KRALİÇE

Giriş

Başlamadan önce lütfen burayı okuyun.

Bu kurguyu aylardır kafamda kuruyordum ve şahsen biri böyle bir kurgu yazsaydı okurdum. Bu tarz kurgular ilgimi uyandırıyor fakat bu güne kadar hiç böyle bir şeye kalkışmadım. Aklımın bir köşesinde hep kurgular vardı ama ben fazla mükemmeliyetçiyim bu huyumu hiç sevmiyorum çünkü yıllardır aklımda olan kurguları yazmaya cesaret bulamıyordum. Ya çok yazım yanlışı olursa, beğenmezlerse, dalga geçerlerse, okunmazsa ve daha bir sürü ses vardı içimde ama ben bu gün onları susturmak için yazmaya başladım. Kurguyu ne zaman okumaya başlarsınız bilmiyorum. Bölüm biriktirip öyle atmayı düşünüyorum. Sınav senemdeyim ve stres içindeyim kafamı dağıtmak istediğim için yazıyorum. Yaşım küçük ama ben zaten yıllardır o kadar çok kitap okudum ki kötü olmayacağına eminim. Yazım yanlışları ve ya mantık hataları olabilir. İlk kurgum olduğunu unutmayın lütfen. Umarım hoşunuza gider.

Uğur...

Kalbimde ki kabuk tutmayan bir yaraydı ve o yara her geçen gün daha çok açılıp daha çok yakıyordu canımı. Nefes almama engel oluyordu

Onu en son on sekiz yaşında görmüştüm. Sonrası benim için koca bir karanlıktı.

O, ben ve Ahsen. çocukluk arkadaşıydık. Birbirimizin hayallerinden tut en sevdiğimiz yemeğe kadar bilirdik. O gün buluşmak için plan yapmıştık. Sabah uyanıp hep gittiğimiz uçurum kenarına gidecektik.

Uçuruma ilk giden ben olmuştum. Uğur ve Ahsen sevdiği için onlara kurabiye bile yapmıştım. Yere taşlarla yıldız şekli çizmişlerdi. O gün hoşuma gitmişti çünkü ben yıldızları severdim.

Ahsen gelmişti. Uğur yoktu.

Saatler geçmişti. Uğur hala yoktu.

Elimde kurabiyelerle Uğur'un yaşadığı eve gitmiştik. Uğur evde yoktu. Hiç bir yerde yoktu. Gece yarısını geçince polisleri aramıştı ailesi.

Bulamamışlar...

Kaçtı, kaçırıldı, öldürüp cesedini yok etmişlerdir ve daha fazlasını diyen insanlar. Herkes bir şey diyordu. Kime inanacağımı şaşırmıştım.

O günden sonra tıpkı Uğur gibi ortadan yok olanlar çoğaldı ve en kötüsü de çoğusunun son görüldüğü yere yıldız çiziyorlardı. Belli ki bir örgüttüler ve insanları kaçırıyorlardı. Peki bu insanlara ne yapıyorlardı? Benim arkadaşım yaşıyor muydu? Bunu bile bilmiyordum.

Bir süre sonra azalmıştı fakat hala neredeyse yılda bir ve ya iki kez olan bir olaydı. İnsanların kabusu olmuştu yıldız.

Artık yıldızlardan nefret ediyordum.

Umarım beğenirsiniz.