🌸 නිදහස් හදවත් 🌸 [COMPLETED]

12

" ඔයා ආවා එහෙනම්"

" ඔව් මම කිව්වනෙ එනවා කියලා"
නිවර්තනා එහෙම කිව්වෙ ශාක්‍යාගෙ මූණෙ මුලින්ම දැකපු හිනාව ආයෙත් දකිද්දි දැනුන උතුරා යන සතුට එක්ක.

කොළඹින් මේ තරම් දුර තැනක් වුණ පොළොන්නරුවම මේ හමුවීමට යොදා ගත්තෙ ඇයි කියලා නිවර්තනා දිගු දුම්රිය ගමනෙදි කල්පනා කළා.

" කෝ දෙන්න බෑග් එක" ශාක්‍යා එහෙම කියලා නිවර්තනාගෙ බෑග් එක ගත්තා. නිවාඩු නිකේතනයක් වුණාට සතියේ දවස් නිසා මුළු විලා එකටම හිටියේ ඔවුන් දෙදෙනා විතරයි.

" ඔයා කවද ද මෙහෙ ආවෙ?" වටපිට බලන අතරෙ කාමරයට ඇතුළු වුණ නිවර්තනා එහෙම ඇහුවෙ ශාක්‍යා දවස් කීපයක් ඒ කාමරයේ රැඳී හිටිය බවට සාධක තිබුණ නිසා.

" දවස් දෙකක් දැන්. මම කිව්වනෙ මම වෙනම එන එක ගැන කලින් අහන්න එපා කියලා. ඒත් හැමදේම මම අද කියන්නම්"

" ඒ කියන්නෙ?"

" කතන්දර ගොඩක් තියෙනවා නිවර්තනා."

" එහෙමද?"

" ඔව්, මට ඕනෙ ඒ හැමදෙයක්ම ඔයාට කියන්න."

" මම ඉන්නවා ඔයා එක්ක. මොන දේ වුණත්. "

" මම ඔයාට ඉන්න කියන්නෙ නෑ නිවර්තනා , ඔයාට මේක කියලා මම නිදහස් වෙන්න ඕනෙ. මට මේක කියන්න ඉන්නෙ ඔයා විතරයි ".

" ඔයා කිව්වෙ නැතත් මම ඉන්නවා"

" වොෂ් එකක් දාගෙන එන්න. මම කෝපි හදන්නම්" ශාක්‍යා එහෙම කියලා කාමරයෙන් පිට වුණා.

.
.
.
.
.
" එයා කොහෙද ගියේ?"

" අපි ඇහැ ගහගෙන හිටියෙ සර්, උදේම ගිහින් කියලයි හිතෙන්නෙ. අපිට කොහොම හරි මිස් වෙලා"

" උඹලා මෙච්චර දෙයක් කරලා අන්තිමට වැඩේ අනා ගත්තනෙ"

" ශාක්‍යා ඉන්නෙ කොහෙද?"

" එයාගෙ ඇනෙක්ස් එක දවස් දෙකක ඉඳලා හිස්. අපි හොයනවා සර්. ඉක්මනට හොයාගන්න පුලුවන් වෙයි"

" ඒ අතරෙ නිල්හාන්ව ෆලෝ කරන්න වෙනවා. මම Mr සුරත්ට කියන්නම්. එයාලා අපිට වඩා මේ ගැන ඉස්සරහින් ඇත්තෙ."

හිරණ්‍ය එහෙම කියලා ඊළඟ ඇමතුම ගන්න හිතුවෙ ආරුගම් බේ සිද්ධියෙන් පසුව ඇති වෙන්න පුලුවන් අතුරුඵල ගැන කල්පනා කරලම සේවය ලබාගන්න තීරණය කළ කෙනෙක්ට.