Sella #1

20

Chapter 20

Ik slikte mijn brok weg.

SELLA....je bent niet zwak je gaat toch niet huilen waar HIJ bij is?
NEE.
Maar wat moest ik zeggen.

Ik probeerde zo zelfverzekerd mogelijk te klikken maar het kwam er zo bibberig uit mijn mond

." Ik wil je nooit meer zien" zei ik. Ik zag dat zijn frons nog dieper werd.

Ik probeerde op te staan maar het lukte me niet. Ik was duizelig.

Eassy hield me gemakkelijk beet als steun.

Ik duwde hem weg.
" laat me los."

Ik zag Eassy's blik verharden.

." Sella wat is er aan de hand.... weetje dat ik zo bang was dat er iets met jouw gebeurde. dacht je dat dit allemaal een grap was?" zei hij terwijl hij zijn vuisten balde.

"Ik was je weken aan het zoeken, Ik had een GPS in je tas gedaan voor het geval je een keer zou gaan verdwalen of iets dergelijks, maar nee hoor je neemt verdomme mijn tas mee"

nadat hij dat had gezegd verstrakte zijn kaak. zet die break erop..... wat zei hij nou over een GPS?

Voordat ik het wilde vragen was Eassy me voor. " Ik heb dagenlang niet geslapen en ik had de hotel die dag nog verlaten om jou te gaan zoeken. Blijkbaar heb ik mijn tijd aan niets besteed " hij stond op en liep weg. Ik liet hem niet zomaar gaan. Ik pakte hem bij zijn arm.Hij keek me niet begrijpend aan.

"Je bent een leugenaar vieze vuile verrader!!" #PLATS#!!!

Ik draaide me om en liep weg.

Ik had hem een klap gegeven en liep weg. Ik zag nog hoe geschrokken hij keek. Maar ik mocht geen medelijden hebben met hem.

*** Flashback***

Ik keek hem aan. En toen drong het pas tot me. Ik weet niet eens hoe zijn verleden eruit zag.Of wie hij werkelijk was.Hoe leefde hij? Ik besloot om het maar te vragen. "Eassy mag ik je wat vragen?" hij had een donut in zijn mond en knikte lachend." Nou ik wil weten hoe je na dit......ehm..... ik bedoel....."shit hoe moest ik dit nou vragen? " Je wilt weten hoe ik leefde?" maakte hij mijn zit af."Ja?" zei ik afwachtend. "Nou ik leef als een soort zwerver, maar met onderdak, ik ben met mijn werk vaak binnen en als ik buiten ben dan ben ik een soort jager. Ik werp mijn frustratie hier.Ik help mensen en verraad mensen,ik help meiden zoals..ik bedoel....ehm....ik help meiden van pooiers die van hen geld willen maken." ik keek hem alleen maar aan.

" Best zielig dat je geen vaste huis hebt, heb je wel ouders?" ik zag zijn kaken verstrakken.
" Nee"

"En broers..."

" ik heb er 1 maar hij doet gevaarlijk werk..."

***einde flashback***

.Ik zuchtte ik had helemaal geen zin in dat stomme feest. Zijn broer is verdomme een maffia baas.

Iemand kloppte op de deur.

Ik deed hem open, ik verwachtte iedereen.... behalve hem....maar dan staat die klootzak voor me.

Waar haalt hij die moed vandaan?
Hoe durft hij.

"Sella, ik weet niet waar die klap voor nodig was, maar kan ik je dit keer fatsoenlijk spreken zonder dat er klappen worden uitgedeeld?"

Er verscheen een geamuseerde glinstering in zijn oog.

Ik liet de deur open en ging naar mijn bed toe.

Hij volgde mij en sloot de deur achter zich.

Ik kreeg een raar gevoel in mijn buik zo'n gevoel die je krijgt als je zenuwachtig bent.

Hij kwam zo dicht bij mij zitten.

" Hoe gaat het?" zei ik maar om een gesprek te beginnen.

Ik zag hem langs zijn wang gaan, waar ik hem had geslagen.

iK vroeg me af of iemand het had gezien toen ik door het rooie ging.

"Denk maar niet dat ik spijt heb van die klap. Je verdiende het."

Eassy keek maar beneden. Hij staarde voor zich uit en verstrakte zijn kaak.

"Mag ik dan wel weten waarom..."

Onze ogen kruisde elkaar. Zijn gezicht keek me niet begrijpend aan. " Waarom?" zei hij rustig en kalm.

" Waarom zou ik... jij was niet eerlijk tegenover mij... waarom zou ik wel eerlijk zijn tegen jou..." zei ik en hij krapte zenuwachtig aan zijn arm. Hij knikte begrijpend.

"Ik snap het niet. Ik ben nergens veilig" zei ik .

Eassy keek fronsend.
" ik was alleen maar eerlijk tegen jou..."

Ik stond op van mijn bed.

"EERLIJK..." zei ik woest.

"Hoe bedoel je 'je was alleen maar eerlijk'..."

Ik pakte hem bij zijn kraag en hij liet dat toe.

" je broer is een fucking maffiabaas... je broer zit achter mij aan... demon.. fucking demon... en ik zat al die tijd met zijn broertje opgescheept. En je loog over je identiteit... ik weet niet eens meer wie je bent..."
ik liet hem los.

Eassy keek met shock naar me.

Ik liep woest weg.

.

Onderweg naar de zaal botste ik op tegen Rowan. Hij bekeek me geamuseerd aan.

Ik was nog steeds woedend.

" kijk blij, dat staat je beter en maakt je nog mooier..."

Er sierde een roze blos op mijn wangen.

Hij wachtte op mijn glimlach...

Ik glimlachte een neppe lach...
hij geloofde het en ging verder: " was je naar mij op zoek, prinses "