Beklenmeyen Ölüm

2. Bölüm / Maskeli

İnstagram hesabı: damlates70

Diğer kurgum: Lotus Ve Çuha

Bu kitaba da bir şans vermenizi istiyorum sizden kendisi benim üzerinde uzun zaman düşündüğüm bir çalışma ve daha kaliteli olduğunun garantisini verebilirim :)

__________________________________

"Evet çocuklar herkes sınıflara sayım yapılacak. Birde bir kaç duyurumuz var."

Kimileri bağırıyor kimileri ağlıyordu öğretmenler herkesi sınıflara yönlendiriyordu.

"12-C buraya gelsin." Benim sınıfım.

"Sabah kaç kişiydiniz çocuklar?" Deniz cevapladı.

"7 kişiydik hocam." Hoca herkese tek tek bakarken bende durdu.

"Arkadaşınız yeni mi geldi ya da birinizin akrabası felan mı?" Yine her zamanki muhabbet.

"Hocam ben 4 yıldır bu okulda, bu sınıftayım."

"Pardon kızım çıkaramadım bir an. Evet herkes hızlıca sınıfa."

"Evet sayınız tam. İlk olarak bu sınıftakilerin hepsi daha dikkatli olmalı bu süreçte. Çünkü öldürülen kız sizin sınıfınızdaydı. Bir tür tehdit olabilir bu. Zeynep kızım bize sabah Selin'le geldiğini söylemiştin olanları anlatır mısın?"

Zeynep hala ağlıyordu fakat en başa göre daha sakindi. Biz ise Zeynep'in etrafında toplanmış onu dinliyorduk.

"Sabah okula beraber geldik. Sınıfa gidiyorduk fakat ben yanında yemek getirmemiştim o yüzden kantine inmek istedim. Selin'de zaten gripti ve halsizdi tuvalete gideceğini söyledi. Bizden sonda sınıfta buluşmaya karar verdik. Ben kantinden yemeğimi alıp sınıfa çıktım 10 dakika kadar bekledim fakat Selin gelmedi. Sonra ders zili çaldı. Ders başladı saat 9.07 civarıydı Selin'i aradım ama meşgule attı. Sonra bana daha kötü olduğunu eve gideceğini yazdı. Bende nasıl olduğunu, yanına gidebileceğimi söyledim ama istemedi. Sonra kendine dikkat et diyip konuşmayı sonlandırdık." Buda katilin Selin'in telefonunu aldığı anlamına geliyor ama bir gariplik vardı ceset 09.05'te bulunmuştu ama Zeynep'e 09.07'dr mesaj gelmişti. Zaman uyuşmuyordu. İki taraftan biri yalan söylüyordu.

"Hiçbir şekilde telefon bulunmamış. Şu an yapabileceğimiz bir şey yok. Herkes serbest isteyen bahçeye çıkabilir okulu dolaşabilir. Fakat güvende olmanız için önerim tek dolaşmamanız." Hayatım boyunca tektim ve bütün tehlikelerden tek başıma kurtulmuştum. Aynı şekilde bundan da tek kurtulabilirim.

Hoca sınıftan çıktı ve bizi yalnız bıraktı. Saat 17.00'a geliyordu. Gündüz tamamda akşam burada nasıl kalacağız?

Anlık bastıran uykuyla en arkada boş olan sıralardan birine geçip hırkamı yastık gibi kafamın altına koyup uyumaya başladım.

                                               🔪

Bağrışmalarla uykumdan uyandım. Etraf hala karanlıktı ama sesler vardı. Uyanıpta gözümü açmaya mı unuttum?

Sınıfta sesler ayak sesleriyle kayboldu. O sırada aslında elektriklerin olmadığını o yüzden karanlık olduğunu anladım. Ayak sesleri ise sınıftan çıkanların sesiydi şu an hiç bir ses yoktu herkes çıkmıştı. Yine ben unutulmuştum anlaşılan.

Aklıma telefonum gelmesiyle en son nereye koyduğumu hatırlamaya çalıştım. Cebimde yoktu, sıradada değildi, çantamın yanına zaten hiç gitmemiştim. Tabi ya konferans salonunda bırakmıştım. Almayı unuttum.

Ayağı kalktığımda önümü görmeden ezbere yürümek çok zordu. Zor bela koridora çıktığımda tek tük insan vardı ve burası biraz daha aydınlıktı. Bizim sınıf en kuytu köşede olduğu için ışık gelmiyordu. Merdivenlere geldiğimde yavaş yavaş aşağı inmeye başladım. Merdivende kimse yoktu çok sessizdi. 1.Kata inmiştim diğer merdivenlere yönelicekken gözüm koridorun başına yakaladı. Bir gölge vardı. Yanıldığımı sanıp inmeye başladım merdivenden taki büyük bir gürültü gelene kadar. Tekrar baktığımda gölge kaybolmuştu. Kesinlikle orada biri vardı fakat bende gidip bakacak cesaret yoktu.