Fanart /JeongChan\ ✅

🦄13

"Telefonumla ne yapıyorsun Moonbin?"

"Yılan oynuyordum."

"Dalga geçmeyin kes. Ciddiyim." Moonbin ekranı çevirdi.

"Cidden yılan oynuyorum. En başta saate bakmak için almıştım sonra gözüme bu oyun çarptı. Ben de oynadım biraz. Özür dilerim." Jeongin güldü.

"Değişik birisin Moonbin." kendini yatağa Moonbin'in yanına attı.

"Ben nerede yatacağım."

"Kollarımda." alaylı bir tonda cevapladı Moonbin. Jeongin göz devirince ciddi bir cevap verdi.

"İstersen burada yatabilirsin, ben yer yatağı yaparım kendime."

"Ben de yer yatağında yatabilirim sorun yok."

"Lütfen piremses sizin rahatınız bozulmasın"

"Pekala köle." diyerek yatağa iyice yerleşti.

İki düşman(?) yaklaşık bir buçuk saat atıştırmalık yerken muhabbet etti. Jeongin, Moonbin'in düşündüğü kadar kötü birisi olmadığına karar verdi. Konuşmaları sebepsiz kahkahalara dönüşmeye başlarken kapı yumruklanırcasına çalındı.

"Senin tayfa mı geldi ki?"

"Sanmıyorum ama umarım onlar gelmiştir dedirtecek bir tahminim var... Sen ne olur ne olmaz burada kal istersen." Jeongin kafasıyla onayladı.

Moonbin hızlıca gidip kapıyı açtı. Kapıdaki kişi Moonbin'in yakasını tutup duvara yapıştırmıştı onu.

"JEONGİN NEREDE LAN?"

"Abisinin sınırlı olmasını anları ama sen onun neyi oluyorsun da sinirlenebiliyorsun Chan hocam?"

"SANA NE LAN NESİYSEM NESİYİM. JEONGİN NEREDE?!" Jeongin bağırış sesleriyle odadan çıktı.

"Ne oluyor Moonbin?"

"Jeongin, neden üstün yok ve neden bu herifin evindesin?!"

"Size ne Chan Hocam? Arkadaşımın evinde kalıyorum."

"Ne demek size ne? Hem beni sevdiğini söylüyorsun hem de ertesi günü birinin evinde yarı çıplak dolaşıyorsun. Karar ver!"

"ASIL SEN KARAR VER! HEM DİYORSUN SEVME BENİ HEM DE BİRİYLE BİR ŞEY YAŞAMI OLMA İHTİMALİME DELİRİYORSUN! ÖNCE ABİMİ Mİ BENİ Mİ YOKSA BAŞKA BİRİNİ Mİ SEVİYORSUN KARAR VER!"

"Abin ne alaka ya?"

"Birlikte fotoğrafınızı gördüm. Öpüşüyordunuz!"

"Abinle biz hiçbir zaman arkadaştan öte olmadık. Saçmalama."

"FB'diniz yani"

"Sen sus Moonbin. Sen de üstünü giy gel benimle. Doğru dürüst konuşalım." Jeongin, Moonbin'e baktı.

"Dışarıda bekliyorum." evden çıkıp kapıyı kapattı. Jeongin, Moonbin ile beraber odaya girdi.

"Sence gitmeli miyim?"

"Sevdiğim çocuğu göndermek istemesem bile  bazı şeyleri açıklığa kavuşturmalısınız. Git ve konuş bence. Eğer eve gitmek istemezsen kapım daima açık."

"Teşekkürler Moonbin..."

"Bundan sonra ateşkes imzalamak istiyorum. Kavga gürültü olmasın, arkadaş olalım." elini uzattı. Jeongin tereddüt etse de uzatılan eli sıktı.

"Eğer yine beni üzersen abiler seni parçalar biliyorsun değil mi?"

"Merak etme sözümde dururum." Jeongin, Moonbin'in ona verdiği tişörtü geçirdi üstüne. Vedalaşıp evden çıktı.

"Niye bu kadar uzun sürdü bir tişört giymek?"

"Onun da fikrini aldım çünkü hocam."