Chapter 35 - The Day

18 2 0
                                    

Kabei's POV

*grad.day*

"may we call the valedictorian! Our last but not the least!" The teachers says.

Oh gosh!

Ready ka na?

Oo! TAYO na! Stand up kabei!

Hindi naman siguro nakaglue yang pwet mo sa upuan diba?

I heard the people clapped as I was walking towards the stage.

"Good morning, ladies and gentlemen, parents and guardians, teachers and principal, and to the graduating students! I, a graduating student, is a valedictorian! Wow! Parang kailan lang, aral dito, aral duon. Pero tignan niyo tayo ngayon. Gagraduate na! Last day na!"

"Sabi nga nila Ang pagiging hishschool student daw Ang pinaka the best! Well, I agree. Iyakan, tawanan, biruan, laitan, kopyahan, turuan. At marami pang iba! Tiyak na mamimiss ng bawat isa. Kasi pag dating sa college, Iba na. Kaya bago pa magtapos Ang pagiging hishschool student Ko, nais Ko Lang SABIHIN na sa dami dami ng araw, buwan, at taon na pinagsamahan natin, Sana wag natin kalimutan Ang Mga memories na binuo natin. Pati Ang mga LESSONS. Syempre. Hindi Ka nga matututo kung walang teacher. At hindi Ka Naman magiingay kung Wala kang mga baliw na kaibigan. Diba? At hindi Ka naman makikinig kung may chismisan. Right? At ito pa Ang malupit, Hindi Ka magrereview kung hindi pa exam or quiz. mga 1 hour before quiz pa tayo magrereview. Yan tayo EH. Kunyare nakikinig Pero nag eemote lang. Kunware naintindihan pero hindi. Tapos pag nagpaquiz Ang teacher right after discussions, "sir isang example pa pls" (tumawa naman Ang mga loko. "True" Sigaw ni sheena.) Dayaan man o awayan, sigawan man o bulungan, nagkakabati bati pa rin naman tayo pero ung iba dinaig pa plastic oh. Dito rin tayo natutong mag text ng palihim or mag surf sa internet ng hndi nakikita ng teacher. bukingan na kung bukingan, totoo naman diba? Nais Ko Lang pong pasalamatan Ang bawat isa sainyo na naging parte ng HighSchool life Ko. Sa mga teachers na naging pangalawa Ko ng parents, at sabi nga nila, school is your second home. Pero bakit bawal Ang matulog? Kasi, we're here to learn! To be an educated student. To be a mannered person. THANKYOU sa mga taong may ayaw sa akin na nagawa kong gawin Ang best ko! Ang best ko na kahit sino man, walang makakaagaw. Maraming salamat sa mga kaibigan ko na tinulungan Akong maachieve Ang pangarap ko. Maraming salamat syempre sa mga teachers. A.k.a. Nanays! Tatays! At syempre sa parents ko! These is all for you!( I raised all my medals up in the air.) without you, I can't do all of these, I can't take these medals and specially, I can't graduate in HighSchool. Thankyou mom and dad! I love you. (Almost cried)" I stopped because. It's hard for me to breath specially this is the day. The day that you would thank everyone for all of your achievements. And this is the last day. The last day being in this school. I can see my classmates as they wipe their tears. That made me cry. Who wouldn't cry on a day like this?

"Tatapak nanaman ulit tayo sa isang step. Panibagong chapter ulit. Mamimiss ko lahat ng memories, lahat ng mga lokohan, grabe! Nakakaiyak! Tama na! Eto na Ang huli natin na pagiging HighSchool student. Mageend na mamaya. I just wanted to say, thankyou! Thankyou! This is not the end! This is the beginning!" As I ended my speech, all of my friends, classmates ran towards the stage and hugged me. We made a group hug. I was surprised!

The photographer took a picture of us.

Then I thanked all of my teacher for congratulating me. Shook our hands, then hug.

Then after, we sang our grad. Song.

Hindi mo talaga mapigilang umiyak. Oo. Para kaming Shunga na kumakanta sabay iyak. Mukha kaming artista dito. Dinaig pa namin sila Maja at angel sa teleseryeng two wives.

Must Date The Total PerformerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon