You Belong With Me ♥(Complete)

♥.♥ Chapter 4 ~ World's apart

Sabrina's Pov

"Girl alam mo ba nakita ko si Miko kanina sa parking lot and guess what? He looks so cool with his shades on! Kyaaah!"

"Yun lang? Wala ka pala sakin. Nuong isang araw in their basketball practice dumaan ako para masilayan ko siya and guess what? He winked at me! Oh my gosh at that time I think pwede na ako kunin ni Lord! He's so gwapo as in!"

"Weh di nga? As if naman mapapansin ka niya ano!?"

"Ingit ka lang."

"Whatever"

Sinundan ko lang ng tingin yung dalawang girl students na kilig na kilig habang nag lalakad sa school corridor. Miko? Sinong Miko? I wonder kung si Miko ba na kapitbahay namin at dati kung bestfriend ang tinutukoy nila pero tingin ko si Miko nga yon kasi basketball daw eh diba nuong dinner namin nuong isang gabi nagpapractice daw siya ng basketball at saka sa gwapo niyang yun sigurado ako si Miko nga yun as in Mikhail George Saavedra. And based from what I've heard mukhang sikat na sikat si Miko sa University na ito at maraming babae na handa gawin lahat mapansin lang niya.

I can't help it but feel proud for my Best friend. Yes best friend pa din ang tingin ko sa kanya. Sa dami ng napagdaan namin noong bata kami at sa dami ng naitulong niya sakin kahit na...

Hindi na Best friend ang turing niya sakin, pero hindi naman siguro masama mag assume diba? Secret ko lang naman sa sarili ko na best friend ko pa din siya. :">

Well aniway it's my first day here in Western University. One of the biggest University in the country. Not just in the country but also in Asia. At sa pagkakaalam ko puro galing sa sikat at mayayamang pamilya ang nag aaral dito. Mayaman na nga siguro ulit kami para ma afford ni daddy ang napakamahal na tuition sa university na ito.

I went to Aquinson Building which is located in front of the University. It is the biggest building here. Andiyan ang mga offices ng mga deans,faculty rooms, Registrar, cashier etc...To check my schedule hindi ko kasi nakuha yung schedule ko noong nag eenrol ako dahil nakakahiya kay Miko kung pag aantayin ko pa siya sa kotse. Hindi siya bumaba maybe because ayaw niya na makita siyang kasama ang isang panget na nerd na katulad ko.

I remember what he said that day.

"Sab things change, people change... We are not kids anymore. Hindi na ako ang Miko na best friend mo. And never will I be your best friend again."

It still makes me feel sad na hindi na best friend ang tingin niya sakin. But as he said. Things change, People change. Hindi naman maiiwasan ang changes diba? Lalo na status namin ngayon. But do I really have to accept it? After all he is my one and only best friend....

Malapit na ako sa room ng first class ko ng may madaanan ako na isang malaking poster. My eyes widened in what I've read and seen. It's a picture of gorgeous looking Miko with his basketball jersey and varsity jacket with the caption of...

Mikhail George Saavedra. Eagles MVP of the year...

Now I know kung bakit ganon na lang siya kasikat at hinahangan dito sa WU (Western University) Bukod kasi sa naka salubong kanina may mga girls din na nakasalubong ko pa na pinaguusapan siya habang kinikilig.

I sighed, habang tumtagal ako sa University na ito. Lalo kung nararamdaman ang laki ng agwat namin ni Miko sa isat isa.

Lunchtime ng maisipan ko na hanapin si Miko. Wala lang just to check on him.

Hindi ko siya mahanap sa cafeteria nor sa library. I tried sa basketball court pero wala din. I wonder where he is, Sa laki ng University na ito di na ako magtataka kung mahirapan akong hanapin siya.

Susuko na sana ako sa paghahanap ng may narinig ako na girl student talking about Miko na nasa student lounge daw siya. "Student lounge" was a place here in WU, kung saan tumatambay ang mga students.

I smiled nang makita ko siya may mga kasama siya na boys na I think team mates niya from the basketball team. Pinapalibutan din siya ng mga girl students like me who just wanted to check on him na halatang halatang kinikilig pa. Lalapitan ko ba o hindi? Pero naalala ko yung situation namin. Oo nga pala sa paningin niya hindi ko na siya best friend.

Napayuko ako at at that thought. Kapal naman nang mukha ko kung lalapitan ko pa siya diba?

I already just decided to leave.Nang may sumagi sakin dahilan sa muntikan ko ng pagtumba. It was a girl student na mukhang mataray.

"Excuse me nerd tumabi ka pa nga! What are you doing here ba?" Then she looked at me from head to toe. "Dont tell me...."Then tiningnan din niya si Miko. "Yuck! Sa panget mong yan may gana ka pang pagpantasyahan si Miko!? Mahiya ka nga sa balat mo!" halos pasigaw na sabi niya dahilan para pagtinginan akong mga kapwa namin studyante.

Then I heard rumors galing sa ibang students.

"Ang panget naman niya? Sino ba siya?"

"Paano nakapasok ang ganyan ka panget na estudyante dito?"

"Rinig niyo yun? Pinagpapantasyahan daw niya si Miko? Kapal ng face ah?"

"Kawawa naman si Miko. May stalker na ganyan ka panget!"

Napayuko na lang ako sa mga sinabi nila sakin. I wanted to defend myself na hindi ko pinagpapantasyahan si Miko. Na hindi niya ako stalker and that we are friends.

Pero..

Oo nga pala hindi na nga pala niya ako kaybigan.

They still continue to laugh at me. Paalis na sana ako ng nakita ko si Miko na tumingin sa direksiyon ko.

He frowned ng makita niya akong pinagtatawanan. I look at him with anticipation. Is he going to save me again like what he always did when we were still kids pag nadadapa ako at pinagtatawanan ako ng mga kalaro namin?

Nabuhay ang saya sa puso ko ng makita ko na papalapit siya sakin....

But....

Suddenly...

A very pretty girl grab his arms and kissed him fully at his lips. Is she? He's girlfriend?

As I look at them. I felt a stab of unfamiliar pain in my heart. It's likes squeezing my heart to death.

"Ang ganda talaga ni Nathalia ano?"

"Bagay na bagay talaga sila ni Miko."

"Right"

Based of what I heard. Girlfriend nga siya ni Miko. Looking at them? They are perfect for each other.

Then a tear escaped from my eyes....

He's popular and handsome....

Everyone in this University adores him.

Girls drool over him....

While me?

I am a ugly nerd na laughing stock sa University na ito.

Malungkot na tumalikod na lang ako....

With my eyes still flowing with tears...

We are really worlds apart. And I have no choice, but to accept it.