"Hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun Gerçek," diyerek ellerimi büyük avuçlarının içine aldı, "ve bunu yaparken yaşadığın komik bir ânı anlatıyorsun."
Gözlerimden yaşlar boşalırken tüm dişlerimi göstererek gülümsemem onu duraksattı. "Bilmem ki," diye fısılda...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11. SEANS RENKLİ REÇETE
Ege Saygun'un Seansı
Hayatın mahvolmasına neden ani kararlar olabildiği gibi, yine hayatı kurtaran da aniden verilen kararlar olabiliyordu. Kurtulmam gerektiğini hissettiren şeylerden biri, gördüğüm zorbalıktı. Ortaokuldan başlayarak liseye dek uzanan, her yıl biraz daha artarak çoğalan zorbalıklar.
Bir kıza ilk kez bir şeyler hissettiğimde on üç yaşındaydım, karın yağlarım birbirinin üzerine binerek dört kat oluştururdu ve bu yüzden beden eğitimi derslerinde herkesin giydiği kısa, dar spor takımlarının aksine, ben bol, alabildiğine geniş ceketler giyerek göbeğimle dalga geçmemelerini dilerdim. Sevdiğim kızın göbeğimle ilgili ne düşündüğünü merak ederdim.
O, benim aksime güzel görünüyordu. Siyah, lüle lüle saçları vardı, uzun boylu ve zayıftı, atletikti, okulumuzu kürek dalında temsil edeceğini öğrendiğimde spor yaparak zayıflayabilir miyim diye düşünmüştüm. Belki onun yanında diğerleri gibi ince, uzun olursam ilgisini çekerdim, bilmiyordum.
Bana hep gülümserdi, elinde krakerle sınıfa girdiğinde ilk önce benim sırama uğrar, bana krakerinden ikram ederdi. O zamanlar, benden hoşlandığı için kraker ikram ettiğini düşünmek istemiştim. Sınıfın en iri, yemek yemeye en ihtiyacı olan erkeği olarak gördüğü için değil.
