Bir okulda intihar ve cinayetlerin ardı ardına geldiği, ama ne olursa olsun okulun mühürleme kararı almadığı bir okulda olmak ister misiniz?
"Yurtiçi Koleji" okulunda yaşanan bu olaylar bütün haber mensuplarına konuk olmuştu. Cinayetlerin işlendiği...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni Sezona Hoşgeldiniz💫
~Yeni Düzen~
***
Yeni bir şehir, yeni bir okul, yeni bir hayat ve yeni bir macera! Ben çok heyecanlıyım. Peki ya siz? Sizi kendimle tanıştırayım: Ben Sera Sönmez. Şu an ailemizin İstanbul'da tuttuğu güzel bir bahçeli eve taşınıyoruz ve yarın o herkesin bahsettiği, olayları ile bütün dünyada konuşulan ve yıkım kararından sonra tekrar inşa edilen Yurtiçi Koleji. Evet, evet! Çok heyecanlıyım! Küçükken oldum olası paranormal olaylara merak sarmışımdır. Ve yarın o hayranlık duyduğum okulun ilk günü! Siz heyecanlı mısınız? Ben çok ama çok heyecanlıyım!
Heyecanı bir kenara bırakıp size abimden de bahsedeyim. Ege Sönmez: kendisi çok inatçı birisidir ve oldukça agresif bir tavırları vardır. Bir yıl okula ara verdiği için aynı sınıfa kaydımızı yaptırdılar. Yani ondan kurtuluş yok! Ama yine de her şeye rağmen onu seviyorum. Ne de olsa abim sayılır.
- Sera kızım hadi uyu artık, o telefon sesin buraya kadar geliyor!
Ve tanıştırayım. Annem, Gül Sönmez: güler yüzlü bir annemdir. Ve eve bugün taşımamıza rağmen tamı tamına on arkadaş buldu ya da komşu diyeyim. İnsanlarla anlaşma konusunda oldukça profesyoneldir. Ve en önemlisi de her sesi uzaktan duyabilir. Şu an telefonda çıkan duyduğu ses gibi..
- Annen haklı kızım, yarın okulun ilk günü. Abin yatmış ne güzel. Sende yat ki erken uyanabilmen için.
Ve son olarak babam. Erdem Sönmez: annemin her cümlesine avukatlık yapıp 'annen haklı' der. Sanırım annemi çok sevmesinden. Oldukça disiplinli bir babam vardır. Ama içi melek gibidir.
- Tamam yatıyorum!
Diye seslendim. Elimdeki telefonu komodine bıraktım ve yastığıma sarılarak gözlerimi kapattım. Allah kahretsin uyuyamıyorum! Yarın ki okul heyecanı benim uykumu kaçıyordu. Ama abimin umurunda bile değildi. Aslında onun hiçbir şey umurunda olmaz. Yarın abimin yapacağı şey şu; sınıfa girer girmez en arka köşeye geçip başını sıraya koyup uyuyacak. Bunu da buraya yazıyorum. Neyse, sanırım gözlerim yavaşça kapanmaya başladı. İyi geceler...
Ve günaydın! Bugün bende inanılmaz bir enerji var. Hemen yatağımdan kalkıp tuvalete gittim. Elimi yüzümü yıkayıp yüzüme birkaç makyaj uyguladıktan sonra okul formamı giydim. Bu okul forması çok iyiydi! Siyah ve beyazın uyumu aşırı güzel bir seçimdi. Odamdan çıkıp merdivenlerden inerken arkamdan bir kapı açılma sesi geldi. Benim hemen yan odamda odası olan abim nihayet uyanabilmişti.
- Sanada günaydın!
Diye mırıldandım arkamı dönüp ona bakarak. Yeşil gözlerini ovuşturarak bana zar zor baktı ve dudaklarını araladı.
