Zij (Flikken Maastricht)

9.

Toen pas zag ik dat ze een papieren zak in haar hand hield, gevuld met weet ik veel wat.
We zaten allebei op de bank toen ze de zak open maakte. "Heb je borden?" Vroeg ze. Ik lachte. "Natuurlijk." Ik stond weer op en liep richting de keuken, daar pakte ik twee borden. "Nog meer?" Ze schudde haar hoofd. Met de twee borden liep ik gapend terug naar de bank.

Nadat we gegeten hadden, brachten we de borden naar de keuken en wasten we ze af. De radio had ik aangezet en Eva, zij, stond vrolijk mee te zingen. Ik had ooit gedroomd van een vrouw en ik wilde met haar trouwen. Maar Eva was vele malen mooier, leuker en liever. Ze merkte dat ik naar haar stond te staren. "Wat?" Ze keek me in mijn ogen aan, ik haar. Opeens voelde ik de spanning tussen ons, die er de hele ochtend al hing, alleen hij verhoogde. We keken elkaar nog steeds aan en ik weet niet wat er gebeurde, maar een paar seconden later omsloten mijn lippen die van haar en waren we van de wereld. Haar lippen smaakten naar aardbeienjam. Mijn handen rustten op maar heupen terwijl die van haar een weg vonden door mijn warrige haar. Onze adem smolt samen.Dit was magisch. Zij was magisch. Onze liefde was magisch.
Even stopten we en keken we elkaar weer aan. Maar ik miste haar lippen en zij die van mij, dus kusten we elkaar opnieuw.
Gelukkig hoefde ik haar de jaren daarna niet meer te missen.