play or die

chepter 8

⭐لطفا رو اون ستاره کوچولوی پایین کلیک کنین ⭐

تام کمی از غذاش خورد و منتظر نگاشون کرد تا شروع کنن..
چند لحظه ای میشد که هردو بی حرکت به غذاشون خیره شده بودن..
خوردن غذایی که بی رحم ترین شکارچی بازی درست کرده بود، قطعا با تردید زیادی همراه بود با اما با نفس کلافه تام هردو به سرعت قاشق هاشونو رو برداشتن..

تایلر قاشقی از غذا برداشت و بعد از چندلحظه اونو توی ذهنش گذاشت..

-چطوره؟

تام پرسید..

-عجیبه..

تایلر گفت و یکم دیگه از غذارو چشید..

-انگار که..آشناست..

تایلر جواب داد و سلن با شنیدن حرف پسر نفس اسوده ای کشید..

با خوردن کمی از غذا، صدای شکمش بلند شد..
حالا که فکر میکرد از وقتی وارد بازی شده بودن غذایی نخورده بودن..

با حس کردن طعم آشنای غذا.. برای لحظه ای چشم هاش رو بست تا صدای درون سرش ساکت بشه..

اما.. خودش هم خوب میدونست وقتی اون صدا شروع میکنه.. دیگه نمیشه ساکتش کرد..

تام با دیدن لرزش شدید بدن سلن به سرعت بلند شد و به سمت کابینت ها رفت..

تایلر بهت زده دختری ک تقریبا داشت از روی صندلی میوفتاد رو بلند کرد و روی پاش گذاشت..
سعی کرد با محکم گرفتنش جلوی لرزشش بگیره..

-سلنا.. صدامو میشنوی؟

اروم زمزمه کرد و بعد از چند لحظه اشک های دختر شروع به پایین اومدن کرد..
اون دوباره درون زندان خاطراتش گیر افتاده بود..
صدای بقیه رو نمیشنید.. چون تنها صدایی که میشنید صدای فریاد های خودش بود..

فلش بک..

دوباره و دوباره خودش رو به تخت کوبید تا از اون درد لعنتی خلاص بشه..
چندساعت بود که فریاد میزد؟
چند روز بود که تو این شکنجه گاه زندانی شده بود؟

-اون منتظرمه.. باید بازی کنم.. من.. دیوونه نیستم

هرلحظه زیرلب تکرار میکرد تا با وجود داروهایی که ذهنش رو بهم ریخته بود هم.. فراموشش نکنه..

مهم نبود چقدر اون دارو ها و شکنجه ها ذهنش رو به هم میریخت.. مهم نبود که دیگه هیچکس و هیچ چیز رو درست به یاد نمی اورد..
فقط تکرار میکرد و تکرار میکرد..اجازه نمیداد اونو از ذهنش پاک کنن.. هرگز این اجازه رو نمیداد..

چندنفس عمیق کشید تا از درد گلوش خلاص بشه..
با صدای جیر جیر در چشم هایی که خیلی وقت بود بخاطر حلقه اشک تار میدید رو به ورودی اتاق تاریکش دوخت.. و چند لحظه بعد با صدای تق تق اون کفش های پاشنه بلند هق ارومی زد..
زن امپول رو بالا گرفت و چند ضربه اروم بهش زد..