You Belong With Me ♥(Complete)

♥.♥ Chapter 12 ~ Angel

Miko's Pov

I was test driving my brad new Alfa Romero Spider, ng makita ko sa labas ng gate nila si Sabrina. Aalis ata siya pero hindi niya dala ang kanyang kotse. I stopped my car in front of her.

"Hey aalis ka?"

She nodded at me and smiled. "Inutusan ako mag grocery ni mama. May bisita kaming dadating so Manang Fe and the others were busy doing house works." Tukoy niya sa mayordoma nila at mga katulong. Yes they were well off. Mayaman na talaga sila ulit. I remembered may ari sila ng malaking Hacienda sa Laguna. And I admired their family for being humble and down to earth.

"Where's your car?"

"Coding." She simply answered.

"Gusto mo bang samahan kita? Beside's I'm test driving this. My new car" I offered.

"Re-really? You don't mind?" She stammered na parang di makapaniwala na gusto ko siyang samahan.

Hindi ko siya sinagot halip bumaba ako at pinagbukas ko siyang sa shot gun seat.

"Hop in..."

I noticed na medyo namula ang cheeks niya. She's really cute when she's blushing. Siguro dati ayoko makipagfriends sa kanya but I realized that I'm comfortable with her cause I realized that she was someone that when you share your feelings with her? She will simply understand. She was someone that when she sees your flaws? Hindi ka niya huhusgahan. In short when I'm with her, I can be Miko that I want to be not the perfect Miko na tingin sakin ng lahat cause I admit, it's hard to maintain the expectations of the people around you nakaka pressure din and having a friend like Sabrina was a breath of fresh air. And I can't deny it anymore I missed her being my best friend....

Nang makarating na kami sa grocery napansin ko na hindi siya bumili ng mga frozen goods like meat, chicken etc. Kaya mabilis kaming nakatapos at nakapagbayad ng groceries na pinamili namin.

"Dito na lang ako."

Nagtataka naman na nilingon ko si Sab. Wala pa kami sa bahay nila andito pa lang kami sa highway.

"May iba ka pa bang pupuntahan?"

Nagaalangan na tumingin naman siya sakin.

"Ano kasi..."

"Ano??"

"Pupunta pa ako sa palengke doon ako bibili ng gulay at karne na iluluto. Mas fresh kasi mga paninda doon."

"Oh ? Yun naman pala samahan na kita !"

"Hindi pwede! Madumi don walang aircon! Hindi bagay sayo pumunta sa mga ganoong lugar! Saka walang parking space, kung meron man delikado baka may mga magnanakaw at nakawin pa itong sports car mo mo, bago pa naman din ito saka mamahalin."

Nagisip muna ako saglit. Bago ako nakangiting lumingon sa kanya. I have an Idea! "Balik na lang tayo sa mall. Then ipark ko ito duon tapos ipakuha ko na lang sa driver namin. Then mag commute tayo papuntang palengke. "

Namamanghang tumitig naman siya sakin. I just innocently grinned at her.

"Wala ka bang gagawin?" Nawiwirduhan pa niyang tanong niya sakin. Umiling naman ako bilang sagot.

"Okay fine! Sasama ka! Pero wag ka magrereklamo kung mainit don o kaya nandidiri ka kasi madumi. Okay?"

"Mga bakla lang nagrereklamo ng ganon!"

Natatawang napailing naman siya.

~♥~

We ride in a jeep on our way to the wet market. Medyo pinagtitinginan pa nga ako ng mga taong nakasakay sa jeep. I secretly smirked. Parang ngayon lang sila nakakita ng gwapo. First time ko makasakay sa jeep medyo maiinit pero okay naman. In fact I enjoyed it specially dahil katabi ko si Sab, I was amused kasi maya-maya ay tinitingnan niya ako as if making sure that I'm okay. Ganon ba ka sensitive tingin niya sakin? I winked at her ng muli na naman siyang tumingin sakin I almost laugh ng namula na naman yung cheeks niya. She's really cute and adorable. Hindi pa rin talaga nag babago ang best friend ko. She still makes me happy in her own way.

Nang makarating kami sa palengke hindi ko naman maiwasan na hindi mapangiti habang pinagmamasdan ko siyang bumibili ng mga gulay at karne. Nakikipag tawaran pa talaga siya na parang nakikita ko sa T.V na ginagawa ng mga middle class na mga tao.

"Bf mo ba yang kasama mo Ineng?"

Usisera pala talga ang mga tindera sa palengke. Sasagot na sana siya pero to her surprised inakbayan ko siya.

"Opo, Bagay po ba kami?"

Ngumiti ang tindera samin. Aba si lola ang tanda na pero kinikilig pa. "Naku bagay na bagay kayo. O eto dinagdagan ko na yung patatas na binili niyo ah? Basta imbitahan niyo ako sa kasal niyo."

"Naku matatagalan pa po ang kasal buntis-"

Napangiwi ako ng naramdaman ko na kinurot ako ni Sabrina sa tagilaran, sabay tingin sakin ng masama. Namumula na naman siya dahil sa hiya hindi ko na tuloy napigilan ang sarili ko. Pinisil ko ang cheeks niya.

"Ang cute-cute talaga ng best friend ko."

Natigilan naman siya sa sinabi ko. Nahihiyang tumalikod siya sakin ngunit hindi nakaligtas sa paningin ko ang palihim niyang pag ngiti.

"Ate, kuya palimos po...."

Isang batang pulubi ang lumapit samin kumapit pa ito sa palda ni Sabrina. I remembered Nathalia nuong dinala ko siya sa isang park at may lumapit samin na pulubi. Diring diri siya sinigawan pa niya ang bata. Inaway pa ako ako at sinisi bakit ko daw siya dinala sa cheap na park na yon.

Yumuko si Sabrina sa bata at ngumiti. It was a warm smile and I can't help it but intently stared at her cause I was mesmerized by her kind smile.

"Gusto mo ng ice cream?" She asked. Nag ningning naman ang mga mata ng bata. Hinawakan niya ang kamay nito not minding the dirt from the poor kid's hand. This girl really has a big heart. Inakay niya ang bata sa may nagtitinda ng ice cream. Nangingiting nakasunod lang ako. May mga batang napansin ko na lumapit din sa kanila.

"Manong bilhin ko na po lahat ng ice cream niyo. Tapos bigyan niyo po silang lahat."

Tuwang tuwa naman ang magtitinda ng ice cream lalo na ang mga bata na halos sabay sabay pang nag pasalamat sa kanya. Kumuha muna siya ng ilang libo sa wallet niya saka inabot sa mag iice cream. Sobra ata yung naibigay niya but she didn't mind at all. Kitang kita ko sa mga mata niya ang kasiyahan habang pinagmamasdan niya ang mga bata na masayang kumakain.

"What you did was great." Puri ko sa kanya ng makalapit ako. Nananatili lang siyang nakangiting nakatingin sa mga bata na masayang kumakain ng ice cream.

"Simpleng bagay lang itong ginawa ko. Maswerte tayo at pinanganak tayo na may kaya. Kaya nating bumili ng mamahaling damit. Kaya natin na kumain tatlong beses sa isang araw may merienda at midnight snack pa, not minding na may mga tao na hindi kasing swerte natin. Na may mga nagugutom, walang damit at higit sa lahat walang matirahan....

I don't know what to say dahil naramdaman ko ang guilt sa mga sinabi niya. I just stared at her intently and said to myself... tama lahat sinabi niya. Na maybe na sa akin na ang lahat...

"You know what?" I said trying to get her attention....

Still wearing her smile lumingon naman siya sakin and I was stunned to realize na hindi ko nga pala talaga nakikita ang mga dapat kong pahalagahan.

"I'm proud to say that you are my best friend." wala sa sariling nasabi ko na lang still mesmerized by her angelic smile....

Bahagya naman siyang natigilan then her expression change to a puzzled one. "I thought ayaw mo na ako maging best friend?"

Nahihiyang inalis ko ang tingin sa kanya. "Wala akong natatandaan na sinabi ko yon..."

"Ate thank you po...." narinig kong sabi ng isa sa mga batang pulubi.

I heard her soft giggle as I looked at her again. She pulled the poor kid in a warm hug.

And that time...

I asked myself...

She's really an angel. Do I really deserve to be her best friend?