Uzak Ama Yakın

2.BÖLÜM

              Sonunda eve varmıştık. Eve gelir gelmez üstümü başımı çıkarım hızlıca ılık bir duşa girdim. Günün yorgunluğunu ancak böyle atabilirdim. Duştan çıkar çıkmaz annemin sesiyle mutfağa yöneldim.

"Oğlum yemek hazır hadi sofraya!"

O kadar acıkmıştım, o kadar yemek yemek istiyordum ki hızlıca mutfağa girdiğimde sofra da ki ıspanak yemeğini görünce hayal kırıklığına uğradım. 16 yaşındayım ama halen daha ıspanaktan nefret ediyorum. Bir çocuk görse benimle dalga geçer resmen. Karnım yemekle dolmak istiyordu. Bu yüzden naz yapmayı bir yana bırakıp zorla da olsa o ıspanak yemeğini hızlıca yedim. Yemeğim bittikten sonra annemle göz göze geldik. 

"Sen çok sevdin galiba ıspanak yemeğini, evde biraz daha var yarın da ıspanak yaparım ben sana"

Annem benimle eğlenerek dalga geçiyordu ve çok eğleniyordu. Ama sadece annem değil, bende annemle eğlenmeliydim. 

"Yarın yine ıspanak yemeği yapacaksan ben bir daha asansörde kalayım yarın belki açlıktan ölürüm" dediğim sırada annemden fazla eğleniyordum. 

Türk annelerinde olduğu gibi annem yine kendini acındırmaya başlamıştı.

"Tamam oğlum sen benim yaptığım yemekleri yeme, ben senin için o kadar uğraşıyorum saçımı süpürge ediyorum sen benim yaptığım bir tabak yemeği bile yemiyorsun, mırın gırın ediyorsun öyle olsun. Hatta sen yarın sabah ekmek almaya gitmemek için şimdiden asansörde kalırsın"

Annem şuan ciddi ciddi fırça mı çekiyor yoksa alay edip eğleniyor mu? Anlayamadım. Ama annem malesef böyle şeylere çok takılır. Onun yaptığı bir şeyi beğenme hemen trip atar. 

Annemi zar zor atlattıktan sonra bir ağırlık çökmesiyle yatmaya gittim. Üstümdekileri çıkartıp pijamalarımı giydim ve hemen yorganımın altına girdim. Bir elimde telefonum bir elimde kulaklığımla rahatımı bulmaya çalıştım. Yatağıma doğru düzgün yerleştim ve her zaman ki gibi yatmadan önce en sevdiğim şarkıyı, Kalben' in 'Yara' şarkısını açtım. Hafif hafif şarkıyı mırıldanıyordum.

"Karanlık bi' yerde bul beni, kaybettiğin gün gibi bekliyorum"

Kalben en sevdiğim şarkıcıdır benim. Ve Kalben' in 'Yara' şarkısı da öyle. Bu şarkıyı kimseye adamadım, sadece güzel olduğu için dinliyorum. Şarkının son satırlarını da sessizce mırıldandım.

"Yarayı kapatan aşk, yaradan da derin..." 

Bu şarkı aşk şarkısı fakat ben bu yaşıma kadar kime aşık olduğumu hatırlamam. Sadece masum ilk okul aşklarım olmuştur o kadar. Şarkı bitmişti ve artık uykuya dalmak için hazırdım.

                                                                                                                                                                           (Ertesi gün)

                                                                                                                                                                           (Saat 10.38)

        Güne annemiz seslenişiyle uyandım.

"Oğuz hadi kalk kahvaltı hazır" 

İçeriden çok güzel kuymak kokusu geliyordu. Kuymak benim kırmızı çizgimdir. Kuymağımı yemek için sabırsızlanmıştım. Uyku sersemi hızlıca kalkıp pijamalarımı ile çıkarmadan elimi yüzümü yıkayıp sofraya oturdum. Televizyon da magazin programı izleyen annemden ve telefonuyla uğraşan babamdan çıt çıkmıyordu. Bu benim şuanlık hoşuma gitmişti. Çünkü sohbet etmeden soluksuzca kuymağımı yerken çayımı içebiliyordum. Keyfim çok ama çok yerimdeydi, hiç bir şey moralimi bozamazdı. Annemin söyledikleri dışında.