°YANDERE GENSHİN X READER °

•Yandere childe 1 •

Uyarı : Bu tamamen eğlence amaçlıdır, eğer hassassanız lütfen okumaktan kaçının.Bu bir çeviridir. Bu içerik Yandere temaları, sağlıksız zihniyet, sahiplenici davranışlar, ölümden bahsetme, adam kaçırma içerir.

ÇOK UZUN BIR SERİ OLACAK!!

yarısı çeviri yarısını kendim yazacağım çünkü hikaye bitiyor ve EN GÜZEL YERİNDE.

Sen ve Childe ayrılmaz ikiliydiniz. Kendinizi bildiğinizden beri birlikte büyüdünüz, hızla en iyi arkadaş olmaya başladınız ve her dakikanızı birlikte geçirdiniz. Hayatlarınız mutluydu ve endişeler yoktu. Ama zaman değiştikçe sevgili arkadaşın da değişti ve seni en güçlü olma arayışına bıraktı. Geri döndüğünde, senin onun için aptal bir çocukluk aşkından çok daha fazlası olduğunu anladığında ne olacak?

•YANDERE CHİLDE X READER•

Uçsuz bucaksız gibi görünen ormanda dolaşırken çizmelerinin altındaki kar çıtırdıyordu.

Beyaz bir örtü her şeyi kaplamış, sadece ince ve siyah dallarıyla çıplak ağaçların görünmesini sağlamıştı.

Gece yarısı nasıl canlandıklarına, gövdelerinde korkunç yüzlerin büyüdüğüne ve dallarının uzun kollara dönüştüğüne dair hikayeler anlatarak onunla sık sık dalga geçerdiniz.

"Ormanlarına girmeye cesaret eden kötü çocukları kaçırıyorlar! Kimse onlara ne olduğunu bilmiyor ve bir daha asla görülmediler..."

diye fısıldadı dramatik bir şekilde.

"Birkaç yıl önce kaybolan o çocuğu, Adrian'ı hatırlıyor musun? Ya ormanı kızdırıp bir ağaca dönüştüyse..."

(Y/N) onun omzuna vurdu ve arkadaşından sessizce 'ah' dedi.

"Bunlarla dalga geçme, anne babasının ne kadar dertli olduğunu unuttun mu? Annesinin ağladığını, babasının köyde sorup soruşturduğunu, kayıp ilanları astığını hatırlıyorum. Gerçekten bu tür şeyler hakkında şaka yapmamalısın."

Ajax sadece çocukça somurttu.

Şu anda ikisi en sevdikleri oyunlardan biri olan saklambaç oyununu oynuyorlardı.

Neyse ki güneş tepedeydi, bu yüzden hiçbiri korkunç ağaçlar tarafından kapılmayacaktı.

Bu olsa bile, Ajax onu onlardan koruyabileceğinden emindi. Bu düşünce onu mutlu bir şekilde gülümsettiriyordu.

Birkaç dakika etrafta dolaştıktan sonra sabırsızlandı ve ona seslenmeye karar verdi.

"Hey (Y/N)! Tamam sen kazandın, şimdi dışarı çık, aramaktan sıkılmaya başladım!"

Tepesinde bir kıkırdama duyuldu ve bir an için hikayelerinin gerçek olduğunu ve ağaçların canlanıp onu kapmak üzere olduğunu düşünerek bir an kalp krizi geçirdi, neredeyse korkudan ölüyordu.

Başını kaldırdığında gelen sesin sadece çok sevdiği bir arkadaşı olduğunu görünce rahat bir nefes aldı.

"Oraya nasıl çıktın?"

"Tırmanıyorum, aptal. Buraya geldiğimi fark edemeyecek kadar dikkatin dağılmıştı."

(Y/N) aşağı atlayarak kalın kar tabakasının üzerine indi. Yanakları pembe bir renkti, sevimli bir manzaraydı ve o baktığını fark etmeden hemen bakışlarını kaçırdı.