Het leven van een echte soul rider

Hoofdstuk 6

Lenthe~

Ik best wat dingen over deze plek gehoord en ik heb een sterk gevoel dat ze waar zijn.
Ik kijk door de tralies die de deur en muur vormen heen. Heel veel kamers die eigenlijk cellen zijn en een bewaker die zorgt dat ik niet ontsnap. Ik ga op de grond zitten en besluit gewoon te wachten op een kans om te ontsnappen. Waarschijnlijk zal dat nog een tijdje duren.

Lotte~

"We hebben je gemist Delilah" zegt Noëlle. Delilah glimlacht op zo'n warme en fijne manier die echt alleen zij kan. "Delilah ga maar even slapen boven je zal wel moe zijn" zegt Elizabeth. Delilah knikt en vertrekt de trap op naar boven. "Meiden trainen kom" zegt Elizabeth en staat op. We volgen haar naar de grote velden. "Lotte ga maar tegen Nova en Noëlle oefen maar voor jezelf" zegt Elizabeth. Noëlle gaat een eindje verderop in het veld staan en ik en Nova gaan tegen over elkaar hier staan. Ik schiet naar haar buik waarop ze hem makkelijk ontwijkt. Oefenen wat is het saai. Nova richt op mijn been en ik til hem alvast op. Maar ze veranderd snel van richting naar mijn arm en raakt. Gelukkig niet al te hard. "Lotte niet laten zien wat je gaat doen en altijd goed blijven opletten" zegt Elizabeth.

Lenthe~

Ik zit hier al een tijdje op de koude vloer. Hoelang weet ik niet misschien een uurtje misschien wel 2 uren. Ik hoor klikkende geluiden bij de deur en kijk automatisch omhoog. Het is Gina die vervelende trut wat zou ze nu weer van me willen. "Kijk me aan" commandeert ze. Ik kijk haar niet aan en staar weer naar de vloer. "Dit heeft gevolgen Lenthe" zegt ze grijnzend. Ik blijf naar de grond staren. Ze vuurt haar zwarte, donkere magie op me af maar mist. "Niet zo sterk als je dacht zo te zien" zeg ik zacht om d'r wat uit te dagen wat natuurlijk het meest domme is wat ik ooit kan doen, maar daar dacht ik niet over na. "Wat zei je daar?" Vraagt ze dreigend "niet zo sterk als je dacht zo te zien" herhaal ik. Ze sleurt me omhoog en roept nog een andere dark rider op volgens mij Senna. Die twee hebben beide wel een hoge rang denk ik. Ik zie niet Senna maar Marije aankomen lopen. Ze willen me meenemen eigenlijk sleuren maar ja. Ik stribbel hevig tegen en sla in het rond. Ik raak Gina in d'r gezicht. "Je gaat zoveel spijt krijgen" zegt Gina dreigend. Ik rol met mijn ogen. "Senna kom nu we hebben zo'n vervelend dom geval" zegt Gina. En daar komt Senna al weer aan. Ze sleuren me hardhandig mee en binden mijn handen stevig vast aan een paal. "Blokkeer d'r krachten en pak het masker maar" zegt Gina tegen Marije met een grote grijns. Het masker.. het masker.. dat kan niks goed betekenen.

Flashback

"Oke dit moet je weten, zorg dat ze niet het masker pakken" zegt Lotte vastbesloten. "Wat is het masker dan?" Vraag ik nieuwsgierig. "Als je het masker krijgt spuiten ze daar een soort gif op waardoor je lastig kunt ademen en half verdoofd ofzo bent, want dan werk je niet zo tegen en kunnen ze dingen doen" zegt Lotte. "Wat voor dingen?" Vraag ik. "Krachten gebruiken en nog veel meer" zegt Lotte. Ik knik begrijpelijk en neem een slok water. "Stribbel niet tegen dan gebeurt dat ook niet" zegt Noëlle. Ik knik weer en zet mijn glas op de eikenhouten salontafel.

Einde flashback

Oh nee waar heb ik mezelf nou weer aangedaan. Wat ben ik toch weer dom geweest. "Nee" probeer ik, maar niemand luistert ook maar. Marije komt weer aanlopen met een flesje, masker en injectie. "Welke eerst?" Vraagt Senna die bij mij is neergeknield. "Injectie dan kunnen we van haar lijden genieten" zegt Gina grijnzend. Ik zucht en kijk niet. "Kijk me aan Lenthe" zegt Gina doordringend. Ik kijk haar meteen in haar pik zwarte ogen aan. "Zussie ga je gang" zegt Gina tegen Senna. Gina en Senna zussen die informatie kan wel van pas komen.
Senna doet hardhandig mijn mouw omhoog en gaat grof met haar vinger over mijn arm heen. Haar koude vinger gaat over mijn arm heen en duwt op mijn bovenarm. De vinger verdwijnt en ik voel de steek. Ik tril al sinds het woord injectie. De steek blijft en gaat niet weg. Dan verdwijnt het nare gevoel eindelijk. Er ontsnapt een traan die rustig over mijn wang glijd. Ik kijk en zie ze dat spul uit het flesje op het masker spuiten. "Nee" probeer ik, maar het lukt niet Gina kijkt met een grijns naar mij en pakt dan het masker uit Marije's handen. Senna heeft haar krachten al gereed en Gina komt steeds dichterbij me. Gina wil het masker op mijn gezicht plaatsen, maar ik draai snel mijn hoofd weg. Gina kijkt geïrriteerd en probeert het nog eens maar weer draai ik weg. "Senna" zegt Gina. Senna loopt op me af en grijpt mijn kin waardoor ik niet meer weg kan draaien. "Nu" zegt Senna Gina doet het meteen en plaatst het masker grof op m'n gezicht. Ik probeer het er af te trekken maar het lukt niet ik voel het tekort van adem tot me doordringen. De paniek en de moed om het masker weg te krijgen begint te verdwijnen en ik begin het te accepteren dat ik lastig adem. Dat momt waarschijnlijk door dat spul, want dan word je half verdoofd. Ik voel me slapper dan ooit worden en de kracht uit mijn lichaam verdwijnen. Ik zak steeds meer door mijn knieën heen en voel mijn hoofd zwaar worden. Twee dark riders komen aan lopen en houden me met veel moeite overeind. "Breng haar naar de kamer" zegt Gina. De twee dark riders gehoorzamen gewoon en brengen mij naar mijn kamer toe. Dan komt iets later die dark rider die ik niet ken de kamer binnen lopen. Ze komt naast me op de stoffige matras zitten. "Wat?" Vraag ik bot. "Ik ben Janine" zegt het meisje met een liefdevolle klank erin. Hoe kan dat ze is een dark rider? "Wat wil je van me?" Vraag ik verbaasd aan haar vanwege haar niet botte en gemene gedrag. "Lenthe toch?" Vraagt Janine. Ik knik voorzichtig "ja". "Ik ga je helpen" zegt Janine heel erg zacht. Ik kijk haar verbijsterd aan "helpen?" Vraag ik. Ze knikt rustig. "Tegen niemand zeggen en ja ik heb wel gevoel, maar ik app je later hierover" zegt ze en duwt een briefje met een telefoonnummer in mijn handen. "Goed bewaren" zegt ze. Ik knik. "Waarom?" Vraag ik. "Ik app je als ik het wil zeggen" zegt ze en staat op. Ze haalt zorgvuldig het masker van mijn gezicht en kijkt goed om zich heen. De bewaker staat er niet en het is doodstil in de gangen van het grote gebouw. "Ik heet niet Janine da's m'n tweede naam ik heet eigenlijk Jaylie" zegt -dus eigenlijk- Jaylie. "Ik leg het je later wel uit" zegt ze nog en wenkt me. Ik sta op en loop naar haar toe. "Wat doe je?" Vraag ik. "Jou helpen ontsnappen" fluistert ze en pakt mijn pols. Ze trekt eraan en trekt me door de lange gangen tot aan de grote hekken bij de poort. "Ga en wees snel" zegt ze en laat me los. Ik knik en begin te rennen ik kijk nog een keer om en zie Jaylie weglopen het platform weer op. Ik ren door de bossen en vind mijn telefoon in de bosjes. Ik pak hem en doe hem in mijn zak. Ik zie in de verte eindelijk Elizabeths huis. Ik zie ze buiten trainen iedereen behalve Delilah. "MEIDEN" roep ik zo hard mogelijk en meteen kijkt iedereen. Ik begin te huilen van vreugde als iedereen op me af momt rennen. "LENTHE" roept Lotte meteen vrolijk en knuffelt me zowat plat.

1318 woorden
Omg i love dit hoofdstuk vooral 't einde. Jaylie, wat zal daar verder nog mee zijn? Only i know.