🌸 නිදහස් හදවත් 🌸 [COMPLETED]

10

නොහිතපුම වෙලාවක අහම්බෙන් හමු වෙලා අනේ තව ටිකක් කතා කරන්න තිබුණ නම් කියලා හිතුන අවස්තා ජීවිතේ නිතර එන්නෙ නැහැ. ශාක්‍යාට එහෙම ජීවිතේටම ආවේ එකම එක අවස්තාවයි. ඒත් ඒ සියල්ල අවසාන වුණේ ඛේදවාචකයකින්. අවසානයකට වඩා එය ආරම්භයක් කියලයි ශාක්‍යාට හිතුනේ. අවාසනාවන්ත ආරම්භයක්....

තමන් මග හරින්න හදන බව දැනුන නිසාම නිවර්තනා තමන්ට යාබද පුටුවෙන් අසුන් ගනිද්දි ශාක්‍යාට තේරුණා තමන්ට ගැලවීමක් නැති බව.

" Its ok, no one knows what happened that day. You don't have to act"

" I am sorry, I don't speak to starngers" ශාක්‍යා තවමත් උත්සහ කළේ ප්‍රශ්නය හමුවේ පළා යන්න.

" හරි ඔයා මාව දන්නෙ නැතුව ඇති. නොදන්න අය එක්ක කතා කරන්නත් අකමැති ඇති. ඒත් නොදන්න මම කියන මේ වචන ටික අහගෙන ඉන්න"

කොහොම නෑ කිව්වත් ශාක්‍යාට නිවර්තනා ගෙ වචන අහන්න සිදු වුණා.

" එදා මම ආවේ සිද්ධ වෙන්නෙ මොකද්ද කියලා නොදැන. හිරණ්‍ය ගෙ ප්ලෑන් එකේ මම පුංචි ඉත්තෙක් විතරයි . මට එදා ඔයාව බේරගන්න බැරි වුණ එක ගැන කියාගන්න බැරි තරම් වේදනාවක් තිබුණා. ඒක කියන්න කෙනෙක් හිටියෙත් නෑ. ඒ වගේ දෙයක් කාත් එක්කවත් කියන්නත් බැහැ. ඔයා අද මේ වෙලාවෙ මෙහෙම මුණගැහීමම මට පුදුමාකාර සතුටක්. ඔයා මාත් එක්ක කතා නොකළත් ඔයා ජීවතුන් අතර බව දැනගත්ත එකම මට ඇති ජීවත් වෙන්න.

ඔයාට ඕනෙ නොදන්න අය වගේ වෙනස් පාරවල් දෙකක යන්න නම්, කමක් නෑ එහෙම කරමු, මම එදා ඔයාව දාලා ආවේ මට තිබුණ අසරණකමට. ඔයාට පුලුවන් නම් මට සමාව දෙන්න ඒකට"

සියල්ල අහගෙන හිටිය ශාක්‍යා නිහඬවම වාඩි වෙලා හිටිය පුටුවෙන් නැගිට්ටා. කිසිම දෙයක් කියන්න ඇගේ හිත නැමුනේ නැහැ. එක වචනයක්, වචන දෙකක් කියලා ඇයත් එක්ක නවකතාවක් ලියන්න ඇයට පළමු දවසෙ ඉඳලම ඕනෙ වුණත් දැන් ඇයට එහෙම කරන්න බැහැ.

ශාක්‍යා නිහඬවම එතනින් පිට වුණේ නිවර්තනාගෙ මූණ දිහාවත් නොබලා. ඇයට එක එල්ලෙ ඒ ඇස් දිහා බලන්න බය හිතුනා. තමන්ගෙ ඇස්වල ගැඹුරුම තැනක ලියවිලා තියෙන ඒ අඳුරු කතාව ඇය දැනගත්තොත් කියන බය ශාක්‍යාව වඩාත් භීතියට පත් කළා.