Saat 20:30' a geliyordu. Annemin telefonu çaldı konustuktan sonra teyzemin hastaneye kaldirildigini ve hemen oraya gitmesi gerektigini soyledi. Fakat benim gelmeme gerek olmadigini soyleyerek anneannemle beraber ciktilar. Bende sacimi duzeltmek uzere banyoya gittim. Isimi hallettikten sonra bilekligimin olmadigini gordum. Hemen bir telasa kapilarak evin icinde aradim. Bakmadigim yer kalmadi fakat hicbir yerde bulamadim. Sonra aklima sabah anneme yardim ederken dusurmus olabilecegim geldi. Su an oraya gitmek ne kadar tehlikeli olsa da o bilekligin arkadasimdan kalan tek hatira oldugu ve manevi degeri cok yuksek oldugu icin gitmeye karar verdim. Annem burda olsaydi izin vermeyecegini bilirdim.
Hava biraz sogudugu icin ceketimi aldim ve saclarimi salarak disari ciktim. Hemen bir taksi bulup yolu tarif etmeye calistim. Sonunda kaybolmadan evi bulabildim.
Evin anahtarlarini almayi unutmadigim icin kendimle gurur duydum. Eve girmeden once disarda kucuk bir arama yaptim fakat bu karanlikta hicbir sey
goremedim. Eve girdigimde lambalar olmadigi icin telefonumun feneriyle aramaya basladim. 20 dakikalik arayistan sonra sonunda bir kolinin altinda oldugunu gordum. Hizlica bilekligi alarak evden ciktim.
Hava cok kararmisti. Taksi bulmak icin yurumeye basladim fakat arkamdan 3 kisinin beni takip ettigini farkettim adimlarimi hızlandırdım fakat işe yaramadi. Kalbim heyecandan yerinden cikacakmis gibi atiyordu. Cok korkmustum. Onume gectiler ve onumu keserek 'Oo beyler bu gece sansliyiz.' diyerek gulmeye basladilar. 'Onumden cekilin ' dedim fakat korkudan sesim titrek çıktığı icin gucsuz duruma dusmustum. Sonra digeri 'Sakin ol guzelim korkmana gerek yok.' dedi. Cevap vermemeye calistim fakat bilegimden cekerek beni suruklediler. Butun gucumle ciglik atmaya basladigimda iclerinden biri eliyle agzimi kapadi ve ıssız bir sokakta duvara dogru ittiler. Gozlerim doldu titremeye basladim fakat ne kadar cabalasam da kurtulamiyordum. Beni tutuyorlardi. Gozlerini ustumde gezindirdiklerinde rahatsiz olarak 'Birakin beni ne istiyosunuz ? ' diye bagirdim. 'Seni istiyoruz bebegim' dediginde iyice telaslandim. Bana dogru yaklasti ve dudaklarini boynumda gezdirmeye basladi. O zaman goz yaslarimi serbest birakarak aglamaya basladim. Digeri ise elini tisortumun icine soktugunda itmeye calistim fakat ise yaramadi. Daha sonra arkalarinda birini gordum. Yaklasmaya basladiginda bunun Buğra olduğunu anladim ve onunda bana zarar verecegini dusundum. Tam o anda Bugra onumdeki adamlari dovmeye basladi. Onlar üç kisilerdi ama Buğra hepsinin ustesinden gelebildi. Adamlar kosarak uzaklasmaya basladilar. Daha sonra Buğra yanima geldi ve 'Iyimisin ? Sana bir sey yaptimi o serefsizler ? ' diye sordu. Bana yardim etmesini hic beklemezdim dogrusu. Sabah ki kabaligindan sonra bu hosuma gitmisti. Acaba burda mi oturuyor diye dusunmeye basladim. Cevap bekleyen gozlerle bana baktiginda 'Tesekkur ederim, iyiyim. Tam zamaninda yetistin." dedim. 'Burda mi oturuyorsun ? ' diye sordu. 'Daha yeni tasindik fakat esyalarimizi yerlestirmedigimiz icin baska yerde kaliyorum.' diye gecistirdim. 'Tamam ozaman seni eve ben birakicagim.' dedi arabasini gostererek. 'Hic gerek yok ben kendim giderim.' dedim. Beni kurtardi diye daha dogru duzgun tanimadigim birinin arabasina binecek degildim.'Bu halinle seni yalniz birakamam.' dedi 'Seni neden ilgilendiriyorum ?' diye sordum. 'Peki ozaman taksiye birakayim.' dedi.
Kabul ederek taksi bulmaya basladik. Bir taksi bulup bindigimde 'Tesekkur ederim tekrar.' dedim. O da 'Bana borclandin Mira. ' dedi. Daha sonra taksiyle eve dogru yola ciktim.
Eve geldigimde annemlerin daha gelmedigini gordum. Annem bugun olanlari bilse yine baska bir yere tasinmak zorunda kalirdik herhalde. Bugun yasadiklarimi unutmak icin yattigimda aklima bir sey takildi.Benim adimi nerden biliyordu ?
