De prijs van de nacht [18+]

Vriendinnen

De volgende ochtend wordt Esmee wakker van een harde bonk. Ze rent naar beneden de trap af in haar roze pyjama met witte stipjes.

Esmee voelde woede opborrelen toen ze haar vader zag staan, met zijn hand nog opgeheven om haar moeder opnieuw te slaan. Ze kon het niet meer aan om toe te kijken hoe hij haar moeder keer op keer pijn deed. Zonder na te denken liep ze naar haar vader toe en gaf hem een harde stomp in zijn gezicht.

Haar vader wankelde even en keek haar geschrokken aan. Esmee voelde de adrenaline door haar lichaam stromen en ze was vastbesloten om haar vader te stoppen.

"Dit is genoeg, pap! Je kunt niet zomaar iemand slaan, zeker niet je eigen vrouw!" riep Esmee boos.

Haar vader keek haar met een verbaasde en beledigde blik aan. "Jij hebt hier niets mee te maken, Esmee. Hou je er buiten," zei hij op een dreigende toon.

Maar Esmee liet zich niet afschrikken. "Ik blijf hier niet langer bij staan en toekijken hoe jij mijn moeder pijn doet. Dit moet stoppen!" zei ze vastberaden.

Haar vader keek haar woedend aan en stapte op haar af, maar Esmee was niet bang. Ze wist dat ze moest opkomen voor haar moeder en voor zichzelf. Ze hield haar vuisten gebald en keek haar vader recht in de ogen.

"Het is toch een junk Esmee, kijk dan hoe ze er uit ziet, je zegt dat zelf toch ook!"

Esmee weet dat hij gelijk heeft, maar ze wilt hem niet het gevoel geven dat wat hij doet goed is.

Ze voelde zich overweldigd door alles wat er gebeurde en had het gevoel dat ze niet langer thuis kon blijven. Ze had genoeg gezien van het geweld en de chaos en wist dat ze weg moest. Ze liep naar boven en pakte de grootste tas die ze kon vinden, haar oude hockeytas. Ze begon haar kleding en make-up erin te proppen, zonder echt na te denken wat ze in haar tas stopte.

Toen ze klaar was, rende ze de deur uit en liep ze naar de straat van haar beste vriendin Najima. Ze wist dat ze bij haar terecht kon, en hoopte dat ze daar veilig zou zijn.

Eenmaal bij Najima aangekomen, vertelde Esmee alles wat er gebeurd was. Najima luisterde aandachtig en omhelsde haar vriendin. Ze wist hoe moeilijk het voor Esmee was en beloofde haar te helpen.

"Je kunt zolang bij mij blijven als je wilt, Esmee. We zullen een oplossing vinden voor deze situatie," zei Najima vastberaden.

Esmee was opgelucht dat ze bij Najima terecht kon, en voelde zich veilig en beschermd bij haar vriendin. Ze wist dat dit nog maar het begin was van haar reis om zichzelf te genezen en haar leven opnieuw op te bouwen.

"Oh ja voor dat ik het vergeet, Sabrina slaapt hier ook een tijdje. Maar je zult niet veel van haar merken ze is vaak op haar werk." Vertelde Najima snel aan Esmee.

Esmee vroeg "Oh is er dan wel plek voor mij? Moet ik dan bij Sabrina op de kamer?" Esmee vond het vervelend voor Najima als ze minder privacy zou hebben in haar eigen huis door haar.

"Nee bij haar ga je zeker niet op de kamer, ik denk niet dat ze een goede invloed heeft op jou... ik mag dit eigenlijk niet zeggen maar ze is prostitué en ik denk niet dat dat echt een vriendin is waarmee jij in aanraking wilt komen." Zei Najima en ze hoopte dat Esmee het goed op zou vatten.

Esmee had het gevoel dat Najima had onderschat wat ze allemaal wel niet mee had gemaakt in haar leven, en een vriendin die prostitué was kon daar ook nog wel bij.

"Waarom denk je dat ik daar niet in aanraking mee wil komen dan?" Zei Esmee op een zelfverzekerde toon.

"Nouja... sorry Esmee maar je bent makkelijk over te halen en te manipuleren." Zei Najima.