Kasabaya Dönüş

Dördüncü Bölüm

Günün ilk saatlerinde Kenan Bey ev bulmak için yollara düştü. Artık kardeşinin babası hakkındaki sözlerine, yengesinin imalı bakışlarına dayanamıyordu. Ev bulmanın hüsranla sonuçlanacağını da farkındaydı ama başka çaresi yoktu. Belki bizi tanımayan birine denk gelirim diye içinden gecirdi.

Geçen gece kardeşi ona, "Sizi evimde misafir ediyorum diye herkesten tepki topladım" demişti. Kardeşini de bu zorunlu görevinden kurtarmak istiyordu.

Esnaflar, gelen geçenler yine fısıldaşmaya başlamışlardı. İçlerinden bir tanesi bunu yüksek sesle söylemişti.

"Hey Allahım ne kadar yüzsüz insanlar var bu hayatta."

Herkesin içinden geçenleri söylemişti. Kenan Bey adama sert bir bakış attıktan sonra yoluna devam etti. Kasabada zaten bir tane emlakçı olduğu için oraya gitti.

İçeride şişman, seyrek saçlı bir adam, Kenan beyi süzdükten sonra, "Kapalıyız" dedi.

Kenan Bey anlayacağını anlamıştı bir şey söylemeden direkt oradan ayrıldı.

Ne yapacağını kara kara düşünürken aniden bir kadına çarptı. Kadının elindeki kağıtlar ortaklığa serilmişti.

"Çok özür dilerim hanımefendi" diyerek yerdeki kağıtları toplamasına yardım etti.

Kadın kafasını kaldırıp, Kenan beye baktıktan sonra, herkesten farklı bir tepki gösterdi.

"Siz Kenan Çetin olmalısınız?"

Kenan Bey huzursuz bir şekilde başını salladı. Sert bir söz ya da bir ima bekliyordu ama öyle olmadı.

"Kenan Bey size o kadar çok ulaşmaya çalıştım ki ama bir türlü İstanbulda izinizi bulamadım. Çok şükür buradasınız" dedi.

Kenan Bey duydukları karşısında o kadar çok şaşırmıştı ki ne diyeceğini bilemedi. Kadının sevinç dolu gözlerine baktı sadece.

"Beni tanımadınız mı?" diye sordu

Kenan Bey hayır anlamında başını salladı.

"Ben babanızın manevi evladı Yağmur Çiçek."

"Babanızı o kadar çok seviyordum ki ölmesi beni kara bir yasa boğdu. Ben her şeyimi ona borçluyum. O olmasaydı ah ben ne hallerde olurdum kim bilir" dedi.

Kenan Bey duydukları karşısında epey rahatlamıştı.

"Kusura bakmayın aradan 10 sene geçti, hatırlamam zor" dedi.

"O zamanlar küçük bir kızdım, hatırlamamanız normal"

"İyi ki geldiniz Kenan Bey. Cemal babanın suçsuz olduğunu taa en başından beri biliyordum ama herkese sanki o suçluymuş gibi davrandım. Buna mecburdum ve ne yapıp ettiysem gerçek suçluyu bir türlü bulamadım. Şimdi siz varsınız ve el birliğiyle suçluyu bulabiliriz"

Kenan Beyin içindeki umut tekrar yeşevirivermişti.

"Emlakçıdan çıkarken gördüm sizi ev mi arıyorsunuz?"
"Evet ama"

Yağmur ne demek istediğini anlamıştı.

"Bakın ne diyeceğim size benim alt katı size kiralayayım."

"Gerçekten mi, yapar mısınız?" Küçük bir çocuk gibi heyecanlanmıştı.

"Tabi ki, sizden iyi kiracımı bulacağım."

"Çok sevindim ama şimdi sizinle de..."

"İnanın umurunda bile değil. Ben Cemal amcaya olan borcumu ödemek istiyorum. Onun sayesinde ben şu an öğretmenim. Meslektaşız yani."