HunHan [Book 1]: Dealing With Oh Sehun [BoyxBoy]

xlii

Luhan

Goodbye, Hyung.

A deep cut right through my chest.

"Ito na, Sehun!" Napalingon ako kay Keber na may dalang baso ng tubig. Onga walang forever pero may second chances? Miranda got hers. Ano shampoo mo te? Rejoice o, Sunsilk? "Aalis ka na ba, Lu? May niluto pa naman ako. Bakit hindi mo kami sabayan-" Napatigil sya nang hawakan ni Sehun ang braso nya. "Or not, only for two lang pala." Biglang bawi sa dulo. Pakyeol! Ina mocha.

Maka-Lu, feeling close. Fishtea.

Paki-alam ko sa niluto mo. Pweh.

For two mo mukha mo. Ulul!

Ngumiti ako, "Busog pa ako. Enjoy nalang kayong dalawa. Hahah." I faked a laugh in front of him kahit ang awkward. "Kayo na ulit. Hahah. Ang galing galing! Yey! Sabog confetti! Congratulations!" Tumalikod na ako't sabay irap. I hit my head. Baliw ka, Lowhen! Anong pinagsasasabi mo?! Hindi mo lang suot baby bra mo, plastic ka na? Ang sakit sa lungs bae. Sakit sakit.

I hope. Ito na ang huling pagkikita.

Lumabas agad ako pagkatapos nun. Hindi ko mapigilan ang kirot sa boobs ko. Oo na. Dibdib ko. Bakit sa dinami-rami ng tao rito sa mundo, bakit si Sehun pa ang nawawala kong kapatid? Hindi ko alam kung saan na ako dinala ng paa ko basta narinig ko ang busina sa akin ng sasakyan. Paglingon ko, si Jibeom na nakangiti ng malapad. Tulad nya, ngumiti rin ako kahit pilit nga lang.

"Want some tea?" He asked.

Isinusumpa ko yang tea-tea. Lul.

TEA-TEA na malaki. Yung grande.

Tumango ako't pumasok sa loob ng kotse nya. Nakatingin lang ako sa kamay ko. Sya naman ay patuloy sa pagmamaneho. Bakit ganun? Lagi syang nandyan kapag merong nangyayaring hindi maganda. It is like, he shows up everytime I need someone. Just someone na makakausap ko, just like now. Dumiretso kami sa isang bubble tea shop, hindi ako pumasok. Naalala ko na naman kasi si Sehun. I hit myself. Stop it, just stop thinking about him, Lowhen! Pitingini eh.

"Jibeom, dito nalang ako." I said.

Hindi na sya nagtanong kung bakit ayoko. Tumango sya't pumasok. Pagbalik nya ay may hawak na syang dalawang bubble tea. Binigay nya sa akin ang isa. "Gusto mong maglakad around here? Alam ko kasi may maliit na park banda roon," Ngumuso sya sa may sunod na kanto. Sabay na lumakad kami. "Nakita mo sila sa loob?" Tumango ako, "I stayed outside from last night. Oo, sinundan ko si Miranda. Hindi pa nga ako umuuwi eh." Meaning hindi pa sya naliligo pero, kagabi pa sya nasa labas? At nandun pa rin si Miranda sa loob ng bahay ni 'XXX'.

I sighed, "Ayoko na pagusapan. Ito nalang ang ipangako natin sa sarili natin Jibeom, kakalimutan na natin sila. We'll just keep them in our memory and move on. Hindi mo na kailangang sundan si Miranda just like a stalker," I took a sip of bubble tea and faked a laugh. "Coz that's my only choice. Hindi ko sya pwedeng mahalin kasi, HE is my dongsaeng." Nanlaki ang mata nya sa narinig. Mapagkakatiwalaan ko naman si Jibeom kaya sinasabi ko 'to sa kanya. 'Di nya ako tatraydurin dahil magkaibigan na kaming dalawa, hindi ba? "Ikaw lang ang sinabihan ko nito na taga-showbiz. Hay."

"Magkapatid kayo?"

"Di sya totoong anak ni Mr. Oh."

"I didn't see that coming," Umupo kami sa may maliit na bench sa loob nung park na sinadya talaga namin sa lugar na yun. "So, ang totoong magulang nya ay ang parents mo? Is that it?" Nagdrawing ako ng check sa hangin. Nangunot ang noo ni Jibeom. I guess he is trying to decode it in his head. He broke the silence after a few minutes and he laughed, "Just like a novel eh? So let's help each other then. You know what Luhan, I feel really comfortable with you. I don't know why. Can I tell you a secret?" I nodded, "My father's bestfriend betrayed him. Bumuo SILA noon ng entertainment company pero nagkaroon ng problema sa project and, his bestfriend withdraw all his shares. Walang magawa si Appa noon eh."