Het leven van een echte soul rider

Hoofdstuk 1

Delilah~

Ik loop naar het gebouw waar we trainen. Ik ga het huis van Elizabeth in en zie de rest al op de bank zitten met geïrriteerde blikken. "Hey" zeg ik en plof neer op de bank naast Nova.
"Wat is er?" Vraag ik als niemand iets zegt. "Jullie moeten jullie familie gaan vertellen waarom jullie op 12 en 13 jarige leeftijd hier zijn gaan wonen" zegt Elizabeth. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Wat?, je weet dat m'n ouders dit gevaarlijk vinden en me hier weg halen!" Roep ik. "Je kan dit niet maken!" Roept Noëlle."ja mijn ouders zullen het verschrikkelijk vinden" zegt Lotte boos. "Ik snap dat jullie boos zijn, maar jullie hebben geen keus" zegt Elizabeth. "Echt wel" roep ik en sta op. Met mij krachten vuur ik een sterk stuk donkerte met een klein licht in het midden op Elizabeth af. Want dat is wat mijn kracht is. Elizabeth ontwijkt het met gemak. "Doe dat niet weer!" Zegt ze streng. Ik rol met mijn ogen en loop naar buiten en ga op een grote tak in de oude boom zitten. Elizabeth zal hier niet blij mee zijn want we mogen onze krachten niet op haar of Floor gebruiken. Ik hoor een deur dicht geslagen worden en kijk naar beneden toe. Ik zie Nova staan, ze ziet helemaal rood van woedde. Ik spring uit de boom en vraag: "wat heeft ze nog gezegd?" "Dat we als onze ouders dit niet willen geen soul meer zijn en Floor nieuwe aanwijst" zegt ze. "Wat!??!" Roep ik zo hard dat de vogels uit de bomen vliegen. "Ik weet het" zegt ze. Ik zie in de verte een busje rijden. Als het busje dichter bij komt schrik ik en trek Nova snel naar binnen en doe de deur op slot. "Dark busje" zeg ik. Nova schrikt duidelijk. "Lockdown" roep ik zo hard als ik kan. Ik zie Noëlle, Lotte en Elizabeth met geschrokken aankijken. Dan knikt Elizabeth en voert de lockdown code in en roept snel Floor. "Wat is er?" Vraagt Floor. "Lockdown" beantwoord Lotte haar.  Ze knikt. "Onze zussen waarschuwen?" Vraagt Nova. "Ja" zegt Elizabeth. We knikken en pakken onze telefoons meteen. Ik zoek meteen het nummer van Faye op. "Hey" zegt ze wanneer ze opneemt. "Hey uh" begin ik. "Wat is er?" Onderbreekt ze me. "Als ik niks meer laat weten heeft dark me, want we zitten in lockdown ze staan hier bij het gebouw" zeg ik met gespannen stem. Ik wil echt niet terug naar die plek. Niemand wil daar ooit komen en dat weet Faye maar al te goed. "Het komt goed zussie, het komt goed. Als je voorzichtig bent zullen ze je niet krijgen oke?" Zegt ze. "Jaja, maar niks doen helpt niet" zeg ik. "Weet ik maar stay safe oke?" Zegt ze. "Ja" zeg ik. "Oke later" zegt mijn zus. "Jaja later zussie" zeg ik en hang op. "Oké, plan!" Beveelt Elizabeth. "Ik doe een dubbele maan en Noëlle plaatst een wolk zodat ze niks zien" beslis ik. Iedereen knikt behalve Elizabeth. "Nee, je hebt dat nog niet vaak genoeg gedaan Delilah" zegt ze. "Wat hebben we te verliezen! Noëlle wolk!" Zeg ik. Noëlle knikt en maakt wolken. Wanneer ze net verdwijnen vuur ik een maan op hun af maar ik mis. Ze weten dat we aanwezig zijn. Ik weet wat ze doen en maak me klaar. "Doei" zeg ik. Nova weet het de rest niet. "Vorige keer hebben ze chips in me geplaatst tussen bepaalde afstand kunnen ze boeien activeren en me meenemen" zeg ik en zucht. "Maar er is nergens een uitgang" zegt Lotte vragend. "Ze gaan me denk ik door een raam ofzo trekken" zeg ik. Elizabeth legt haar hand op mijn schouder. "Ik wil niet gaan" zeg ik zacht. "Ik kan dit niet" zeg ik er achteraan. "Je hebt geen keus, sorry" zegt Elizabeth. Op dat moment verschijnen er ijzeren boeien op mijn polsen. Ik kijk er bang naartoe. "Nee nee nee" zeg ik. "Ik zal het aan Faye laten weten" zegt Noëlle. Ik knik. "Ik weet dat je bang bent, maar net als alle keren ga je kunnen ontsnappen Delilah" zegt Elizabeth. Ik schud bang mijn hoofd. Ik kan die hell niet nog is doen, ik kan dit echt niet. Ik voel dat er kracht op de boeien wordt gezet. Er valt een traan over mijn wang. Dan word ik door het raam heen getrokken. Er blijven geen scherven in me zitten, maar wel veel sneeën met bloed. Ik begin nog harder te huilen. "Doe niet zo zielig" zegt Gina. Zij is de gene die de boeien heeft geactiveerd. Ze trekken me mee naar het busje. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Elizabeth me bemoedigend toe knikt dat ik hier door zal komen. Noëlle, Nova en Lotte zie ik niet. Ik geef Elizabeth nog een laatste blik en word dan het busje in gesmeten. Gina neemt plaats naast mij. Ik kijk haar geen seconde aan. Van eerdere keren weet ik dat het maar 5 minuten rijden is dus 5 minuten om nog meer te panikeren. Waar gaan ze mee beginnen? Duwen ze mij in de cel of gaan ze wat doen? Ik zie de deur openen. Gina trekt mij mee naar m'n cel. Ik heb altijd gang 2 en cel 4 van links. Wanneer Gina mij voor de cel zet duwt ze mij met haar krachten de cel in. Ze raakt me in mijn buik, waardoor ik veel pijn daar krijg. Ik grijp naar mijn buik en krop mezelf helemaal op. Ik zie Gina mijn cel op slot doen en een bewaker roepen. Dezelfde bewaker als de vorige keren. Volgens mij heet hij James en is hij 17 of 16. Ik ga tegen de koude muur op de grond helemaal opgekropt zitten. De tranen stromen over mijn wangen heen. Het lijkt wel een waterval die uit mijn ogen komt zo hard huil ik. Ik ga liggen op het bed om even wat te rusten. Net als ik lig gaat de deur van mijn cel open het is Marije. Haar lange zwarte haar zit een knot en haar ogen staan zoals altijd neutraal van blik. "Mee komen" commandeert ze en activeert boeien. Ik sta op en volg rustig. Ze brengt mij naar een soort buitenplaats met grote hekken en van de boven kant afgesloten. "We gaan onze krachten op jou testen" zegt Marije terwijl mij vastbind aan een paal. Ik schiet maan op haar af maar ze blokkeert het met gemak. Gina geeft haar een knik dus dat zal wel niks goeds betekenen. Ze pakt een naald en duwt die grof in mijn arm. "Hiermee kunnen we je krachten blokkeren" zegt ze. Ze blokt het meteen en ik voel een leegte im mijn lichaam ontstaan. Ik word zwak en heb moeite om recht te blijven staan. De magie is een deel van mij dus als het zo word tegen gehouden is dat pijnlijk voor mij. Gina begint en schiet magie op mij buik af. Ze raakt het met gemak. Ik voel de pijn door mijn lichaam heen gaan. Dan komt Hannah ze schiet op mijn rechterarm. Ook hier voel ik veel pijn van. En daar heb je Senna. Ze richt op mijn hoofd. En raakt want dan word alles zwart. Mijn laatste gedachte is: is dit mij einde?
1219 woorden.
Eerste deel hopelijk is het leuk!