kurye | chanbaek - kaisoo

24

23'üncü bölümü okumayı unutmayın lütfen🫰🏻
iyi okumalar 💫
______________

baekhyun hastanede kaldığı günler boyunca, günden güne iyiye giderken chanyeol bir an olsun yanından ayrılmıyordu. ve yüzündeki dahil vücudunda yer alan tüm dikişler alındığında, ufak izler haricinde bir şey kalmamasına oldukça sevindi baekhyun.
zaten yakıştıramıyordu kendisini chanyeol'un yanına ve bir de yüzünde öyle bir iz olsaydı, yürüyebilir miydi eskisi gibi büyüğünün yanında özgüvenle, emin olamıyordu.
"neyse ki" diye mırıldandı aynaya baktığı son seferde.
"neyse ki bir şansım var"

chanyeol ise, baekhyun'un düşüncelerinden habersiz, küçüğünün sevdiği her şeyi yığıyordu hastane odasına. kendini rahat hissetmesi için var gücüyle uğraşıyor, yaşadığı kötü anları hafızasından silmek için çabalıyordu.

yine böyle bir akşamda, ameliyatın üzerinden çoktan üç hafta geçtiğinde ve baekhyun'un fizik tedavileri olumlu sonuç vermeye başladığında, doktor ertesi gün hastaneden çıkabilecekleri müjdesini verdiği için sevinçle gözleri parlayan küçüğünün saçlarını öptü chanyeol.
"evimize gittiğimizde her şey çok daha güzel olacak meleğim"

baekhyun'un saçlarını öperken mırıldandığında baekhyun hafifçe kendini geri çekti.
"ben seninle gelmeyeceğim hyung"

chanyeol duyduğu cümleyle donakaldı.
"n-nereye gi-gideceksin peki"

baekhyun'un kendisini terk etmesi ihtimaliyle kekeleyen chanyeol nefes dahi alamadığını hissetti o kısacık sürede.

"bulurum kalacak bir yer. ama seninle kalamam."

chanyeol sert bir hareketle yüzünü sıvazlayıp küçüğünün yanında duran bedenini geri çekti.
"tamam, yakaladığımız kişilerin sorgusu bitene kadar benim evimde kal en azından. hem iyileşirsin o süreçte tamamen. ben seni fizik tedavi için getirir götürürüm, istemezsen evde kalmam. seni rahatsız etmem. sorgular bittiğinde ve mahkemeye çıkıp o itler cezalarını aldığında, sen de ne istersen yaparsın güzelim."

baekhyun başını salladı, biraz daha o evde kalabilirdi. ama chanyeol ile birlikte olduğu ve devamında onu terkettiği o evde ne kadar yaşayabilirdi emin olamıyordu. olumlu birçok anının yanında olumsuz birkaç anı kalbini avuçları arasına almış sıkıyor gibiydi.

hastaneden çıkıp eve geldiklerinde bahçedeki çiçeklerin canlılığı ve evin temiz bahar kokusu baekhyun'un ciğerlerine bayram havası yaşatırken kalbine de ılık bir meltem esintisi hissi vermişti. kendini ilk kez evinde hissediyordu baekhyun. tüm korkularından arınmış, bu ev ona yalnızca sıcacık bir yuva olmuştu bu haliyle.
"dört duvara bağladığım hayal, böyle bir şey miydi" diye mırıldanırken chanyeol evde değiştirdiği birtakım şeylerden bahsediyordu.

"hastanede olduğumuz günler boyunca evle ilgilenmesi için birini tuttum. çiçeklere baktı sen seviyorsun diye. evin rengini değiştirdim senin hayalindeki gibi olsun diye. odamızı komple değiştirdim artık oldukça büyük ve rahat bir yatağımız var, kullanmadığım odayı giyinme odası yaptım ikimiz için. bir sürü yeni kıyafet ve kullanmanı dört gözle beklediğim eyeliner, göz kalemleri, chocker ve küpeler var. çalışma odası artık daha aydınlık ve oraya senin için bir okuma koltuğu aldım bitanem. her şey seveceğin gibi, hayalindeki o sıcak ev gibi olsun istedim."

eve girdiklerinden beri kucağında tuttuğu baekhyun'a hem evi gezdirip hem anlatırken sesi titriyordu chanyeol'un. bu evde bir daha baekhyun ile yaşayamayacağının korkusunu tüm hücrelerinde hissederken baekhyun'a hayalini gerçekleştirdiğini mutlu bir şekilde anlatmaya çalışmak kalbini acıtıyordu.