tu vas me détruire // minsung

23; annesinin süt kuzusu

Mitski - Nobody

***

Bir süredir devam eden soğuk günlerin ardından hediye gibi gelmiş olan bahar yüzünden güneş açmış, ağaçlarda pembe çiçekler baş göstermişti.

Yeşil çimenlerin arasındaki taş yolda yürüyüş yapanlar, köpeklerini gezdirenler ve piknik yapanların gülüşmeleriyle erken bir yaz günü yaşanıyormuş gibi hisseden Jisung uzun zamandır ilk defa biraz da olsa huzurlu hissederek derin bir nefes aldı ve temiz havayı içine çekti.

Bu devasa park dört bir yanında çiçeklerle, küçük göletlerle ve yapay şelalelerle doluydu. Evlerine çok yakın bir yer olduğu için gördüğü çoğu kişiyi tanırken Jisung herkese selam vermekle uğraşmak istemediği için parka birlikte geldiği Hyunjin'e döndü.

"Çok teşekkür ederim tatlım benimle geldiğin için."

Hyunjin sağ elinin işaret parmağını sıkı sıkı tutarak onunla ilerleyen oğlunun küçük elini yakalarken Jisung'a kocaman gülümsedi.

"Çocukları daha fazla evde tutamıyordum. Bakıcıları da izinli bugün."

Jisung önemli olmadığını söyleyerek Hyunjin'in boş elinde sıkı sıkı tuttuğu tasmaya bakarken gerçekten de tek başına üç kişiyle ilgilenmenin ne kadar yorucu olabileceğini düşündü.

Bir elinde oğlu, diğerinde köpekleriyle çok yorgun görünen Hyunjin'in bakışlarını takip ederek önlerinden ilerleyen küçük kızına baktı.

Küçük pembe elbisesi ve tombik bacaklarını daha da tombik gösteren bebek beziyle uçan bir arıyı kovalayan küçük kız düşe kalka onlardan ilerde koştururken son düşüşüyle arıyı tamamen kaybettiğinde Hyunjin sadece yorgunca iç geçirdi.

Onun aksine bebek ağlamaya başlayacak diye telaşlanan Jisung koşarak yanına gidip burnunu çeke çeke kızarık gözleriyle ona bakan kızı kucağına aldığında Hyunjin gerek olmadığını söylese de Jisung hemen kollarını ona sardı ve kızın sessiz sessiz iç çekip başını boynuna gömmesine izin verdi.

"Ağlama bebeğim, ağlama..."

Jisung sessiz sessiz bebeğin sırtını okşayıp minik bedenine sıkıca sarılırken Hyunjin gözlemesi gereken çocuk sayısı azaldığı için rahatlayarak aslında hiçbir şeyi olmayan kızının Jisung'a nasıl sokulduğunu izledi.

"Kime şımaracağını nasıl da biliyor..."

Jisung bir bebeği olsa ona şımarması için her şeyi yapardı. Dünyanın en şımarık bebeğini yetiştirirdi ve onu hiç kucağından indirmezdi.

Tabii bunlar sadece bir hayaldi onun için.

"Jisung o kadar merakla bekliyorum ki senin de küçük bir bebeğinin olacağı günleri."

Jisung birden nefesinin kesildiğini hissederek kaşlarını çatarken Hyunjin zaten çok sessiz olan çocuğun bir sorunu olup olmadığını merak etti.

"İstemiyor musun yoksa? Yanlış bir şey mi söyledim?"

Jisung yüzünün kesin çok kötü göründüğünden emin bir şekilde gülümsemeye çalışırken Hyunjin'in adımları yavaşlamış ve biraz daha Jisung'a yaklaşmıştı.

"Pek keyfin yerinde değil gibi? Bir sorun mu var hayatım?"

Jisung bebeğin küçük parmaklarıyla saçlarını yakalamasına gülerken kafasını iki yana salladı.

"Hayır, hayır. Bir sorun yok. Sadece bebek düşüncesi çok uzak geliyor."

Hyunjin rahatlayarak gözlerinin altındaki gamzeleri gösterircesine gülümserken Jisung sanki biri ondan çalacakmış gibi sıkıyordu bebeği. O da zaten Jisung'un omzuna yatmış, uyumak üzereydi.