Kᴀᴄ̧ɪɴ Kᴜʀᴀsɪ| HᴏᴏɴKɪ

¹¹ᴅᴀᴍɴ ɪᴛ!

Riki mutlulukla apartmana girerken, asansöre binmeyi bile es geçip koşarak yedinci kata çıkmıştı.

Çok mutluydu, içi içine sığmıyordu resmen!

Kapının önüne geldiğinde, defalarca zile basmıştı. En sonunda açılan kapıyla, karşısında kim olduğunu umursamadan kollarını boynuna dolamıştı.

"Peki... Bende seni çok seviyorum ama, ne olduğunu söylemek ister misin? Bu biraz ani ve korkunç oldu çünkü."

"Abla neler olduğunu tahmin bile edemezsin!"

"Bu kadar mutlu olduğuna göre, kesinlikle onunla bir âlâkası olmalı."

"Evet! Aynen öyle!"

Ablası onu tebessüm ederek izlerken, Riki utandığını belli edercesine kızarmıştı.

"Neyse içeri geçelim," derken ayakkabılarını çıkartmış ve eve girmişti Riki. Bu sırada da ablası Konon, mutfakta yemek yapan annesine seslendi.

"Anne geldi bizim bıcırık."

"Yah! Abla!"

"Riki?"

"Anne?"

Mutfaktan önlüğünü çıkartarak gelen annesine tebessüm ederek koşmuş ve sımsıkı sarılmıştı ona.

"Ne oldu birden?"

Arkasındaki ablası cevap verdi bu soruya, "Sanırım Sunghoon'la bir şeyler oldu, eve geç gelmesinden belli zaten. Ancak Park Sunghoon'la olursa, aklı başından gider ve bize geç geleceğini dâhi haber vermez benim kardeşim." derken, bilmiş bir tavırla kollarını bağladı Konon. Kardeşinin kızaran yüzünden de, bu tahmininin doğru olduğu yeterince anlaşılıyordu.

"Üstümü değiştireyim, konuşuruz."

"Öyle olsun bakalım."

Riki resmen odasına kaçarken, annesi ve ablası arkasından kıkırdamıştı.

"Bir sen kaldın böyle."

"Ha?"

"Nerede, diyorum? Yok mu damat, gelin falan diyorum?"

"Yah anne!"

Konon da kardeşi gibi odasına fırlarken, annesi onun kızarmış yüzüne gülmeden edemedi.

"Bunda da var bir şeyler de, hadi bakalım. Çıkar yakında kokusu."

➴

Riki kapıya yaslanırken, yüzünde bir tebessüm belirmişti anında.

"Tanrı'm, eğer gerçekten oralarda bir yerlerdeysen, çok teşekkür ederim. İlk defa bu kadar mutluyum."

Dudaklarındaki tebessümle tezatlık yaratan dolmuş gözleri, yaşlarını serbest bırakmıştı.

Susmuş düşünceler, yavaşça konuşmaya başlamıştı.

O seni arkadaşı olarak teselli etti.

Erkeklerden hoşlanmıyor.

Sana asla âşık olmayacak.

Üstündekileri hızlıca değiştirmiş, kendini yatağa atmıştı.

Modu düşmüştü.

Annesiyle konuşabileceğini sanmıyordu.

Yine beyni, tüm gerçekleri bir tokat gibi yüzüne yapıştırmıştı.

Anlık bir kararla Sunghoon'a yazma kararı aldı. Tabii anonim hesaptan.