ALİN

7. BöLÜM

Duymuştum kavgayı kimse beni görmemişti, ama ben her bir saniyesini teker teker izlemiştim. Çağrı hak etmişti. Ama nedensiz üzülüyordum ona.

Salaktım

Bana bunları yapan birini gözüm kapalı affedecek kadar salaktım hemde. Herkes odalarına gettikten sonra gizlice evden çıkıp uçuruma gelmiştim.

İnsanlar kafalarını dağıtmak için deniz kenarına gelir. Ben hep uçuruma gelmek istemişimdir, daha önce hiç gelmemiştim ilk defa geliyordum.
Çünkü eski ailemde evden çıkmam yasaktı. Çıktığım an dayak yerdim.

Gün doğuyordu. Burası mükemmel bir yerdi, düşündüm sadece düşündüm. Ben insanlara ne yapmıştı da bana böylelerdi, ben kötü biri değildim ki. Kimseye zarar veremem ki ben.

Ben hep zarar gören taraf oldum.

Ben hep yaralı taraf oldum.

Orda, o uçurum kenarında saatlerce oturdum, ağladım öyle ki güneşin tepeye çıktığını bile yeni fark ediyordum.

O eve gitmek istemiyordum. Onalara hiç bir zaman alışamaycaktım. Onalarla asla bir aile olamayacaktım. Onlar kendi başlarına olacaklardı hep. ben hep yanlız olacaktım.

Ben asla korkularımı yenemeyecektim.

Yavaşça ve isteksizce ayağa kalktım. Eve doğru yürümeye başladım sanki ayaklarım geri geri gidiyordu.

Eve vardığımda içerden bağırma sesleri geliyordu. Yüksek sesten korkardım ve istemsizce gerilmiştim. Neler oluyordu? Neydi bu karmaşa, daha fazla beklemeden içeriye girdim.

Sanki savaş alanıydı herkes bir birine girmişti. Herkes ağlamıştı çağrı bile, iyide neden. Aras, çağrıya bağırıyordu çağrının kafası yere eğik gözyaşları akıyordu. Şey gibi bakıyordu yere

Pişman

Acı çekiyordu

"SENİN YÜZÜNDEN"diyordu Aras neydi çağrı yüzünden olan şey "SENİN YÜZÜNDEN GİTTİ İKİZİM SENİN YÜZÜNDEN BENİ BİZİ TERK ETTİ"

"SENDEN NEFRET EDİYORUM ÇAĞRI KAYA" son gücü ile bağırıyordu Aras. Benden mi bahsediyorlardı. Aras benim içimi abisine bağırıyordu. Bu karmaşa benim içinmiydi.

İlk defa, ilk defa kendimi

Değerli hissediyorum

Benim için ağlayan birilerinin olması, beni merak etmeleri, ilk defa değerli hissettim. Ama bana değmezdi ki üzülmesinler.

Salona bir adım daha attım ve herkesin gözü bana döndü. Aras bir saniye bile beklemeden koşarak boynuma atladı bunu yapmasıyla sarsıldım ve sanki bedenimdeki bütün yaralar tekrar açılıp kapandı.

"Nerdeydin seni çok merak ettik" dedi aras sonra ablam geldi arası nazikçe çekti ve bana kendi sarıldı "nerdeydin ablacım bizi çok teşlandırdın"

Yorgundum. Cevap veremeyecek kadar, hatta mutlu olamayacak kadar yorgundum. "İyiyim bişeyim yok hava almak istedim yorgunum dinlenmek istiyorum izninizle" dedim ve bişey demelerine müsaade etmeden odama çıktım.

Bütün gece uyumamıştım kendimi uykunun mükemmel kolların bıraktım.

Yazardan

Sabah olmuştu kaya ailesi uyanmıştı. Bir tek Alin uyuyordu, onlar öyle sanıyordu.herkes çağrıya kırgın kızgın ve fazla öfkeliydi. Haklılardı çağrı hiçbir şey diyemezdi.

Herkes salonda oturmuş kahvaltının hazırlanmasını bekliyordu. Çalışan kadın içeriye girip." Kahvaltı hazır efendim" demesiyle herkes ayağa kalkmıştı.