Escape |sane.giyuu|

9

Duygularım... benim duygularım beni çıldırtmak üzere. Duygularımı kontrol edememekten nefret ediyorum. Sanemi'ye karşı hislerimin uzun süredir farkındaydım ancak zamanla söneceğini düşündüm. Aptalmışım ben. Ben duygularımın kölesi oldum resmen. Onun yanındayken düzgün davranamıyorum, düzgün düşünemiyorum. Beynim çalışmayı durduruyor. Sanemi kendisine karşı ne hissettiğimin farkında mı bilmiyorum. Berbat bir durumdayım. Ne zaman benimle vakit geçirse ona karşı olan tutkularımın daha da alevlenmesine engel olamıyorum. Beni kendine her geçen gün daha da çekiyor.

Sanemi'nin gerçekleri öğrenmesini istemiyorum. Harika bir ilişkimiz varken onu bozamam. Onunla olan ilişkim açık ara şu ana dek edindiğim en iyi ilişki. Onu yok edemem. Duygularımı bastıramamak beni yıpratıyor.

"Saçların uzamış." irkildim. Hemen yanı başımda duran Sanemi saçımı parmaklarında gezdiriyordu.

"Keserim herhalde."

"Sana uzun saç da yakışıyor, biliyorsun."

Güneşten bile sıcacık ve nazik gülümsemesini gördüğümde yandığımı hissettim. Sanemi'nin yanaklarımın alev aldığını görmesi utanç vericiydi.

''Biraz uzatayım o halde.''

Telefonumdaki fotoğraflara bakarken Shinobu, Obanai ve Mitsuri ile çekildiğim eski bir fotoğrafı gördüm. Uzun süredir onlarla konuşmuyordum. Özellikle Shinobu ile konuşmaya ihtiyacım vardı. Duygularımı ona tam olarak anlatamasam bile halimden anlardı. Başta benimle biraz alay ederdi ama sonra bana yardımcı olurdu.

''Vay canına, hepiniz çok genç görünüyorsunuz. Kanroji aynı Kanroji de sen bayağı değişmişsin.''

Sanemi daha iyi görebilmek için yakınlaştığında nefes almayı unuttum resmen. 

''Bu arada Giyuu, seni akşam yemeğe götüreceğim. Son zamanlarda fazla tıkılı kaldın evde. Biraz hava al.''

Sanemi odadan çıktıktan sonra derince nefes aldım. İçimdeki korku git gide büyüyordu. Kesin çakmıştı olayı. Keşke yerin dibine girebilseydim. Shinobu'yu her ne kadar aramak istesem de onu rahatsız etmek istemiyordum. Bugün çok önemli bir randevusu olduğunu biliyordum. Eğer ararsam dikkati dağılırdı ve başıma bela olurdu. Kendi salaklığıma küfür etmekle yetindim. Birkaç gün önceden onunla konuşabilirdim ama tenezzül etmemiştim.

''İyi bok yedin Giyuu, aferin.'' 

Kendime kızarken akşamın gelmesini bekledim.