Must Date The Total Performer

Chapter 24

Chapter 24

Point Of View
Kabei

Bawat salita narinig Ko. Oo alam kong ako Ang pinaguusapan nila mama at ni yaya. Ako Ang Pupunta sa America Pero ayaw Ko. Ayaw Kong iwan si Darren. Ayaw Ko na ulit Siyang saktan. Ayaw Ko! Hindi ako Pupunta ng America!

"Hindi ako sasama sainyo sa America ma" Seryosong Sabi ko.

"Ano? Sasama ka, isasama kita sa ayaw at sa gusto mo!" Galit na Sabi ni mama.

"Kung gusto niyo Kayo nalang ng kapatid Ko Ang pumunta wag na ako." Sabi Ko.

"Ikaw kabei! Kelan pa ba tumigas yang ulo mo ha? Sasama ka sakin! Isasama Ko Kayo ng kapatid mo papuntang America!" Galit na sagot ni mommy.

"Bakit kailangan pang pumunta ng America? Pwede naman ako dito ha! Ayos Lang po ako dito. No need to worry!" I said.

"Mapapahamak Kayo dito Dahil hindi Ko Kayo mababantayan ng maayos." Sabi ni mommy.

"Pati rin naman Duon eh. Puro work niyo Ang inaasikaso niyo. Edi MAS mapapapahamak kami Duon." Sabi Ko.

"Mahalaga yun. Para may pangkain Kayo, para mabuhay tayo at maibigay Ko lahat ng kailangan niyo." Sabi ni mommy at hindi na ako nagsalita Dahil sobrang sakit na. Konti nalang talaga at luluha na Ang mga mata Ko. Bakit kasi kailangan pang dumaan sa Ganito?

"Hay anak! Balang araw maiintindihan mo rin Ang mga bagay na ginagawa Ko para sainyo." Dugtong ni mommy. Hindi Ko na talaga kaya kaya tumulo na Ang luha Ko. Kaya napapikit na Lang ako. Ayaw Ko na! Gusto Ko ng lumabas ng hospital! Gusto kong lumayas, gusto kong magalit, gusto kong magwala, gusto kong tumalon sa tulay! Pero Hindi Ko magawa! Ayaw Ko namang mapunta sa impyerno.

"Hay, nasaan na ba yan si ayzie Ang Tagal naman!" Sabi ni mommy.

"Hello ayzie? Nasaan ka na? Matagal ka pa ba? Pumunta na Kayo dito. May kailangan akong ayusin sa opisina." Sabi ni mommy sa telepono. Kausap niya si ate ayzie.

Si Ate ayzie pala ung yaya Ko. Since I was in 6th grade kasama na namin siya bahay. She's still a single woman. 24 years old I think? Still young. She's like a sister to me. And also a bestfriend.

"Hay!" Nagbuntong hininga si mommy. At umupo.

Ayaw kong pumunta ng America ng Dahil Lang sa maliit na bagay. Kaya pag ayaw Ko gagawa at gagawa parin ako ng paraan kung kaya Ko.

I heard the door swung open. I also heard the voice of ate ayzie.

"Ma'am, sensya na po ha. Napasarap Lang po kami sa pagkain." Sabi ni ate ayzie.

"Hay. Osige sige. I need to go now. Aasikasuhin ko Lang Ang mga kailangan kong asikasuhin." Sabi ni mommy at lumabas na ng room.

"Babe, are you okay?" Darren asked. I can't I mean I don't know what to do. Or what to say. Totally, they can hear me sobbing.

"Ayaw kitang iwan darren" I said and hugged him tightly.

"Ayaw Ko rin namang mangyari yun eh. Tahana. Shhh" patahan ni Darren at hinipo Ang buhok Ko at hinalikan Ang buhok Ko.

"Wag ka ng umiyak. I'm always right here by your side. Hindi kita papabayaan. Mahal na mahal kita" now, he caressed my cheeks with his thumbs and kissed my forehead.

"Awww bestfriend naman eh! Wag ka ng umiyak! Naiiyak na ako" Sabi ni Tina. At pinupunasan Ang mata niya.

"Wag kang OA best! Hindi pa ako aalis. Halika nga dito." Sabi Ko at nag group hug kaming apat. Sumama si ate ayzie sa group hug. I know right, I'm over acting but swear, I can feel what would happen when I left this hospital. Everything will be ruin, all the plans, all the happiness will fade away.