De prijs van de nacht [18+]

Alleen even oefenen

Diego vertelde haar dat ze een beetje rustig aan moest doen met de alcohol, maar dat hij het best wel wilde bewijzen. Hij pakte haar wangen vast met één hand en begon haar een kus te geven op haar mond. Esmee had niet verwacht dat hij dat zo snel zou doen en bloosde een beetje, maar ze zei niets.

Diego onderbrak de kus en begon weer met praten. "Maar Esmee, ik wil dat je weet dat je een leuke dame bent, maar wij zullen nooit meer dan vrienden worden, oké? Ik heb bewezen dat ik je aantrekkelijk vind, maar daar blijft het ook bij."

Esmee antwoordde met een flauwe glimlach: "Oh, was dat alles?" Ze kwam dichterbij en begon hem te zoenen met haar tong. Diego ging erin mee en pakte haar heupen vast, tilde haar op terwijl ze zoenden. Hij stond op en drukte haar lichaam tegen de muur en voelde zijn opwinding toenemen, maar hij wist ook dat ze geen seks konden hebben. Hij wist dat vrouwen gevoelens kregen na seks, en dat wilde hij niet. Maar een beetje teasen was natuurlijk geen probleem; hij hield wel van een beetje plagen.

Diego begon te zeggen: "Ik snap wel dat je zin hebt als je vier maanden droog staat... Maar weet wel, als je het een keer met mij doet, dan raak je verslaafd aan deze lul." En lachte ondeugend.

Esmee, nog steeds tegen de muur gedrukt, zei dat ze gewoon een keertje wilde oefenen voordat ze morgen voor het eerst in vier maanden seks moest hebben met iemand die ze niet kende.

Diego zuchtte en liet haar voorzichtig weer op haar voeten zakken. "Het is niet juist, Esmee. We moeten grenzen stellen, Juist omdat je morgen voor het eerst aan het werk gaat."

Esmee liet een teleurgestelde zucht horen en leunde tegen de muur. "Maar ik ben gewoon zo nerveus, Diego. Ik heb het gevoel dat ik dit nodig heb om me wat zelfverzekerder te voelen."

Diego streek een pluk haar uit haar gezicht en keek haar bezorgd aan. "Je hebt dit niet nodig, Esmee. Je bent sterk en capabel. Je hoeft niet afhankelijk te zijn van dit soort dingen om je zelfverzekerd te voelen."

Esmee keek hem aan met een mengeling van dankbaarheid en verlangen. Ze was een beetje duizelig en gaf hem een knuffel.

Diego glimlachte en gaf haar een bemoedigend klopje op haar rug. "Kom op, laten we gewoon wat rustiger aan doen. We kunnen nog wat drinken en gewoon relaxen, oké?"

Esmee knikte en liet een zucht van opluchting horen. "Oké, klinkt goed." Ze pakte haar glas en nam een slokje, terwijl Diego haar geruststellend aankeek. Hij wist ook wel dat het de alcohol was. En dat ze normaal niet zo zou doen.

Terwijl ze op de bank zaten, werd Esmee gebeld. Diego, die erg oplettend was, zag de naam Sabrina op haar telefoon verschijnen. Hij pakte haar pols vast toen ze haar iPhone wilde oppakken om op te nemen. "Niet opnemen," zei hij resoluut. "Ze mag niet weten dat je met mij bent."

Esmee keek hem verbaasd aan. "Maar ik denk dat ze zich zorgen maakt," zei ze, haar stem vol bezorgdheid. "Het is al bijna middernacht en ik ben nog steeds weg... met haar nepgeld."

Diego knikte begrijpend. "App haar gewoon en zeg dat het goed met je gaat en dat het is gelukt met die schoenen," stelde hij voor.

Esmee volgde zijn advies op en stuurde Sabrina een berichtje. Gelukkig geloofde Sabrina haar en stelde ze geen verdere vragen.

Diego gaf aan dat ze nu wel moesten stoppen met de alcohol om een kater te voorkomen. "Morgen is gewoon een werkdag en voor jou de eerste, dus je moet scherp zijn," benadrukte hij.

Esmee protesteerde zwakjes. "Ja, maar de werkdag begint toch pas om 16:00, dus dat zal toch wel meevallen."

Diego schudde zijn hoofd. "Het is mijn taak om voor de meisjes te zorgen, dus ik verbied het je om nog meer te drinken," zei hij streng.

Esmee voelde haar hart een moment stilstaan. Meisjes? Oh ja, ze was niet de enige voor wie hij moest zorgen. Het besef drong langzaam tot haar door dat hij dit misschien ook wel met een van de anderen had gedaan.

Diego kon echter feilloos aanvoelen hoe Esmee zich voelde. "Wees maar niet bang, jij bent de leukste hoor," zei hij met een plagende glimlach.

Esmee keek hem verbaasd aan. "Kun je gedachten lezen of zo?" vroeg ze lachend.

Diego knipoogde speels. "Misschien wel," antwoordde hij mysterieus.

Na nog een paar uurtjes met Diego te hebben doorgebracht, begon Esmee langzaam de effecten van de alcohol te voelen afnemen. Terwijl ze wat helderder werd, drong het besef van wat er zojuist was gebeurd tot haar door. Ze voelde de behoefte om het met Diego te bespreken.

"Weet je, Diego," begon ze aarzelend, "ik wilde eigenlijk helemaal geen seks met je en ik vind je ook niet leuk... Ik wilde gewoon een beetje oefenen, that's it."

Diego keek haar begripvol aan. "Ik weet het toch, ik zie dat," antwoordde hij rustig. "Ik kan mensen goed lezen, daarom doe ik dit werk ook. Je hoeft je niet te verontschuldigen, en ik plaagde je eigenlijk ook maar een beetje."

Esmee knikte dankbaar. "Ja, een beetje plagen is soms wel leuk, toch?"

Diego lachte en knikte. "Ja, maar ik blijf de manager en ik sta dus nog steeds boven jou. Vergeet dat niet, hè? Ik ben niet een van je vriendjes. Als de baas hierachter komt, denk ik dat ik vermoord word."

Plotseling moest Esmee denken aan haar eerste ontmoeting met de baas: zijn kille blik, donkere ogen, zwarte krullen en grote handen... Hij was pas echt aantrekkelijk. Diego zag dat ze afdwaalde en bracht haar snel terug naar de realiteit.

"Hey, hallo, hoor je wat ik zeg?" vroeg hij, terwijl hij haar doordringend aankeek.

Esmee schrok op uit haar gedachten. "Euh, ja, sorry... Ja, euh..." Ze stotterde een beetje. "Ja, je staat boven mij, dat begrijp ik, en niemand komt dit te weten."

Het was half 3 's nachts toen Diego Esmee erop wees dat ze naar huis moest gaan om goed uit te rusten. Esmee stemde ermee in en ze liepen samen naar buiten, naar zijn auto. Esmee sloot haar ogen weer tot Diego haar vertelde dat ze ze mocht openen. Bij haar huis aangekomen gaf Diego haar nog een knuffel. "Tot morgen," zei hij terwijl hij haar een kus gaf op de zijkant van haar hoofd.

Esmee glimlachte en zwaaide hem uit. Najima opende de deur toen ze binnenkwam. "Wie was dat?" vroeg ze nieuwsgierig. Esmee haalde nonchalant haar schouders op. "Oh, niemand, laat maar," mompelde ze.

Najima fronste haar wenkbrauwen. "O mijn god, was dat die baas?!" riep ze uit.

Esmee schudde snel haar hoofd. "Nee, dat was niet de baas, dat was iemand anders," verzekerde ze haar vriendin.

Samen liepen ze naar binnen en Najima kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen. "Ik snap het niet, je vond die baas leuk en nu heb je ineens iemand anders? Wat een slet ben je," plaagde ze, met een lach op haar gezicht.

Esmee rolde met haar ogen. "Nee, ik heb niks met hem. Het was gewoon een vriend, we hebben alleen een beetje gedronken, verder niks," legde ze uit.

Najima keek naar beneden en zag de gescheurde legging en schaafwonden op Esmee's knieën. Ze besloot er niet verder op in te gaan omdat ze moe was. Samen besloten ze naar bed te gaan, klaar voor een nieuwe dag.