Cevahir🥀

5.Bölüm 🥀Taraf

Merhaba sevgili okurlarım🌼Yazım hataları olursa affola.. Bu benim ilk kitabım🌿 Yıldıza dokunmayı ve yorum yapmayı unutmayın lütfen..

🌼Şarkı: Ben Ne Yangınlar Gördüm/Zakkum veya Ebru Yaşar 🌼

~

~Berra'dan~

Sessizlik içinde geçen yolculuğuma yağmur taneleri eşlik etmeye başlamıştı..

Yağmur tanelerinin her cama çarpışı kafamın içinde dönüp duran karma karışık düşüncelerimin yankılanmasına sebep oluyordu..

Son günlerde düşüncelerin içinde sıkışıp kalmıştım..

Ve ben içimdeki sıkıntıları nasıl gidereceğimi bilmiyordum..

Ben aklımla kalbim arasında o ince çizgide hangi tarafa gideceğini, kimi seçeceğini bilmeyen biriydim..

Ben artık bu yükle nefes alamıyordum..

Cevahir'e söylediğim yalanların ağırlığı altında eziliyordum artık..

Her ne kadar duygularımı belli etmemekte usta da olsam ben ona karşı kendimi çok mahçup hissediyordum.

O bunu görmüyordu!
Kimse görmüyordu..
Ne zamana kadar?

Gerçeklerin er ya da geç ortaya çıkmak gibi bir huyu vardır değil mi?

Peki gerçekler ortaya çıktığı zaman ben ne yapacaktım.
Bu işin sonu nereye kadar gidecekti?

Bildiğim tek bir şey vardı. O da geçmişin izlerinden asla kurtulamayacaktım..

Sonunda karanlık, kirli geçmişimin ortaya çıkmasını izleyecek ve başta Cevahir olmak üzere herkesle yüzleşecektim.

Peki ya şimdi ne yapacaktım?

Bir yanda hayatımı kurtaran Deniz, bir yanda kendisini
çok geç bulduğum Cevahir..

Yanaklarımdan aşağıya akan gözyaşını sildim, sinirle..
Bütün bu olanları ben bile bile kabul etmiştim..
Ağlamanın bir faydası yoktu, yok!

Arabada yankılanan mesaj sesiyle irkilerek telefonuma baktım..
Arabayı sağa çekerek şifreyi girdim.
Mesajlar kutusuna girdim, mesaj Deniz'den gelmişti..

"Bir şey öğrenebildin mi Berra?"

"Hayır."

"Cevahir, nasıl?"

"Evde dinleniyor. Hastaneye varmak üzereyim, birazdan Yeliz hemşireyle görüşeceğim. Bana bir şey anlatacağını sanmıyorum sende biliyorsun ama yine de şansımı deneyeceğim"

"Biliyorum. Senden haber bekliyorum. Beni mesajla bilgilendir lütfen."

"Tamam"

Mesajın sonlanmasıyla arabayı tekrar çalıştırdım ve yoluma devam ettim.

Mesajı almış kendime gelmiştim.
Sadece işimi yapmalıydım.

Benim artık seçme şansım yoktu! Ben çoktan seçimimi yapmış, kararımı vermiştim.. Yıllardır uyguladığım gibi bana verilen görevi yerine getirmeliydim.

O yüzden şimdi duygularımı arka plana bırakmalı ve dünle ilgili öğrenmem gereken bilgiler için Yeliz hemşireyle konuşmalıydım..

Arabayı tekrar çalıştırarak hastane yoluna girdim..

.......

Hemşire odasına girip Yeliz'e baktım, yoktu.

Odadan çıkıp danışmadaki sekreter hanıma Yeliz hemşireye baktığımı, nerede olduğunu bilip bilmediğini sordum.