Sella #1

5

Chapter 5

Ik stapte het hutje in.
Van binnen was het mooi ingericht.
Ik zag via een schaduw op de muur dat Eassy ook binnen was gekomen.

"Blijkbaar bevalt het je hier, ik kon niets anders regelen. dit is ook mijn verblijfplaats en we kunnen het makkelijk samen delen " zei hij terwijl hij mij een rondleiding gaf.

" Hier zijn de wc's gelukkig zijn er twee wc's maar met de douches hebben we iets minder geluk." zei hij

"Daar is er zeker maar één van" maakte Ik zijn zin af niet erg enthousiast.

"Eja." zei hij.
En hij liep richting een gesloten deur.
" Dit is mijn kamer hier mag je absoluut niet naar binnen."

"WRM,Het is maar een kamer"

" hoezo wil je mijn kamer in" grijnsde hij.

Ik rolde mijn ogen.

" eh.. Nee maar het is alleen raar dat ik niet in jouw kamer mag gaan, maar laat maar. Ik bedoel zo bijzonder ben je ook weer niet."
Zei ik schouderophalend.
Hij negeerde mijn laatste reactie en beantwoordde mijn vraag rustig.
"Dat is hem juist het is MIJN kamer en dat is privé."

"Eh okee meneer de 'IK BEN INTERESSANT' voel je niet gelijk aangevallen " zei ik en hij schudde zijn hoofd en zuchtte.

"Daar boven is jou kamer, je mag er een kijkje in nemen"

Ik was benieuwd naar mijn kamer.

Toen ik mijn kamer in liep verdween mijn glimlach.

Het zag eruit alsof er jaren niemand erin heeft geslapen of überhaupt naar binnen is geweest.
Ik keek om me heen.

Mijn bed leek alsof er een lawine is langs geweest en het zo als een souveniertje heeft achtergelaten.
Er lagen losse stukken hout op de grond.

"Wat is dit?" Fluisterde ik.

Er zat in de hoek een hout ontwerp dat al bijna was vergaan.

Het moest zeker een kast voorstellen, maar ik heb hem niet eens nodig, Want ik heb niet eens kleren.
Ik heb alleen wat ik op dit moment aan heb.
Ik maakte mijn"kledingkast" open en zag dat er bijna niets in lag.
Ik zag een bak in de hoek van de kast en pakte het op.

Een aantal beestjes verwennen in het donker.

Ja hoor precies wat ik nodig had.

In het doosje zat een onderbroek en een hemdje.

Nogmaals, precies wat ik nodig had...

Ik keek verder...
Er zaten natuurlijk een paar sokken in waar ik totaal niks aan had in deze hitte.
Ze hadden ook nog een prent van spongebob erop.

Helemaal mooi. *zucht*

Het rook naar 'oudheid'. Ik stond op.

Ik liep naar mijn raam toe.

Het had tenminste uitzicht... naar het bos toe.

Wat zou daar toch zijn...

"En..." zei een stem bij de deur opening
Ik keek niet eens om. Ik wist dat het Eassy was

Hij was wel het laatste waar ik een fatsoenlijk gesprek mee kon beginnen.

Op Demon na natuurlijk.

Hij kwam naast me staan.
En wreef op zijn achter hoofd

"je mag tijdelijk mijn kleren aantrekken totdat ik naar de stad ga."

Ik keek hem aan en bedankte hem.
Hij keek mij aan met zijn diep blauwe ogen. Mijn buik maakte een sprongetje.

Wat waren zijn ogen toch hemels en kwamen ze mij bekend voor.

Flashback *

Ik keek twee diep blauwe ogen aan, maar ik kon niet zijn gezicht zien, omdat het donker was. Ik had net het geluk dat de mooie ochtend zon recht in zijn hemelse ogen scheen.

Ik wist dat het een man was.
Nog een keer vraag me niet waarom.

Mijn ademhaling ging moeilijk.
Zijn ogen waren niet van deze wereld.
Ze waren mooi met elk detail dat mooi en sierlijk was.

Ik voelde dat mijn eigen hart de ritme niet meer kon volhouden. Mijn hartritme was niet meer gelijk.

Maar wacht. Ik realiseerde me toen pas dat een vreemde man in mijn huis was.

Mijn zweet brak los.
Ik ademde in en wilde schreeuwen.

Net toen ik wilde schreeuwen drukte hij zijn hand met één beweging stevig op mijn mond.

Einde flashback*

Ik hapte naar adem en deed een stap achter uit.

"Jij"

Eassy fronste naar mij.
.
zijn ogen glinsterde gewoon en zijn volle rode lippen...

Ik schudde mijn hoofd.

"Niks" zei ik zacht.

Ik verblijf bij een hemels jongen die mij Als hoer aan ziet.
Maar zijn ogen..

Zijn ogen zijn zo bekend...

Eassy bleef een tijdje in mijn kamer. Daarna liep hij naar de deur:

" slaap lekker Sella "

" dankje" zei ik. En hij deed Deur dicht.

Ik sliep die nacht niet op mijn bed.

Het was veels te stoffig ,maar dan ook echt heeeeel stoffig en ik had vrienden gemaakt.

Vrienden...

Daarmee bedoel ik met een hele spinnen bende!!!

Die maar niet weg wilde.
Ik sliep dus die nacht op de bank in de "woonkamer/keuken ( in de voorkamer zat ook nog een keuken dus moet je nagaan hoe klein het hutje was)

Ik werd wakker er rook een lekker geur.

Ik opende een van mijn ogen en zag Eassy ontbijt maken.

Hij zat met zijn ontblootte gespierde rug naar mij toe

Daaruit kon ik halen dat hij traint
Maar mijn aandacht werd snel getrokken door een groot litteken net onder zijn schouderblad
Het leek lijkt erop dat het pasgeleden is genezen want het zag er nog vers uit

Maar Ik durfde het niet te vragen.

Wie ben ik om het te vragen ....

Zijn ogen maakte mij bang.
Ze deden mij denken aan die ochtend.

Ze zijn niet die van Demon.

Heeft Eassy er iets mee te maken.

-------

Stem en reageer❤️❤️❤️.