//AN - အချိန်တွေအရမ်းကြာပြီးမှ ပြန်ရေး ဖြစ်တဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးမို့ စာစရေးတုန်းကလိုမျိုး ရင်ခုန်နေရပါတယ်။ Plot ထွေထွေထူးထူးမရှိပဲ ဒီတိုင်းပျော်စေချင်လို့ရေးလိုက်တဲ့ sweet & fluffy type လေးပါ။ ၅ ပိုင်းလောက်ရေးမယ်လို့တော့ ခန့်မှန်းထားတာပါပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သဘောကျပေးပါဦးလို့ပဲ တောင်းဆိုပါရစေရှင်။//
TW: I softly remind you that there'll be tons of too cute & pampering words that might get you cringy somehow.
I'd greatly appreciate if you'll leave some nice feedbacks to this work of mine❤
Hope you have a good read! Let's go!
☆^ー^☆^ー^☆
KOKOPHILE - 1
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
" အီးဟီး မရဝူး မရဝူး ~ ဟွန်းနီကို အဲ့လိုထားခဲ့လို့မရဝူးနော်"
" အိုဟွန်းနီ...! မင်း အဲ့တာ ဘာအပိုတွေလုပ်နေပြန်တာလဲ? မသိရင် ဟိုက နိုင်ငံခြားသွားမှာကျနေတာပဲ။ အခုလွှတ်လိုက်စမ်း အဲ့လက်ကို"
" အီးဟီး ဟင့်.. ကိုကြီးကလည်း အော်တယ်! ကိုကိုကလည်း ဟွန်းနီကို ချစ်တော့ဝူး! ဟွန်းနီ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ် အဟင့်.."
ကိုကိုနဲ့ ခွဲရမှာမို့လို့ စိိတ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့ကြားက အကုိြဖစ်သူဆီကပါ အငေါက်ခံလိုက်ရတာကြောင့် ငါးနှစ်သားပေါက်စလေးဟွန်းနီက ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချကာ စိတ်ကြိုက်ငိုလေတော့သည်။
တစ်ခါက ကိုကိုက ဟွန်းနီလေးက ဒီ jumpsuit လေးဝတ်ထားရင် ပိုချစ်ဖို့ကောင်းတယ်လို့ ချီးကျူးဖူးတာမို့ သတိတရနဲ့ မေမေ့ကို သေချာရွေးဝတ်ပေးခိုင်းထားသည့် ဂျင်းပြာရောင် jumpsuit လေးကလည်း အသုံးမဝင်တော့ဟန်တူပါသည်။ စိတ်ဆိုးနေသည့် အကောင်ပေါက်ကလေးက အင်္ကျီ၏ သိုင်းကြိုးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျစ်နေအောင်ဆုပ်ထားတာမို့ လက်ဆစ်လေးတွေက နီနီရဲရဲ အသည်းယားစရာလေးတွေဖြစ်လို့နေ၏။ ဆေးမချွတ်ရသေးတဲ့ ဝါနုနုဂွမ်းစလေးလိုမျိုး ဝါဝင်းနုအိနေတဲ့ ဟွန်းနီရဲ့ လက်ချောင်းဖောင်းဖောင်းလေးတွေက မြင်သူတိုင်း အသည်းယားစရာလေးတွေပင်။
