იუნას პ.ო.ვ
დილაუთენია ავდექი სადღაც 7 იქნებოდა, მოვემზადე და წავედი ჯერ მშობლებთან.
მივედი სახლში, მათ ეღვიძა.
მე:დილამშვიდობის ოჯახო.
დევიდი:რა ხდება შვილო ამ დილა უთენია?
მე:არაფერი უბრალოდ მინდა გითხრათ რომ ერთ კვირაში აქედან მივდივარ.
ვერონიკა:სად ?
მე: ლონდონში ეძებენ ფოტოგრაფებს და მე და მეი მივდივართ, მანამდე კი ბალკანეთის კუნძულზე უნდა წავიდეთ, ფოტოები იქ უნდა გადავიღოთ.
სუბინი: ბილეთი გაქ?
მე:არა ჯერ, კომპანიაში რომ მივალ ბილეთს დავჯავშნი.
დევიდი:და შენი აქციები?
მე: ჩემს გარდა კიდევ შვიდი შვილი გყავთ, რომელიმეს მივცემ, ან სვიდივეს მივცემ თავიანთ წილს.
დევიდი:ვერ მოგართვი პატარა ქალბატონო, როცა მოგინდება, მაშინ ვერ წახვალ, შენი აქციები შენია, მორჩა და გათავდა!
მე:ბაბუა კარგი რა, უბრალოდ წასვლა მინდა, აღარ შემიზლია უკვე.
ვერონიკა: წასვლა რატომ გინდა? აქ ოჯახი გყავს, მეგობრები, შეყვარებული.
მე:მეგობრებში გოგოებს გულისხმობ ხო?
ვერონიკა:ხო.
მე:შენ არ იცი გუშინ რუიჯინმა რეები არ მითხრა..
დევიდი:რა?
მე: გუშინ მარკუსი მოვიდა და ლეა წაიყვანა, ამის გამო რუიჯინი გაბრაზდა და მეუბნება რომ ლეასტან უფრო კარგად ვიყავითო, შენ სულ გვეუფროსებოდიო და დედასავით გვექცეოდი, ყველაფერს გვიკრძალავდიო, გოგოებიც ასე ფიქრობენო, მერე მეც ვუთხარი რომ მაშინ კი მოგწონდათ მეთქი მდიდარი მეგობარი გვერდით რომ გყავდათ მეთქი, მის ფულს ისე რომ ხარჯავდით მეთქი.მერე ყველაფერი ვუთხარი და წამოვედი.
სუბინი:და ამის გამო გინდა წასვლა?
მე:მამა შენ არ გესმის დავიღალე ამ ცხოვრებით, ჯერ ჩვილი გამიტაცეს, ვაჭრებს მიმყიდეს, მერე სარას და ჰაბინს მიმყიდეს, მერე კიბო მქონდა,ამერიკა წავედი, ჩამოვედი, მერე მომატყუეს, წავედით სტამბულში იქ ჯონქუქის მამამ ავარია მომიწყო და ორი თვე კომაში გავატარე, მერე პარიზში ჩავედი, იქ კი ვილი მოვიდა, სუნამო მომთხოვა არ მივეცი,ამის გამო კი გამიტაცა, ხელებით ვყავდი დაბმული, ზურგზე 30 შოლტი, ზოგ ადგილებში გამატყავა, მერე დავთანხმდი სუნამოს მიცემაზე და გამიშვა, სავადმყოფოში ვიყავი 1 თვე, მერე სუნამო მივყიდე, ბოლო დღეებსი კი როცა უნდა ჩამოვსულიყავით, მაშინ ჯონქუქის მამამ დამჭრა.
