Arctic Monkeys - Knee Socks
***
Çıkan yangın herkesi muma çevirmiş gibiydi. İnsanlar yaşadıkları şokla hiç konuşmadan evlerine dönmüş ve bir kısmı da Jisung'un peşinden hastaneye gitmişti.
Minho gayet iyiydi. Jeongin ve Felix'i başından savmaya çalışırken tek istediği Jisung'u görmekti. Onun da iyi olduğunu söylemiş olmalarına rağmen dayanamıyordu.
Hyunjin Minho'nun halini çoktan fark etmiş ve kocasını ve yeğenini kollarından tutup yanına çekerek Minho'dan uzaklaştırmıştı.
"Adamı biraz rahat bırakın lütfen. Hyung gayet iyi."
Jeongin bir koala gibi yine dayısına sarılmaya çalıştığında Hyunjin onu ensesinden yakalayıp kendine çekti.
"Yavrucuğum dayın gayet iyi, sakinleş artık. Yoksa seni de bir doktora göstereceğim."
Jeongin bu sefer Hyunjin'e sarılıp artık akmayan göz yaşlarıyla sadece iç çekerken Hyunjin gözlerini devirip Minho'ya döndü. İkisi de birbirinin farkındaydı.
"Biz hyungla Jisung'u görmeye gideceğiz. Siz gidin bir şeyler için. Olur mu aşkım?"
Felix Hyunjin'in ona doğru ittiği Jeongin'i kolunun altına alıp başını sallarken Hyunjin'e gülümseyip odadan çıktı. Minho derin bir nefes alarak yorgun gözlerle Hyunjin'e bakarken Hyunjin onu omuzlarından yakalayıp ayağa kaldırdı ve koluna girdi.
"Yerinde duramıyorsun meraktan. Fark edebiliyorum."
Minho dediğine gülerken birlikte odadan çıkıp hastanenin sakin koridorunda ilerlemeye bsşladılar.
"Annesi yanından hiç ayrılmıyor ama ben onu hallederim. Biraz konuşmanız iyi olur bence."
Minho Jisung'u görmek için ölüyor olsa da hala gergin hissediyordu. Kendini bir kere onu istemediğine inandırdığı için Jisung'u sadece rahatsız edeceğini sanıyordu. Ama yine de onu görmeye hakkı vardı. Jisung'u görmeli ve onun için ne kadar endişelendiğini ona belli etmeliydi.
Hyunjin onu bir odanın önüne getirdiğinde gergince bir nefes alarak ilk önce onun içeri girmesine izin verdi.
"Ah, tatlım!"
Hyunjin Jisung'un yanına ilk defa gelmediğinden rahat bir şekilde karşılandığında Bayan Han oğlunun hemen yanında oturmuş, onun ellerini kendi avuçlarında birleştirmişti. Jisung Hyunjin'e yorgun bir şekilde gülümserken babası da oturduğu yerden kalkarak ona selam vermişti.
"Daha iyisin değil mi?"
Jisung başını sallayarak ona yaklaşan adamı gözleriyle takip ederken Hyunjin hemen annesinin yanında durarak ellerini kadının omzuna koydu.
"Hepimiz çok yorulduk bugün değil mi? Sizi biraz hastaneden çıkarmaya geldim. Hem Jisung da rahatça uyur, ne dersiniz?"
Jisung uzun süre açık durunca yanmaya başlayan gözlerini kırparak Hyunjin'in ne yapmak istediğini anlamaya çalışırken annesi omzunda duran nazik eli okşayarak Hyunjin'e döndü.
"Sağol hayatım ama bebeğimi yalnız bırakamayacağım."
Bu sefer oğluna dönüp Jisung'un yanağına bir öpücük kondurdu.
"Çok korkuttu beni."
Hyunjin sanki yardım istermiş gibi Jisung'a bakıyor olsa da diğeri hiçbir şey anlamıyordu.
"Şey, bu arada Minho hyung hemen peşimden geleceğini söylemişti. Jisung yalnız kalmamış olur böylece."
Jisung'un gözleri parıldayıp nefesi teklerken Hyunjin gülümsemesini saklamaya çalışıp bu sefer babasına döndü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
tu vas me détruire // minsung
Fanfiction"Beni mahvedeceksin. Bunu tahmin etmeliydim. İlk günden beri, ilk geceden beri." [Daniel Lavoie - Tu Vas Me Détruire] On sekizinde bir omega ve ona aşık olmanın kendisini mahvedeceğini bilmesine rağmen bu ateşte yürüyen alfa Minho. a/b/o (Jisung ve...
