იუნგის POV
ბიჭებთან ერთად ვიჯექი როდესაც ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა დავხედე და ჩემი და იყო. ვუპასუხე ბიჭებს კი ვუთხარი რომ
იუნგი: ბიჭები გავალ ჩემი და მირეკავს ვუპასუხებ და მოვალ.
ბიჭები: კარგი მოგვიკითხე და ერთ დღეს ჩამოვიდეს. ბიჭებმა ყველაფერი იციან ჩემს დაზე და უკვე უყვართ და რომ ნახავენ მერე რა იქნება.
ტელეფონზე საუბარი
იუნგი: გისმენ დაიკო
იუნა: ძამიკო როგორ ხარ. რას შვები
იუნგი: კარგად ვარ კარგად. შენ როგორ ხარ მომენატრე
იუნა: მეც კარგად, მეც მომენატრე მე და ამ მონატრებას ხვალვე ჩავახშობთ
იუნგი: ანუ?😳😳
იუნა: ანუ ის რომ ხვალ დილით კორეაში ვიქნები და ხო მართლა შეგიძლია აეროპორტში დამხვდე და კიდევ ბიჭებს უთხარი რომ თუ შეიძლება რომ 1 კვირა დავრჩე თქვენთან ნუ ახლა ძალიან მდიდარი კი ვარ მაგრამ ამ ყველაფერს იქ მოვყვები.
იუნგი: ძალიან კარგი თუ ჩამოხვალ და ხო რათქმაუნდა დაგხვდები დაიკო და ბიჭებსაც ვეტყვი.
იუნა: კარგი ძამიკო ახლა უნდა გაგიტისო მეჩქარება. კარგად
იუნგი: კარგად.
ზარის დასასრული
ტელეფონის გათიშვა და ჩემი ყვირილი ერთი იყო. ბიჭები გაგიჟებულები იყვნენ არ იცოდნენ რა მოხდა
და კითხვების დაყრა დაიწყეს.
ნამჯუნი: კარგად ხარ შუგა
სეოკჯინი: რა მოხდა?
ჯეიჰოუპ: რამე მოხდა?
ჯიმინი: ყველაფერი რიგზეა?
თეჰიონი: მშვიდობა გაქ?
ჯონქუქ: ეეე ბიჭო ამოიღე ხმა
შიგა: ახლახანს ჩემმა დამ დამირეკა და მითხრა რომ ხვალ ჩამოდის, ხვალ დილით აქ იქნება
ბიჭები: მართლა აუ რა კარგია.
შუგა: ხო კარგია და ისიც მითხრა შეიძლება 1 კვირა არ დარჩეს ჩვენთან სახლში.
ბიჭები: შეიძლება რათქმაუნდა.
ნამჯუნი: ახლოდან გავიცნობთ თან
ბიჭები: მართალი ხარ ნაბჯუნ
ძალიან ბედნიერი ვარ ჩემი და ხვალ ისევ ჩემთან იქნება, ამ ფიქრში ისე დამეძინა ვერც კი გავიგე.
გაგარძელბა იქნება
