♥.♥ Chapter 8 ~ Window

6.4K 226 7
                                        

Miko's Pov

"Hindi ko nagustuhan yung pagkanta mo sakin earlier."

I frowned at Nathalia who was busy looking at herself in her compact mirror. Ginawa ko naman yung gusto niya diba?

"Paanong hindi mo nagustuhan?" I asked.

"Kulang sa effort."

She simply answered, habang ako naman ay muntik nang mag freak out. Paano naman niya nasabi yon? Hindi ba niya ramdam kung gaanong lakas ng loob ang inipon ko para lang makantahan siya sa harap ng mga kapwa naman studyante sa WU?

"How can you possibly say that!? Halos lahat kinilig sa ginawa ko!"

She rolled her eyes as she flipped her long hair that was curled stylishly at the end.

"Well obviously not me. Dapat ako yung kiligin sa ginawa mo. Walang ka effort effort! Yung local band pa sa WU yung ginamit mo for back-up band! Hindi ka man lang naghire ng celebrity band!"

I gawk at her. "Your impossible!"

"Whatever!"

"I did my best!"

She just looked at me with disappointment. "Well obviously you best wasn't good enough." She said before leaving.

~♥~


Bad mood na lang na umuwi ako sa bahay. I throw myself on my bed remembering Nathalia's words. Why can't she just appreciate what I did for her? Nang mapansin ko si Sabrina nakahawi ang kurtina ng kwarto ko kaya kitang kita ko ang pagdating niya. She lazily put down her backpack on her bed kasabay din ng pag-upo niya doon.

Napatingin siya sa direksion ko. Our eyes met pero hindi siya nag bawi ng tingin instead she just looked at me na parang nababasa niya kung ano ang nararamdaman ko. Umalis siya saglit parang may kinukuha sa side table. And me still looking at her every move.

She was holding a marker and a white board when she gets back on her bed. Nagumpisa siyang mag sulat.

"Are you okay?"

Yun ang nakasulat sa white board. Mukhang napansin niya na hindi ako okay. I secretly smiled at that thought. Napaka observant pa din ni Sabrina hangang ngayun, na halata niya agad na hindi ako okay.

Umalis ako sa kama to look for something na masusulatan. But to my dismay wala akong nakita kundi sketch pad na puro panget na doodles ko. Pwede na siguro ito pag tyagaan. Kumuha dina ko ng marker at nagsimulang magsulat.

"How can you say that? I wrote then pinakita ko sa kanya.

Binura niya yung sinulat kanina using a white board eraser saka muling nagsulat saka pinakita sakin yung sinulat niya.

"You look upset."

I sighed wala naman sigurong masama kung ilalabas ko yung nararamdaman ko diba? After all naging best friend ko din naman siya. I flipped the page of my sketchpad saka muling nagsulat

"Have you experienced that you did your very best for a special person to be happy but did not get appreciated? It sucks!" .

For a moment hindi siya gumalaw na para bang may iniisip siya. Then mayamaya ay nagsulat ulit siya.

"It doesn't matter if you were appreciated or not. At least that you know for yourself that you did your best and for me that's all that matters."

I don't know why but those simple words cheered me up. I smiled at her and she smiled back.


~♥~

Hindi ko alam kung bakit ko ba ito ginagawa at nagtsatsaga ako pumila sa napakahabang line na ito mabili ko lang itong hawak ko.

I sighed okay fine! I admit! I was overwhelmed sa paguusap namin kagabi ni Sab kaya eto ngaun. I am in the national book store holding a pen and a mini white board. Hoping na mauulit pa yung window conversation namin ni Sabrina....

I know that I can just get her number. Pero nahihiya ako after all I'm the one who pushed her away.

Okay lang naman siguro kung I still keep on communicating with her trough this diba?

After all I missed talking to her...

Hey did I just almost admit that that I miss her?

Damn!!! I hate what I feel right now!..










You Belong With Me ♥(Complete)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon