Yüzündeki tebessüm, içindeki huzurla Riki'den ayrılmış ve evin yolunu tutmuştu Sunghoon. Fakat evin kapısına geldiği an içinde ne Riki ile beraberkenki huzurdan, ne de yüzündeki tebessümden eser kalmıştı.
Bu ev onu boğuyordu. Aslında ev de değil, annesi ve annesinin tasma taktıkları onu boğuyordu.
Belki bu doğru bir tabir değildi, saygısızcaydı ama başka bir şeye de benzetemiyordu bu durumu.
Eve adımladığı gibi annesinin hiçte rahatlatıcı olmayan sesini işitmiş fakat umursamazca yine merdivenlere ulaşmıştı.
"Park Sunghoon!"
"Ne var yine? Ne istiyorsun?"
"Odama. Hemen!"
Bıkkın bakışları annesinin yüzünü bulurken, çok gecikmeden annesinin odasına geçmişlerdi.
Annesi öfkeyle oradan oraya giderken, topuklularının çıkardığı tiz ses Sunghoon'u delirtiyor ve ve bir an önce bu işkencenin bitmesini istiyordu.
"Ne oldu?"
"Ne mi oldu? Sen aptal mısın? Kafan almıyor mu? Her şeyi ceza vererek mi anlatacağım ben sana?"
"Ne saçmalıyorsun yine?"
Bayan Myeong sesini yükseltmemek için büyük bir çaba verirken, Sunghoon'a doğru sinirle işaret parmağını doğrulmuştu.
"Benimle düzgün konuş anladın mı? Anlamadıysan, başka yollarla da anlatırım Sunghoon. Tamam mı?"
"Anlatsana. Sanki yapmadığın şey. Korkuyorum mu sanıyorsun?"
"Eğer biraz daha o para göz Japonla takılmaya devam edersen, sana anlatmam gereken tek şey saygı konusu olmayacak. Anlamışsındır umarım. O çocukla takılmayacaksın! Senin arkanı toplayamam ben hep! Sana biçtiğim bu kişiliği, kendimden vazgeçtiğim hayatı mahvetmeyeceksin. Çizdiğim çizgilerin dışına, kuralların dışına tek bir adım bile atmayacaksın! Ben ne diyorsam onu yapacaksın! Senin için katlandığım onca şeyi heba etmeyeceksin duydun mu beni!"
"Benim için mi? Kendin için mi? Hadi ama Park Myeong. Biraz dürüst olalım. Bak kimse yok, yalnızız. Sen benim için mi onca şeye katlandın, kendin için mi? Paradan başın dönüyor, bu şöhret seni kör etmiş ama farkında bile değilsin. Ya da farkındasın. Bu yüzden yatmadın mı herifin tekinin altına? O da götüne tekmeyi atınca kaldın tabi dımdızlak. Sen para için her haltı yiyecek kadar rezil birisin. Ayrıca o çocuk hakkında bir daha böyle konuşma. Kim sanıyorsun kendini? Herkesi kendinle bir tutma. Zaten kimi getirsek, senin şu paragözlülüğüne rakip olamaz."
Myeong, kıpkırmızı olmuş suratıyla Sunghoon'a yaklaşmış ve bir tokadı yüzüne geçirmişti.
"Hadsiz! Neler söylüyorsun sen? İyi bir cezayı hakettin sen, yakında görüşeceğiz. Defol git şimdi odana."
Sunghoon umursamazca odasına çıkmış, yine aynı umursamazlıkla yatağına atmıştı kendini. Üstünü değiştirmekle bile uğraşmak istemiyordu.
Hâlâ cebinde olan telefonu çıkarmış, Riki'den gelen mesaja tıklamıştı.
{KakaoTalk}
Japon Ördek: Hyung eve geldim ben. Sen vardın mı eve?
Penguen hyung: Evet Evdeyim
Japon Ördek: Tamamdır hyung🫡 Ben biraz dinlenip ders çalışacağım😮💨 Görüşmek üzere!
Penguen Hyung: İyi çalışmalar Görüşürüz ördek👋🏻
Sunghoon, Riki'nin dudaklarını ördek ağzına benzettiği için ona Japon ördek derken, Riki de onun ciddiyetle yürüyüşünü penguene benzetmiş ve aralarında espri olmuştu bu durum.
