Must Date The Total Performer

Chapter 47 - letting go

Kabei's POV

babe pls talk to me.

Babe, ayokong makipagbreak sayo.

Babe I love you and I miss you already.

Babe I'm sorry for being such a stupid jerk.

Babe pls, let me explain everything.

Babe, alam kong nasaktan kita ng ilang beses, pero believe me Hindi ko sinasadya ang mga iyon.

Sabihin mo na lahat ng masasakit na salita sa mukha ko, isampal mo lahat. Suntukin mo ako, patayin mo ako, sampalin mo ako ng kahit na ilang beses pa yan, tatanggapin ko. Pls wag Lang tayong magbreak. Kasi hindi ko kakayanin ang mawala ka.

Yan lahat ang mga tinetext niya sakin. Pero ni isa Hindi ko nagawang replyan. Maski mga tawag niya, Hindi ko kayang sagutin.

It's been two weeks already nung mangyari ang mga bagay na Hindi ko inaasahang magagawa ko.

Ang sabihing, itigil na namin ang relasyong Meron kami.

Hindi ko alam kung tama ba ang ginawa ko o Hindi.

Ginawa ko ba yung tama? Tama ba lahat ng ginawa ko?

Tama ba ang Hindi ko siya pinakinggan?

Masyado na kasi akong nasasaktan sa mga nangyayari samin.

And this time, kailangan ko na siguro siyang pakawalan.

This time, kailangan ko na siyang harapin.

This time, I need an acceptable reason, an explanation, and a closure.

Hindi ko na kasi kaya.

Ang hirap kasi, pero sa tingin ko, hanggang dito nalang siguro kami.

Ready na akong pakinggan ang Bawat masakit na katotohang lalabas sa kaniyang bunganga.

"Magkita tayo sa dream place, at exactly 4pm." I texted him.

Ilang minuto palang ay nagreply na siya.

"Yes. And I hope that you'd forgive me. :(" he said. I just ignored it.

Gustohin ko man siyang reply-an, pero may pumipigil sakin.

Darren's POV

Two weeks na ang nakakalipas simula nung nasaktan ko siya ng di ko sinasadya. At two weeks narin ang nakakalipas simula nung Hindi na niya ako kinakausap, nirereplyan, Hindi na rin niya sinasagot ang mga tawag ko. At two weeks narin akong iyak ng iyak dahil sakanya. Two weeks narin akong Hindi active, Hindi sumisipot sa road tour, mall tour at sa Iba pang naimbitahan ako. Halos nawalan na ako ng gana simula nung nangyare samin.

Sobrang miss ko na siya. Yung mga yakap niya, yung kasweetan niya, yung mga pang aasar namin sa isa't isa. SOBRANG MISS KO NA SIYA. -.-"

Nag aalala na nga sila mama at papa sakin na hanggang ngayon Ay Hindi parin umuuwi.  They said na aayusin na Nila ang lahat para makauwi muna sila sa pinas.

Gusto ko Lang mapag-isa.

Ilang linggo narin akong di kumakain kasi wala talaga akong gana.

Pumapayat na nga daw ako sabi ni Tita. At tinatanong din ni tita Kung ayos Lang ba ako, may nangyare ba, nag away ba kami ng girlfriend ko.

"Magkita tayo sa dream place, at exactly 4pm." Ang natanggap Kong text galing Kay kabei.

And at that time, feeling ko May pag asa pa.

"Yes. And I hope that you'd forgive me. :(".  I replied.

---

K's POV

(A/n: "K" for Kabei. Okay? ;))

4:05 na wala parin siya! Sinabi ng exactly eh! Hay!

Naglakad lakad lang ako. Gustuhin ko mang itext siya at tanungin kung nasaan na siya at Kung Bakit ang tagal niya, pero pinipigilan ako ng pride ko.

Maya maya, may tumawag sakin galing sa likuran ko.

Si Darren. Pumayat siya at halatang walang tulog.

Ang laki ng pinagbago niya. Hindi na siya yung dating Darren na laging Gwapo.

I shook my head.

Naglakad ako papunta Kung Saan walang Tao at walang makakarinig samin.

Nakarating na kami sa isang place na tahimik at walang katao Tao.

Tahimik nung Una. Hindi muna ako nag salita. I let him speak first.

"So-sorry. I didn't mean to hurt you. At Diba alam mo naman yung past namin ni Skyrie? Sinabi ko nga sayo yung---" I cut him off.

"Bakit kailangan pa talagang makipaglandian sa meeting place natin nung time na yun? Hindi mo ba alam na Sobrang excited ako nun na makita ka kasi Sobrang miss na kita! Pero wow! Darren! Wow!"

"Believe me, Hindi ko ginusto yun. Siya ang unang humalik sakin. At pilit ko siyang tinutulak nun kasi nandidiri na ako sakanya. And it's you that I love now." Mahinahon na sabi ni Darren. Ilang segundo Ay niyakap na niya ako. "Pls come back. I won't let you go."

"I don't wanna hear anything from you anymore! Ayoko na! So pls.... Let me go" sabi ko at bigla nalang tumulo ang mga Luha ko. Pilit ko siyang inaalis sa pagkakayakap niya pero I just can't. Maybe I was just so weak. So weak that I can no longer fight this war anymore.

"No... No.. I won't K! I won't! I can't! I just can't!" Sigaw niya ng bigla siyang umalis sa pagkakayakap.

" no! I think... It's better if we stop this. So you can be free... And that you can do anything you want without me hurting." Pilit Kong ngumisi kahit ang hirap.

"I can't do anything without you. Because you're my life k, you're my life!" Sabi niya habang umiiyak. Umiiling iling ako at nakapikit. Huminga siya ng malalim at nagpatuloy sa sasabihin niya. "I'll let you go today but.. Hahabulin ulit kita bukas. Hahabulin kita."