"Anlatsana kızım." Kutay ve Sera heyecanla bekliyordu benim anlatmamı.
"Ya öyle yemek falan yedik işte." dediğim şeye ikna olmamışlardı belli ki.
Dün gece, Altay bana olan aşkını itiraf etmiş gibi oldu da beni bekleyeceğini söyledi de ben hâlâ cevap vermedim desem varya, üzerime büyük oynarlardı.
"Yemediğimizin farkındasın değil mi?" Gözlerimi devirerek ayaklandım. "Çay?"
Benim bu kapalı kutu oluşum şu an onları çok yoruyordu. "Hadi ama Asena, gerçekten kötü bir şey demeyeceğiz." Bakışlarımı onlara çevirmemiştim bile ama söyleyecektim.
"Benden hoşlandığını söyledi." Sera heyecanla ufak çaplı bir çığlık atmıştı.
"Sen ne dedin!" Omuz silkmiştim. "Hiçbir şey."
"Nasıl yani?" Kutay, bu kız ne yapmaya çalışıyor der gibi bakıyordu bana.
"Sana söyledim Kutay. Altay'ın magazinlere işiyle değil de özel hayatıyla düşmesi, alacağı yorumlar onu çok etkileyebilir." dediğim şeyle Kutay gözlerini devirse de Sera ılımlı bir şekilde yaklaşmıştı.
"Hayatım, Altay bunları düşünmüştür. Eğer sana hislerini açıkça söylüyorsa her şeyi göze almış demektir değil mi?" Evet aslında, öyle olabilirdi.
Her şeye rağmen benim bunu önce bi Arda'yla da konuşmam gerekirdi.
"Bak Asena, ben senin hep yanındayım. Yine yanında olacağım ancak Altay'ın seni gerçekten sevdiği çok aşikar. Neden hâlâ bekliyorsun? O her şeyi göze alabiliyorken sen neden biraz fedakarlık yapmıyorsun?" Kutay da dediklerinde haklıydı ne diyebilirdim ki?
Anahtar sesiyle Kutay ve Sera hafifçe ayaklandı. Arda gelip onlarla selamlaşmıştı. "Hadi biz de gidelim." diyip evden ayrılmışlardı.
Bakışlarım Arda'nın üzerindeydi. "Abla çok yorgunum ya." Ona gülümsedim. "Hadi dinlen biraz." Kafasını sallayıp yanağıma öpücük kondurduğunda kendisini uykunun huzurlu kollarına bırakmıştı eminim.
-
"Abla, karnım acıktı." Uykusundan yeni uyandığı çok belliydi. Bana sarılıp dolabı karıştırdı. Yemeği ısıtıp tabağına koyduğunda bakışlarım ona dönmüştü. Arda bir çok konuda bana çok yardımcı oluyordu, her şeyi benden beklemiyordu.
"Ardacığım." "Efendim abla?"
Biraz duraksamıştım.
"Şimdi ben sana bir şeyler söyleyeceğim." Merakla bakışları bana dönmüştü.
"Bak şimdi, benim hoşlandığım birisi var." Şaşkınlıkla bakıyordu yüzüme. Şaşkınlık bir süre sonra yerini endişeye bırakmıştı. "Ya yine aynı şeyleri yaşarsan?" Yaşamamam lazım ablacığım...
"Gerçekten onu seviyorum ve onun da beni sevdiğini hissediyorum. Öyle Ateş gibi biri değil. Beni öyle yarı yolda bırakacak, aldatacak biri değil..." Söylediklerim onu tatmin etmemişti belli ki.
İsmini söylemekten çok çekinmiştim.
"Altay." endişeli yüzü aniden gevşemişti ama şaşkındı. Bunu pek beklemiyor gibi olsa da aslında onun da bir şeylerin farkında olduğu belliydi.
"Altay abiyi çok seviyorum." Biliyorum...
"Seni üzmeyeceğini de biliyorum ama." Ama ne?
Her şeyin bir aması olmamalı.
"Ama emin misin? Onun senden hoşlandığına?" Bu ne demek oluyordu ki?
"Nasıl yani, bildiğin bir şey mi var?" Kafasını olumsuzca sallamıştı.
"Sadece demek istediğim şey şu. O mu söyledi sana seni sevdiğini yoksa sen öyle olduğunu düşünüyor musun? Çünkü eğer bir ilişkiniz olursa ve bu ilişki biterse aynı yerde çalışmaya devam edeceksiniz. Her ikinizin de kötü etkilenmesini istemem." dediği şeylerde o da o kadar haklıydı ki.
"O söyledi ablacığım. Ben de en az senin kadar Altay abinin kariyerini önemsiyorum." dediğim şeyle kafasını salladı. "Gerçi eğer o söylediyse her şeyi göze almış demektir."
Her şeyi göze alması böyle olmak zorunda olduğu anlamına gelmezdi.
"Gerçekten çok mu seviyorsun?" Sorduğu soruyla gülümsedim. "Gerçekten çok seviyorum Arda, kendime itiraf etmesi zor olsa da evet gerçekten." dediğim şeyle oturduğu yerden kalkıp bana sıkı sıkı sarılmıştı.
"Sen mutlu olacaksan, yanında olmaya hazırım." Ben hiçbir zaman yalnız değildim, Arda hep vardı.
"Hiç anlaşamayacağım birinden hoşlandın diye ödüm kopmuştu." dediği şeye güldüm. Arda'nın ben ne kadar ablasıysam Altay da bir o kadar abisiydi. Ben onun işinde çoğu zaman yanında değildim, gittiği kamplarda, farklı şehirlerde Altay hep yanındaydı. Altay da Arda'yı çok severdi ve Arda'nın gözünde takımdakiler tabii ki çok özeldi ancak Altay bir başka özeldi.
Tamam ben bu adama söyleyecektim seni seviyorum diye, denemek istiyorum diye ama. Ben bunu nasıl söyleyeceğim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İstanbul Beyefendisi || Altay Bayındır
Fanfiction"Bir istanbul beyefendisi?" dediğim şeyle o bakmaya doyamadığım gülümsemesini kondurmuştu yüzüne. Altay'ı gülümserken görmek o kadar güzeldi ki. "Bu aşkın hanımefendisi?" dediği şeyle bu sefer de gülümseme sırası bendeydi. Şarkının melodisi kulakla...
