გუშინ ცოტა დაღლილი ვიყავი და ამიტომაც ცოტა ადრე დავწექი ამ ბოლო დროს სულ ცუდად ვგრძნობ თავს რატომ არვიცი. ამ დილით ვიღაც შემოდის ოთახში და ეს დედა ყოფილა დედა: მინ იუნა ადექი დროზე საჭმელი მზადაა. იუნა:კარგი დედა ცოტა ხანიც და ჩამოვალ. დედა: არ მაინტერესებს ცოტა ხანიც და ა.შ. ახლავე ჩამოხვალ ქვემოთ მეორეჯერ აღარ გამამეორებინო. იუნა: კარგი დედა ვდგები კარგი. შევედი სააბაზანოში თბილმა წყალმა მომადუნა. გამოვედი სააბაზანოდან მივედი გარდერობთან რადგანაც სკოლისთვის ტანსაცმელი ამერჩია. ბოლოს კი ასე ჩავიცვი
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
დღეს რატომღაც ციოდა და ასე გამოვეწყე ჩავედი ქვემოთ. როცა მოვავლე თვალი ჩემი ძმა მანდ არ იყო და გულში გავიფიქრე " მე დღეს სახლიდან ცოცხალი ვერ გავალ" როცა ვიკითხე თუ სად იყო ჩემი ძმა მამამ მიპასუხა იუნა: ჩემი ძმა სად არის? მამა:თავის მეგობრებთან ერთად არის წასული შეიძლება ეს ერთი კვირა მათთან დარჩეს. დაკმაყოფილდით პასუხით? იუნა:კარგია თუ დარჩება. მამის პასუხმა ბოლოს და ცოტა გული დამწყვიტა მაგრამ არაფერი მითქვამს. ცოტა ვისაუზმე და უნდა წავსულიყავი სკოლაში როცა თავბრუ დამეხვა და დავეცი. რამდენიმე საათის შემდეგ თვალები როცა გავახილე ვიყავი საავადმყოფოში. პალატაში ექიმი შემოვიდა დამწუხრებული ხოლო მშობლებს კი ყურებამდე ღიმილი ჰქონდათ აკრული. ექიმმა კი მითხრა რომ მე მაქვს დაავადება. ექიმი: შვილო შენ ძალიან ავად ხარ. მე ვიფიქრე ალბათ სიცხე მაქ ან რამე და მაგიტომ არის ექიმი ასე დამწუხრებული.მე კი ვკითხე თუ რა მჭირდა. იუნა: ექიმო რა მჭირს? ალბათ საგანგაშო არაფერი არ არის ხომ? ექიმი: არა შვილო შენ ძალიან რთული დაავადება გაქ. ეს დაავადება ძირითადად ბავშვებსა და მოზარდებში არის. ამ დაავადებას ლეიკემია ჰქვია. ახლა რამდენი კითხვას დაგისვამ და გთხოვ რომ მიპასუხო. როცა ექიმმა მითხრა რომ მე მაქვს საშინელი დაავადება რომელიც მხოლოდ ბავშვებსა და მოზარდებში ჩნდება მაშინ გულში რაღაც ძალიან ცუდად ვიგრძენი სახეზე ფერი აღარ მედო. ექიმმა ახლა მითხრა რომ რამდენიმე კითხვას დაგისვამთო მეცთანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე. ექიმი: შვილო თმის ცვენა გქონდა თუ შეგიმჩნევია? იუნა:კი მქონდა ექიმი: ღებინება და გულის წასვლა თუ გქონდათ? იუნა: ღებინება სადღაც 4 დღეა რაც მაქვს და გულის წასვლა დღეს იყო პირველად. ექიმი:დალურჯებული თუ გქონიათ? ექიმმა როცა ეს კითხვა დამისვა დალურჯებული მქონდა თუ არა მე ამ დროს მშობლებს შევხედე რადგანაც ისინი სულ მცემდნენ და ძნელია გასცე პასუხი ამ კითხვა რადგანაც მე დალურჯებული 10-წლიდან მოყოლებულია რაც მაქვს. რომ მეთქვა რომ მშობლები სულ მცემენ და ძნელია გავარჩიო რომელია მშობლების მოყენეურბული სილურჯე თუ დაავადებისგან გამოწვეული არვიცი თქო, მაგრამ მოვიტყუე და ვუთხარი რომ სადღაც. იუნა: სადღაც ორი დღეა რაც მაქვს ეს სილურჯეები. შემდეგ ექიმს ვკითხე თუ რატომ მისვამდა ამ კითხვებს. იუნა: ექიმო ამ კითხვებს რატომ მისვამთ? მის პასუხზე კი ცუდად გავხდი. ექიმი: ამ კითხვებს იმიტომ გისვამ რომ დავრწმუნებულიყავი იმაში რომ შენ დაავადებული არ იყავი ლეიკემიათი მაგრამ ჩემი იმედები ფუჭი აღმოჩნდა შენ მართლა გჭირს ლეიკემია და ლეიკემიის სიპტომები კი ეს არის რაზეც კითხვები დაგისვი და პასუხებიც მივიღე. შემდეგ ექიმს ვკითხე ამ დაავადებისგან როგორ გამოვჯანმრთელებულიყავი. იუნა:ექიმო ამ დაავადებისგან როგორ გამოვჯანმრთელდე? ექიმი: როგორ და პირველ რიგში უნდა იყო სიწყნარეში ასევე უნდა დაისვენო ასევე უნდა მიიღო ჯანსაღი საკვები და მეორე რიგში შენ უნდა გაგიკეთდეს ოპერაცია. იუნა: ამ ოპერაციაში რას გულისხმობთ? ექიმი: შენ უნდა გადაგინერგოთ ძვლის ტვინი. ექიმმა როცა ეს მითხრა გავშრი არ იცოდი სად უნდა წავსულიყავი. მოგვიანებით ექიმმა მითხრა ის იქნებოდა ჩემი პირადი ექიმი. ექიმი: შვილო მომისმინე თუ გინდა მე ვიქნები შენი პირადი ექიმი და ყველაფერში დაგეხმარები? ამ სიტყვებმა ცოტა არ იყოს მოტივაცია მომცა და მეც თანხმობის ნიშნად ექიმს თავი დავუკარი. შემდეგ ექიმმა მშობლები გარეთ გაუშვა და უთხრა რომ.. ექიმი: შეგიძლიათ გარეთ გახვიდეთ? დედა/მამა: რატო? ექიმი: იმიტომ რომ ჩემს პაციენტთან გასაუბრება მინდა, რა არ შეიძლება თქვენს შვილს კი არ შევჭამ. დედა/მამა:კარგი გავალთ. ექიმი: კარგი იქნება. როდესაც ისინი გაუშვა ექიმა ასეთი რაღაც მითხრა ექიმი: შვილო მისმინე ეს შენ შეიძლება არ გესიამოვნოს მაგრამ უნდა გითხრა. როცა მე შენს მშობლებს ვუთხარი რომ შენ ასეთი დაავადება გქონდა ისე გაუხარდა მათი ღიმილი ყურებამდე აღწევდა, და ვფიქრობ რომ შენ ოჯახს შენ არ უნდიხარ. მე არ ვიცოდი ახლა რა მეთქვა ეს ექიმი ხო მართალს ამბობს და მე კი მოვატყუე რომ იუნა: არა ექიმო ასე არ იქნება ჩემი მშობლები ეგეთები არ არიან რომ საკუთარი შვილის ტკივილი უხაროდეთ ალბათ რაღაც შეგეშალათ. ექიმი: კარგი როგორც გინდა ისე იყოს მაგრამ ჩემი სიტყვები არ დაივიწყო. იუნა: კარგი ექიმო. ამდროს შემოვიდნენ მშობლები ამბობენ თითქოს მმრუნველები ყოფილიყვნენ და ექიმს ეუბნებიან. ნუ დედა ეუბნება დედა:ექიმო როდის შევძლებთ შვილის წაყვანას? ამ დროს გულში ვთქვი თითქოს ძაან გაინტერესებდეთ. ექიმი: დღესვე შეგიძლიათ წაიყვანოთ მაგრამ ჯერ საბუთებზე გაქვთ ხელი მოსაწერი ქალბატონო სარა, ბატონო ჰაბინ წამომყევით, შენი კი იუნა მოემზადე. მე თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე. შემდეგ როცა გამოვდიოდი ჩემი პალატიდან ექიმმა შეგვაცერა და გვითხრა რომ ეს 1 კვირა არსად წავსულიყავი და სახლში ვყოფილიყავი. დედა/მამა:კარგი ექიმო არსად არ გავუშვებთ. როდესაც სახლში მივედით მე ჩემს ოთახში ავედი ხოლო მშობლები მისაღებში იყვნენ და ბოლო ხმაზე ჰქონდათ სიმღერები ჩართული ცეკვავდნენ, მღეროდნენ, ერთობოდნენ და ა.შ. ამაზე ნერვები მომეშალა ჩავედი და მუსიკა გავუთიშე შემდეგ კი ვკითხე თუ რამ გახადე ასეთი ბედნიერები. იუნა: დედა მამა რა გჭირთ? რატო ხართ ესეთი ბედნიერები ?რამე გამოვტოვე და არვიცი იქნება და მეც მითხრათ და მეც გავმხიარულდები. დედა: არაფერი შვილო უბრალოდ ძალიან სასიხარულო ამბავი გავიგეთ და გვიხარია ხოდა კიდევ არაფერიც არ გამოგიტოვებია ყველაფერი შენც იცი. რატო არ გიხარია? იუნა:მე? მე რა ახალი ამბავი ვიცი? რა ახალი ამბავია ახლა ისეთი რომელიც მე არ გამომიტოვებია? ამიხსენით თუ შეიძლება რა. მამა: ხო შვილო შენ ის იცი რაც ჩვენ. იუნა: ამიხსენით წესიერად ვერაფერი ვერ გავიგე. დედა/მამა:3..2..1.. ის რომ შენ მალე მიწას მიგაბერებთ ჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰჰაჰაჰაჰააჰაჰჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰა ანუ მალე მოკვდება. რას მიყურებ დებილივით მოკლედ ხომ გაქ დაავადება ლეიკემია ხოდა მისი განკურნება არ ხდება ხოდა მალე მოკვდები ჩვენც მოგიშორებტ. აი ამ სიტყვებმა კი საბოლოოდ გამანადგურა მომეშალა ნერვები რასაც ვფიქრობდი ყველაფერი პირში მივახალე. იუნა: ხო არა, აი თქვენ რანაირი მშობლები ხართ, საერთოდ მშობლები გქვიათ თქვენი შვილი შეიძლება რამდენიმე დღეში, კვირაში, თვეში მოკვდეს და თქვენ ეს გიხარიათ. იუნგის რომ ასეთი რაღაც დამართოდა მთელ სამყაროს გადადგამდით, დეპრესიაში იქნებოდით, და ა.შ. და მე მე რა დავაშავე სულ იუნგიზე უკან მაყენებდით, როგორ მახსოვს საშინაო დავალების შესასრულებლად იუნგის ეხმარებოდით მე კი მარტო ვრჩებოდი, მე სულ კარგი ქულები მომქონდა იუნგეზე უკეთესი ვიყავი კლასი მაგრამ თქვენი ინიციატივა ის იყო რომ იუნგი არ დარჩენილიყო კლასიში და ჩემზე უკეთესი ყოფილიყო, და ასე მხოლოდ იმიტომ იქცეოდით რომ იუნგი სკოლაში პოპულარული იყო გოგოები ეკიდებოდა და ა.შ. მე მეც ვიყავი სკოლაში პოპულარული მაგრამ იუნგი რომ პოპულარული იყო მაგ დონის პოპულარობა ვერ მოვიპოვე რადგანაც თქვენი ბრალი იყო სკოლაში ჭორები გაავრცელეთ რომ მე უნამუსო,უსინდისო ძუკნა, ბოზი, და ა.შ. მე ბიჭებთან ერთად მეძინა და ამას დამატებული ბორდელში კი ვმუშაობდი და თქვენც ისიც კი მაიძულეთ რომ ამ ყველაფერს ხმა არ ამოეღო და ისიც მეთქვა რომ ეს ყველაფერი სიმართლე იყო მაგ დროს გამიფუჭეთ ურთიერთობა ძმასთან მაგრამ გავჩუმდი მერე ყველაფერი გაირკვა რომ ეს ყველაფერი იყო ჭორი მერე ყველამ ბოდიში მოიხადა მაგრამ იმდენად გამწარებული ვიყავი რომ არავის ბოდიში არ მჭირდებოდა არც ჩემი ძმის მერე რაღაც მომიწყო და ვაპატიე. თქვენ ამას დამატებული დაუნდობლად მიცემდით სულ იმას მეუბნებოდით რომ მე ამ ოჯახის ტალახი ვარ და ა.შ. მეუბნებოდით ვიცოდით ასე რომ იქნებოდი ბოლოს ჩვენი ოჯახის შემარცხვენელი თუ იცოდით რომ ასეთი ვიყავი რაზე გამაჩინეთ ანდა კიდევ როცა იუნგი სახლში იყო სათუთად მექცეოდით მაგრამ როცა ის წავიდოდა საშინლად მექცეოდით და სულ მინდოდა რომ სახლში ყოფილიყო და ........თქმა ვეღარ მოვასწარი როცა დედა მომვარდა და სახეში სილა გამაწნა და მითხრა. დედა:ვინ გგონია თავი ასე რომ გველაპარაკები გვერდით არავინ გიდგას რომ დაგიცავს.....ამაზე გავაწყვეტინე და ვუთხარი იუნა:და რატომ ფიქრობთ ასე? დედა/მამა:რა? იუნა: რა და რატომ ფიქრობთ ასე რომ გვერდით არავინ მიდგას. მამა:და ვინ არის ეგ? იუნა: ვინ არის გაინტერესებს ვინ, ვინ არის ჩემი ძმა მინ იუნგი როცა მოვა ყველაფერს მოვუყვები ......... როცა ეს ვუთხარი ორივე მომვარდა და ცემა დამიწყეს და მითხრეს რომ. დედა/მამა: შენ ძმას არაფერს ეტყვი გასაგებია!!!!!!!!!!!!!? ცოტა ხანი ხმას ვერ ვიღებდი მერე უფრო აუწიეს ხმას დედა/მამა: გასაგებია თუ არა!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! მე კი სხვა გზა არ მქონდა და დავტანხმდი იუნა: გასაგებია დედა/მამა: ძალიანაც კარგი კარგი გოგო ხარ ახლა ოთახში შეეთრიე. მეც ჩემს ოთახში შევედი და დღევანდელ დღეზე ვფიქრობდი ამ ფიქრში დამეძინა.
გაგარძელება იქნება. აზრზე არ ვარ რა დავწერე ამ თავში.❤️💜❤️💜❤️💜❤️
