იუნას პ.ო.ვ
ახლა სახლში ვართ და ჯერ ჯერობით სამსახურში წასვლა აღარ გვინდა, გვეზარება რა, თანაც ჭრილობაც მტკივა ცოტა და. ახლა მისაღებსი ვზივართ და ნარის ტელეფონი აწკრიალდა, მან ხმამაღალზე ჩართო და დედა ყოფილა.
📞ხო დე რამე მოხდა?
📞 შეგიძლიათ დღეს ჩვენთან მოხვიდეთ?
📞რა ხდება?
📞უბრალოდ შვილებთან ერთად მინდა ვისაუზმოთ, რა იყო?
📞არაფერი მოვალთ.
📞მშვენიერია.
გათიშა ყურმილი.
მე:რა უნდა ნეტა?
ნარი:წავიდეთ და გავიგებთ.
წავედით დედასთან სახლში, დავაკაკუნე და მოსამსახურემ გაგვიღო, შევედით მისაღებში და ვაიმე.
ნარი:რა ხდება დედა?
ვერონიკა:არაფერი ძვირფასო, უბრალოდ გადავწყვიტე რომ ყველას ერთად გვევახშმა.
მე:მამა და ბაბუა ზემოთა?
ვერონიკა:კი ზემოთა,მაგრა მობრძანდით თქვენ აქ!
მე:ვაიმე....დამერხა?
ვერონიკა:გოგონების დედამ მითხრა რომ, ჭრილობა გაქ! რა ჭრილობა გაქ და მე რატომ არ ვიცი?
მე:კარგით რა! რომ მორჩება მერე ვეტყვი თქო ვიფიქრე.
ვერონიკა: და რატო?
მე:არ მინდოდა გენერვიულათ და წავედი მე ბაბუასთან.
ვერონიკა:იუნა მოდი აქ!
მე:ბაბუსთან მივდივარ საქმე მაქ.
და კიბეებზე ავირბინე, დავაკაკუნე კარებზე და შევიხედე.
მე: ბატონებო შეიძლება?
სუბინი:მოდი პრინცესა, როგორ ხარ.
მე:მე კარგად მამა, თქვენ როგორ ხართ.
სუბინი:ჩვენც კარგად ძვირფასო.
ვისაუბრეთ რაღაც თემებზე, მერე ჩავედიტ ქვევით და მივუსხედით მაგიდას, ჯონქუქი სულ მე მიყურებდა, ლეა კიდევ გაბრაზებული მიყურებდა, ავდექი და ჯონქუქს მივწერე, უკვე ნერვებზე ვიშლებოდი.
