyle deyince hemen seninle ilgilendi.
Öyle ki uykusuzluktan gözü klavyeyi bile doğru dürüst göremiyordu, düzgün yazamadı.

Sanzu:
"Hayır bekle. Önce bana ne olduğunu anlat. Seni böyle üzgünken kendi hâline bırakamam, bunu asla yapmam."

Kelimelerle arası pek iyi değil ama seni daha iyi hissettirmek için çabalıyor.

Mikey:
"Hey,hey... Nereye? Bebeğim ne oldu?Yapabileceğim bir şey var mı söyle. Sen kötü hissederken asla uyuyamam."

Sen cevap yazana kadar sürekli mesaj atıp sabaha kadar arayacak, hatta evine bile gelecktir. Onu çok meraklandırdın.

Kazutora:
"Kimdi? Seni üzen kimdi?"

O da duyar duymaz kötü hissetmenin sebebini birinin bir şey yapmasına bağladı.
Hatta olayın öyle olmadığına inandırmak için biraz uğraşman gerekti çünkü o seni herkesten ve her şeyden korumayı kendine ilke edinmiş.

Baji:
Onun gibi birisi için mesaj yazmak fazla modern bir yöntem.
Gecenin bir yarısı camı kırıp içeri fırlayan taş parçası ile korkudan aklın çıkıyordu.
Aslında sadece orada olduğunu belirtmek istemişti ama elinin ayarına hakim olamayınca camı kırdı.

Draken:
Seni aradı ve saatlerce bu konu hakkında derinlemesine konuştunuz, sonunda telefonu kapattığınızda artık daha rahatlamış ve huzurlu hissediyordun.

Sana defalarca ne olursa olsun her zaman senin arkanda olduğunu, hiçbir şeyi kafana takmaman gerektiğini ve düzelmeyecek hiçbir sorunun olmadığını söyledi.

                         ~•~•~•~•~•~

P2?
Hayat nasıl, benimki zor.