"ඒයි ඇණේ, කොහෙද මාව දාලා යන්නේ?" මගෙ පිටිපස්සෙන් ඇහුනෙ සුපුරුදු කටහඬක්.
ඒ දවල් වරුව උනුහුම්. ලොකු රස්නෙකුත් තිබුනෙ නෑ.ඒත් මට ඕනේ වුනේ ඒක හීතල වෙන්න. එහෙම වුනානම්, මගෙ අතේ තිබුන පොඩි කොළ කෑල්ල දාඩියත් එක්කම පෙඟෙන්නෙ නැති වෙන්න තිබුනා.
කෝච්චි ස්ටේෂන් එකට යන පාරේ ගස් අඩු නිසා මගෙ හම පිච්චුනා. ඒත් කුඩයක් එළියට ගන්නවට වඩා හිතන්න දේවල් මට තිබුනා.
"ගෙදර නැතුව වෙන කොහෙ යන්නද. මට ඔයාට වගේ රස්තියාදු ගහන්න වෙලාවක් නෑ." මගෙ කටහඬ උත්තර දෙනවා දැනුනා.
ඒ ගැන මෙයාට කියන්න ඕනේද? ඒත් අදත් ඒ කොළ කෑල්ලෙ ලොකු දෙයක් තිබුනෙ නෑනෙ.
"කෝ අද අනිත් කරච්චලේ? තනියම බඩගාන්නෙ මොකද?මන් දිගටම හිටියෙ පිට්ටනියේ.ක්ලාස් එක ඇහැකටවත් දැක්කෙ නෑ."ඒ නොකඩවා ගලන කටහඬ ආවේ මගෙ එහා පැත්තෙන්. වෙනදා වගේම එයා මගෙ එහා පැත්තෙන් ඇවිද්දා. කොළේ ගැන කියන්න ඕනේද?
"දෙනෙත් මට--"මන් බිම බලාගෙන කියාගෙන යද්දි ඒ අඩි සද්දේ නැවතුනා.
අපිව පහු කරන් ළමයි ඇවිදන් ගියා. කෝච්චියෙන් ගෙදර යන ළමයි අඩුයි. ඒ නිසා අතුරු පාරෙ ලොකු කලබලයක් තිබුනෙ නෑ.
අනික දෙනෙතුයි මන් ගැනයි නොදන්න මිනිස්සු නෑ.
"ඔයාට මොකක්හරි වුනාද?"දෙනෙතගෙ බැරෑරුම් කටහඬ ඇහෙද්දි මන් ගැස්සුනා.
මන් දෙනෙතට කතා කළේ මොකක් කියලද!
මන් ඇස් මගේ මට්ටමට වඩා අංශක පහළොවකට විතර ඉස්සුවා. ඒ කළු ඇස් හෙලවුනේ නෑ. බරපතල වෙලාවට දෙනෙතගෙ ඇස් මිනිස්සුන්ව ගිලිනවා.
මන් දෙනෙතට බය වෙලාද?
ඒත් තනියම මේක ඉවසන්න බෑ.
මන් ගුලි කරන් ඉන්න අත,අපි අතරට ගෙනත් දිගඇරියා. ඒ දිහා බලපු කළු ඇස් ආයෙමත් මන් දිහා බලද්දි එයා මොනා හිතනවද කියලා මට හිතන්න බැරි වුනා.
දෙනෙත ඒ කොළේ උදුරගෙන ඉස්සරහට ඇවිදගෙන ගිය නිසා මාත් ඒ පස්සෙන් ඇවිද්දා.
දාඩියෙන් පෙඟිච්ච කළු පාට ඉරි තිබුන කහපාටට හුරු කොළ කෑල්ලේ යට 'ප්‍රෝමේට්' කියලා ඉංග්‍රීසි අකුරු වගයක් ප්‍රින්ට් කරලා තිබුනා.
YOU ARE READING
B E L I E V E
Romance"අවතැන් හදේ සුසුමන් දැවේ හසකැන් ඔබේ හුස්මක් ගෙනේ හැබැහින් මගේ නොවුනා නොවේ හසඟන මගේ විතරක් නොවේ" _________________________ |Sinhala G×B| | All from my ImagiNatiOn|
