minulat ko ang aking mga mata
alas siete na pala, at may pasok pa ako, pero tila wala akong gana na gumawa ng kahit ano..
natatakot ako...
pinipilit kong labanan ang kung ano man bumabagabag sakin pero, kahit saan ako lumingon tila ay parang me kung anong anino naka sunod sakin..
tumatakbo ang oras pero wala akong gustong gawin kundi mahiga at humilata, kase alam ko sa lugar nato ligtas ako..
pumikit ako at pilit na matulog ng marinig kong tumutunog ang cellphone ko...
sahalip na tignan kung sino ang tumatawag ehh..mas pinili ko pang matulog..
unti unti akong nakaka idlip ng marinig ko sa pangalawang beses ang tunog ng cellphone..
ilang sandali pa at napag desisiyonan ko nadin na tignan kung sino ba ang tumatawag..
jenny calling**
uhm... hello?
marco?
oh jen..
ano ba isang lingo kanang di pumapasok, pinapatanong ng teacher mo kung ano na nangyari sayo...
hindi ko sinagot ang mga tanong nya, sahalip ay binaba kon ang telepono at inoff..
wala talaga akong gana..
isang lingo nadin pala nakalipas..naging madalang na ang pag pasok ko sa skwela at di nadin ako naging active sa mga activities at bumaba ng husto ang mga marka ko pagkatapos ng 2nd grading...
at ngayon parang gusto ko nadin mag drop-out..
tutal naman wala din naman makakatulong sakin, mas mainam na to...di na ako papasok ...
nag handa na ako para gumala ulet..
teka saan ba ako susunod na pupunta...
habang naglalakad sa kanto agad kong napansin si jazper..
nagmamadali ito sa paglalakad mukang di sya pumasok ng skwela pero naka uniform sya, nag sa walang kibo lang ako at nag patuloy sa pag lalakad..
lumipas din ang mga oras
at wala din ako napala sa pag liwaliw..
kamusta na kaya si kuya?
habang binabagtas ko ang daan pauwi nakita ko ulet si jazper tumatakbo at mukang takot na takot...
ano kaya nangyayari??
kinabukasan
tao po!??
tao po???
nagising ako sa boses na nangagaling sa gate ng bahay
agad kong tinignan kung sino ang aking mga bisita sa binta ng aking kwarto
patay..
TO BE CONTINUE..
BINABASA MO ANG
The Bullied
AventuraAng storyang ito ay hango at dedicated sa mga nakaranas na masaktan, mainsulto, matapakan ang buong pagkatao, at higit sa lahat nakulong sa takot.. gano ba kahirap ang buhay ng naapi??.. sana masubaybayan nyo ang una kong katha.. likha ng aking napa...